معممین ، حتما بخوانند!

چه زشت و ناشایست  است برای پزشکی که درباره عوارض استعمال دخانیت سخنرانی های علمی دارد و مقاله های متعدد علمی نوشته است ، رو آوردن به استعمال مواد دخانی بی شک مردم از چنین پزشکی رویگردان می شوند .

 این گونه طبیبان آبروی اطبای دیگر را نیز می برند و مردم را نسبت به جامعه پزشکی بدبین می سازند .

ورزشکاری که مردم را به ورزش و سلامتی و تندرستی فرا می خواند اگر مردم او را در قهوه خانه ای در حال استعمال قلیان ببینند از وی رویگردان و بیزار می شوند .

پدری که فرزندانش را به صداقت و راستگویی امر می کند و خودش رو به کژی و کژ گویی می آورد هرگز نمی تواند در تربیت فرزندانش موفق باشد  چرا که حرف و عمل او دو تاست !

مردم انتظار دارند که ما طلاب که آنان را به سوی خدا و انجام فرامین الهی فرا می خوانیم خود به حرفهایی که می زنیم باور داشته باشیم و عمل کنیم و این انتظاری بر حق و به جاست .

ما باید از کار هایی که مردم را نسبت به طلاب و روحانیون و حوزه مقدس علمیه دلسرد می سازد به شدت پرهیز نماییم .

بیش از هزار سال است که علمای حوزه با خون دل فراوان اسلام و شیعه را به این جا رسانده اند و این کمال بی انصافی است که من طلبه با دقت نکردن بر روی رفتارم ،زحمات آنان را کم رنگ سازم و مردم را نسبت به دین خدا دلسرد سازم .

هیچ چیز همانند عامل بودن به سخنانی که مردم را به عمل کردن به آن ها فرا می خوانیم برای یک روحانی و طلبه جدابیت نمی آورد.

مردم پیش از آن که به سخنان و پند و اندرز و موعظه های ما گوش فرا دهند به رفتار و کردار و گفتار ما می نگرند .

پیامبر و اهل البیت علیهم السلام عالم عامل بودند و خود به آن چیز هایی که مردم را به عمل کردن به آن ها امر می کردند عمل می نمودند.

اگر حضرت علی علیه السلام دم از زهد و بی رغبتی به دنیا می زند خود بیش از همه از دنیا و زیبایی های خیره کننده و گمراه کننده آن رو گردان است .

حضرت علی علیه السلام با وجود داشتن نخلستانهای سرسبز و حاصلخیز در نهایت زهد زیست .

علمای الهی و خداجوی حوزه علمیه نیز هم چون مولای خویش عالم عامل بودند .

 شیخ مرتضی انصاری آن مرجع عظیم الشان جهان شیعه اگر طلاب را به زهد و ساده زیستی فرا می خواند خود بیش از همه به سخنانش عمل می کرد و زندگیش از همه طلاب ساده تر و بی آلایش تر بود .

امام خمینی آن بت شکن بزرگ اگر مردم را به تقوا و زهد و خداترسی فرا می خواند خود بیش از همه پرهیزکار بود و با این که می توانست بهترین زندگی را برای خود فراهم کند در نهایت زهد زیست .

اگر خدای ناکرده طلبه و روحانی به سخنانی که خود برای مردم می گوید باور نداشته باشد و به قول معروف عالم بی عمل باشد بسیار به دین ضربه می زند و زمینه روی گردانی مردم از اسلام و روحانیت را فراهم می آورد .

طلاب و بویژه روحانیون که ملبس به لباس روحانیت هستند باید بسیار مراقب گفتار ، رفتار و کردار خویش باشند .

کسی که لباس روحانیت را بر تن می کند باید هم چون صاحبان اصلی این لباس یعنی علمای ربانی و وارسته حوزه مقدس علمیه عالم عامل باشد .

امیرالمومنین علی علیه السلام در این راستا این گونه می فرماید :

من نصب نفسه للناس اماما فعلیه ان یبدا بتعلیم نفسه قبل تعلیم غیره ، ولیکن تادیبه بسیرته قبل تادیبه بلسانه ، و معلم نفسه و مودبها احق بالاجلال من معلم الناس و مودبهم .

هر که خود را پیشوای مردم قرار دهد ، باید پیش از آموزش دیگران به آموزش خود بپردازد و پیش از آن که به زبان [ مردم را ] تربیت کند ، با کردار و رفتارش تربیت نماید . آن که آموزگار و مربی خویش است بیشتر سزاوار احترام و تجلیل است تا آن که آموزگار و مربی مردم است . ( 1 )

در زمان ما دشمنان اسلام و تشیع به صورت گسترده بر ضد روحانیت شیعه مشغول فرافکی و تهمت زنی هستند تا از این ره گذر از ارادت مردم نسبت به علما و مراجع بکاهند و آنان را از اسلام روی گردان سازند .

حوزه علمیه باید درباره معمم شدن طلاب سخت گیر باشد و این گونه نباشد که هر طلبه پیش از خودسازی به خود جرات دهد این لباس که یادگار علمای بزرگی چون استاد شهید مرتضی مطهری است را بر تن نماید .

کسی که این لباس را بر تن می کند و مردم او را حجت اسلام می نامند باید تمام رفتار و گفتار و کردارش اسلامی و الهی باشد و کار های او رنگ و بوی خدایی داشته باشد و حقیقتا حجت الاسلام باشد !

از کوچکترین تا بزرگترین کارهای ما طلاب و روحانیون باید مطابق با موازین اسلام و اخلاق الهی باشد .

طلاب و روحانیون باید بدانند که آبرو و عزت آنان از آن خودشان نیست و آبروی آنان از برکت اسلام و امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است از این رو باید حرمت امام زمان علیه السلام و اسلام را حفظ نمایند .

طلاب و روحانیون باید بدانند که مردم بسیار مراقب رفتار و گفتار و کردار آنان هستند و مردم نسبت به هیچ قشر و گروهی چون طلاب و روحانیون حساس نیستند .

مردم تمام رفتار ما هم چون غذا خوردن ، راه رفتن ، لباس پوشیدن ،رفتار با دیگران ،نحوه برخورد با همسایگان ، نوع رفتار با همسر ، تربیت فرزند و ... همه و همه را زیر نظر دارند چرا که ما الگوی آنان می باشیم .

اگر طلبه ای می دانند که نمی تواند آن چنان که شایسته است مراقب رفتار خود باشد باید نه خود و نه حوزه علمیه به وی این اجازه را بدهد که او لباس روحانیت را بر تن کند و آبروی حوزه و اسلام را در خطر بیندازد .

پیامبر درباره نوع رفتار علما و طلاب این گونه می فرماید :

زیبنده است که دانشمند کم خنده باشد و پر گریه ، شوخی نکند ، داد و فریاد نکشد ، ستیزه و بحث و مجادله نکند ، اگر سخن گفت سخن حق بگوید و اگر خاموش ماند ، از باطل خاموشی گزیند ، اگر وارد بحث شد با ملایمت وارد شود و اگر از بحث کنارکشید با بردباری کنار کشد . ( 2 )

پی نوشت ها:

1-میزان الحکمه/ج8/ص89/ح14091

2-میزان الحکمه/ج8/ص82/ح14096

منابع:

میزان الحکمه/محمدی ری شهری/دارالحدیث.87

تهیه وتولید:مهدی صدری-گروه حوزه علمیه تبیان