درس هایی از قرآن کریم    

 [سوره الإسراء (17) : آیات 13 تا 15]

وَ کُلَّ إِنسانٍ أَلْزَمْناهُ طائِرَهُ فِی عُنُقِهِ وَ نُخْرِجُ لَهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ کِتاباً یَلْقاهُ مَنْشُوراً (13)

اقْرَأْ کِتابَکَ کَفى‏ بِنَفْسِکَ الْیَوْمَ عَلَیْکَ حَسِیباً (14)مَنِ اهْتَدى‏ فَإِنَّما یَهْتَدِی لِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ

فَإِنَّما یَضِلُّ عَلَیْها وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى‏ وَ ما کُنَّا مُعَذِّبِینَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولاً (15)

ترجمه:

13- اعمال هر انسانى را به گردنش قرار داده ‏ایم، و روز قیامت کتابى براى او بیرون مى‏آوریم که آن را در برابر خود گشوده مى‏بیند.

14- (این همان نامه اعمال او است، به او مى‏گوئیم) کتابت را بخوان! کافى است که امروز خود حسابگر خود باشى!

15- هر کس هدایت شود براى خود هدایت یافته، و آن کس که گمراه گردد به زیان خود گمراه شده است (و ضررش متوجه خود او است) و هیچکس بار گناه

دیگرى را به دوش نمى‏کشد، و ما هرگز (شخص یا قومى را) مجازات نخواهیم کرد مگر آنکه پیامبرى مبعوث مى‏ کنیم (تا وظائفشان را بیان کند).