به گزارش خبر گزاری حوزه، آیت الله علوی بروجردی در جمع طلاب و فضلای حوزه اظهار داشت: خداوند در آیاتی از قرآن به افرادی چنین نسبت می دهد که «نسوا الله». نسیان یعنی فراموشی خداوند. در مواردی، قرآن شیطان را منشأ برخی از فراموشی‌ها معرفی کرده است، البته همه فراموشی‌ها از شیطان نیست و بسیاری از فراموشی‌ها ناشی از کهولت سن است، یعنی هرچه سن افراد بالاتر می‌رود، فراموشی آنها هم بیشتر می شود.

وی با اشاره به فراموش شدن خدا تصریح کرد: بسیاری از ما انسان‌ها، خدا را فراموش می‌کنیم. روی همه چیز حساب می کنیم؛ اما  متوجه نیستیم که خدایی هم وجود دارد که مؤثر است.

این استاد درس خارج  حوزه ادامه داد: خداوند در قرآن در مقابل فراموشی انسان‌ها نسبت ‌به خود می‌فرماید: «فأنساهم أنفسهم» یعنی نه این که چون آنها خدا را فراموش کردند، خدا هم آنها را فراموش می‌کند؛ بلکه  خداوند آنها را نسبت ‌به خودشان به فراموشی گرفتار می‌کند؛ یعنی موجب می‌شود آنها خودشان را از یاد ببرند و به خودفراموشی که مصیبت بزرگی است، گرفتار شوند.

*خودفراموشی زمینه‌ساز خدافراموش

وی توجه به دنیا را زمینه فراموشی خدا توصیف کرد و گفت: امام علی(ع) می خواهند تذکر بدهند، مبادا جزء کسانی باشیم که خدا را فراموش کرده‌اند و در نتیجه، خداوند هم آنها را به خود واگذار کرده است.

این استاد حوزه ادامه داد:گاهی از اوقات، انسان دیگران را در کار و زندگی خود مؤثر می داند و در محاسبات و برنامه‌ریزی‌های خود، همه کس و همه چیز را لحاظ می‌کند و خداوند را در محاسبات خود در نظر نمی‌گیرد.

آیت الله علوی بروجردی خاطر نشان کرد: وقتی این فراموشی‌ها زیاد و مکرر می شود، خدا از زندگی افراد بیرون می رود و اصلاً به حساب نمی‌آید. در این صورت، شخص خودش را هم از یاد می‌برد. فراموش می کند که وجودی محتاج و آویخته به وجود دیگری است.

وی با اشاره به وابستگی تمام ذرات عالم به یکدیگر یادآور شد: تمام هستی و نظم و نظامی که بر عالم حکم‌فرماست، وابسته به وجود بی‌نیاز خداوند است که اگر یک لحظه این ارتباط و وابستگی قطع شود، همه چیز نابود می‌شود. کافی است در مویرگ کوچکی که در داخل مغز است، لخته‌ای گیر کند؛ در یک لحظه، یک سمت مغز از کار می افتد و بدن فلج می شود و دیگر هم خوب نمی شود یا این که حتی موجب مرگ می‌گردد.

*مرگ لحظه‌بیداری انسان!

این استاد درس خارج حوزه، مرگ را لحظه بیداری انسان از غفلت و فراموشی برشمرد و ابراز داشت: وقتی انسان خدا را فراموش کند، خداوند او را چنان از یاد خودش می برد و مشغول زندگی و توسعه کارهای دنیایی‌اش می کند که وقتی حضرت عزرائیل به سراغش می آید، تازه یادش می افتد که مرگی هم وجود دارد و این بساط دائمی نبوده است.

وی در ادامه افزود: انسان تا وقتی زنده و مقتدر است، چنان غافل می شود که نه به فکر حق الناس است و نه کاری برای خدا می‌کند. میلیاردها ثروت اندوخته که هیچ کدام را از خود نداشته، بلکه همه را خدا به او داده است؛ اما در طول زندگی‌اش یک بار گرسنه‌ای را سیر نکرده و سایه ای بر سر نیازمندی نیفکنده است. همچنین دانشمندی که از علم و دانش خود به کسی بهره‌ای نرسانده و کسی را هدایت نکرده است، هنگام مرگ تازه متوجه می شود.

*بزرگترین عذاب الهی

 آیت الله علوی بروچردی خودفراموشی را بزرگ‌ترین عذاب الهی دانست و گفت: خودفراموشی، بزرگ‌ترین عذاب خداست و چوبی است که خدا به گنهکاران می زندو عذاب خدا تنها این نیست که ابرها پایین بیایند و آتشناک شوند،

وی زندگی را فرصتی بی‌نظیر برای استفاده‌های معنوی برای انسان برشمرد و گفت: اهل کمال و معنا می گویند زندگی فرصت نادری است که در اختیار انسان قرار داده شده است: «الّذی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً».  خداوند این حیات را به عنوان یک فرصت به ما داده و مواهب طبیعی و استعداد و توان را هم در اختیار ما قرار داده است تا از آنها استفاده کنیم.