رمز موفقیت در طلبگی

از مرحوم آیت ا... مجتهدی نقل شده است: رمز موفقیت من، مجالس توسل و روضه خوانی و سینه زنی در کنار درس‌های طلبگی است. از زمانی که طلبه بودم پنج شنبه‌ها در منزلمان روضه بر قرار می‌کردم.

نقل شده است مراتب اعتقاد و ارادت ایشان به مجالس اهل بیت(ع) به حدی بالابود که برخی اوقات نیم خورده چایی عزاداران را به عنوان «تبرک» تناول می‌فرمود.(1)

ایشان نقل می کنند: ما  اینجا یعنی در این حوزه علمیه در مواقعی که شهادت اهل بیت است هر روز و هر شب وفات سینه زنی داشتیم به جز روز عاشورا، چون می گفتم مجالس زیادی وجود دارد و مردم می روند و استفاده می کنند و بعد از ظهر هم در منزل ما روضه هست، تا اینکه شبی خواب دیدم قبور تمام ائمه اطهار در یک شهر است و من به زیارت آنها رفتم ولی به زیارت امام حسین علیه السلام موفق نشدم که مشرف شودم و چند بار این خواب را دیدم و هر بار موفق به زیارت نمی شدم لذا ناراحت بودم از اینکه چرا مشرف به زیارت امام حسین علیه السلام نمی‌شوم. تا اینکه تصمیم گرفتم روز عاشورا را هم در مدرسه علمیه مراسم سینه زنی برقرار کنیم این کار را کردیم بعداز مدتی دوباره خواب دیدم که به زیارت امام حسین علیه السلام هم نائل شده ام و از عنایات خاصه حضرتش بهمرمند گردیده ام.

با وجود این حرفها نمی دانم چرا بعضی از اهل علم خصوصا در منابر روضه نمی‌خوانند. من علمای بزرگی را دیدم که روضه می‌خواندند و خود گریه می‌کردند.(2)

بنیانگذار جمهوری اسلامی امام خمینی این عارف فرهیخته نیز به ذکر مصائب اهل بیت علیهم السلام اهتمام ویژه ای داشت. پای درس تاریخ که بنشینی این شیفتگی را خواهی دید:

 

ایام فاطمیه

امام سه روز در فاطمیه دوم براى حضرت زهرا (س) مجلس روضه مى‏گرفتند. ایشان به ذکر مصیبت فاطمه زهرا حساسیت خاصى داشتند و هنگامى که از حضرت زهرا (س) و سید الشهدا (ع) نام برده مى‏شد بیش از همه گریان مى‏شدند. (3)

به عمامه‏شان گل مى‏زدند

بعد از ظهر روز عاشوراى 1342 که امام براى سخنرانى به مدرسه فیضیه تشریف مى‏بردند (به احترام عزاى سید الشهداء) تحت الحنک انداخته بودند (عمامه ایشان باز بود) و قسمت جلوى عمامه‏شان را قدرى گل زده بودند. (4)

تمام قد بلند مى‏شدند

امام تواضع عجیبى نسبت به طلبه‏هایى که درس‏خوان بودند داشتند. طلبه روضه خوان و مداح اهل بیت (ع) را که مى‏دیدند جلوى آنان تمام قد بلند مى‏شدند و یا موقعى که آنها مى‏خواستند از پیش امام بروند امام آنها را بدرقه مى‏کردند و با اصرار مهمانان باز مى‏گشتند. (5)

شانه‏هایشان تکان مى‏خورد

یک روز به مناسبت یکى از وفیات ائمه علیهم السلام چند نفرى به عنوان خواندن دعاى توسل، به اتاق امام رفتیم. همه رو به قبله نشستند و شروع به دعا کردند. بعد از شروع امام وارد شدند و در صف نشستند و همراه با همه دعا خواندند. در ضمن دعاى توسل، یکى از آقایان ذکر مصیبت مختصرى کرد. با آنکه ذاکر، روضه‏خوان ماهرى نبود و با حضور امام دستپاچه شده بود و صدایش هم مرتعش و بریده بریده بود. اما همین که شروع به روضه کرد، با آنکه هنوز مطلب حساسى را بیان نکرده بود، امام چنان به گریه افتادند که شانه‏هایشان به شدت تکان مى‏خورد . بنده وقتى زیرچشمى به سیماى امام نگاه کردم، دانه‏هاى متوالى اشک را که از زیر محاسن معظم له روى زانوانشان فرو مى‏ریخت، مى‏دیدم.

چند لحظه‏اى طول نکشید که یکى از نزدیکان از زاویه‏اى که امام نبیند، به ذاکر اشاره کرد که روضه را قطع کن. زیرا این گریه شدید، ممکن بود خداى ناکرده بر قلب مبارک امام اثر بگذارد. (6)

روضه بخوان

جمعیت بسیار زیادى در منزل امام گرد آمده بودند. از مناطق مختلف اروپا و از کشورهاى مختلف. دکترها، مهندسین و دانشجویان که بالغ بر پانصد نفر مى‏شدند که براى دیدن امام به نوفل لوشاتو مى‏آمدند. در کنار این جمعیت سیل خبرنگاران کشورهاى مختلف اعم از روزنامه‏نگاران و رادیو تلویزیونیها بودند که دوربینها روى این صحنه متمرکز شده بود. امام با وقار همیشگى خاص خود از منزل خارج شدند و وارد آن خیمه شده و نشستند. جمعیت گرد امام حلقه زد. بعد از چند لحظه به من فرمودند: «روضه بخوان» وقتى من به مناسبت روز تاسوعا روضه حضرت عباس را خواندم امام دستمال سفید رنگ خود را درآورده و شروع به گریه نمودند. از گریه امام جمعیت حاضر هم بسیار منقلب شد و مرا هم تحت تأثیر خود قرار داد. این از عشق امام به امام حسین (ع) سرچشمه مى‏گرفت. (7)

(1). پایگاه خانه طلبگی.

(2). آداب الطلاب.

(3). حجة الاسلام و المسلمین توسلی.

(4). آیت الله مؤمن ـ پیشین ـ ج .3

(5). حجة الاسلام و المسلمین محمد فاضلى اشتهاردى ـ سرگذشتهاى ویژه از زندگى امام خمینى ـ ج .5

(6). حجة الاسلام و المسلمین رحیمیان ـ در سایه آفتاب ـ ص .36

(7). حجة الاسلام و المسلمین سید على اکبر محتشمى ـ سرگذشتهاى ویژه از زندگى امام خمینى ـ ج .1

فرآوری: محمد حسین امین - گروه حوزه علمیه تبیان