* امام صادق(ع): آیا دین جز دوستى و محبت است؟! خداى عزوجل مى‌فرماید: «بگو: اگر خدا را دوست مى‌دارید از من پیروى کنید تا خداوند دوستتان بدارد. [سوره‌ی آل عمران، 31]». (میزان‌الحکمه، حدیث 3097)

* امام باقر(ع): دین همان محبت و دوستى است و دوستى همان دین. (میزان‌الحکمه، حدیث 3098)

* امام صادق (ع): هر چیزى به چیزى آرام مى‌گیرد و مؤمن به برادر مؤمن خود آرامش مى‌یابد، چنانکه پرنده به همجنس خود آرام مى‌گیرد. (میزان‌الحکمه، ص65)

* پیامبراکرم(ص): هان! دوست داشتن مؤمن یکى از بزرگترین رشته‌هاى ایمان است. (میزان‌الحکمه، حدیث 165)

* امام صادق (ع): از نشانه‌هاى دین دوستى آدمى این است که برادرش را دوست داشته باشد. (میزان‌الحکمه، ص67)

* امام على(ع): بهترین برادر آن است که در انجام کارهاى نیک بیشتر کمک کند، به خوبی‌ها بیشتر عمل نماید و با دوست و همنشین مهربان‌تر باشد. (میزان‌الحکمه، حدیث 272)

* امام على(ع): بهترین برادر کسى است که برادریش براى دنیا نباشد. (میزان‌الحکمه، حدیث 265)

* پیامبراکرم(ص): بهترین برادر آن است که در کارهاى آخرت یارى رساند. (میزان‌الحکمه، حدیث 271)

* امام على(ع): دوستى اهل آخرت مى‌پاید چون علت آن پایاست. (میزان‌الحکمه، حدیث 191)

* پیامبراکرم(ص): انسان مسلمان بعد از به دست آوردن سود اسلام سودى همچون برادرى که براى خدا به دست مى‌آورد کسب نکرده است. (میزان‌الحکمه، حدیث 179)

* امام على(ع): برادرى کردن به خاطر خدا محبت را خالص مى‌گرداند. (میزان‌الحکمه، حدیث 187)

* امام على(ع): کسانى که براى خدا برادرى ورزند دوستیشان مى‌پاید، چون عامل آن دوستى پایدار است. (میزان‌الحکمه، حدیث 189)

* امام صادق(ع): به دلت بنگر، اگر دوستت را ناخوش داشت، بدان که یکى از شما دو نفر کارى کرده است. (میزان‌الحکمه، حدیث 207)

* امام على(ع) [در پاسخ به پرسش از«بدترین برادر»]: آن که معصیت خدا را در نظرت زیبا جلوه دهد. (میزان‌الحکمه، حدیث 282)

* امام على(ع): برادر تو آن کس است که گاه‌ِ سختى تنهایت نگذارد و به هنگام گناه از تو غافل نشود و هرگاه از او چیزى مى‌پرسى فریبت ندهد. (میزان‌الحکمه، حدیث 242)

* امام صادق(ع): نیکوکاران چون با هم رو به رو شوند هر چند به زبان اظهار دوستى و محبت با هم نکنند دلهایشان به سرعت در آمیختن باران با آب رودخانه‌ها به هم انس گیرد و بدکاران هر گاه با هم روبه رو شوند هر چند به زبان اظهار دوستى و محبت با هم کنند دل‌هایشان از انس و الفت با یکدیگر دور است، همانند چهارپایان که از مهرورزى با هم به‌دورند گر چه روزگارى دراز از یک آخور  علوفه  خورند. (میزان‌الحکمه ص 171)

* امام على(ع): هر که بعد از آزمایش درست، برادرى را انتخاب کند، رفاقتش بپاید و دوستیش استوار گردد هر که بدون آزمایش برادرى انتخاب کند به ناچار به همنشینى با بدان دچار خواهد شد. (میزان‌الحکمه، حدیث 285)

* امام على(ع): بهترین برادر آن است که در نصیحت و خیرخواهى کمتر ملاحظه کند. (میزان‌الحکمه، حدیث 259)

* امام صادق(ع): دوست‌داشتنى‌ترین برادرم کسى است که عیب‌هایم را به من هدیه کند. (میزان‌الحکمه، حدیث 278)

* امام على(ع): آنچه مانع شما مى‌شود که از عیب برادرتان در پیش روى او انتقاد کنید جز این نیست که مى‌ترسید او نیز عیب شما را رو در رویتان بگوید. شما براى واگذاردن آخرت و دوستى دنیا با هم یار و رفیق گشته‌اید. (میزان‌الحکمه، حدیث 289)

* امام على(ع): ناملایمات را تحمل کن، که تحمل کردن پوشاندن عیب‌هاست. انسان خردمند نیمش بردبارى(تحمل) است و نیم دیگرش چشم‌پوشى(تغافل). (میزان‌الحکمه، حدیث 255)

* امام على(ع): با کسى که خوبی‌هایت را مى‌پوشاند و عیب‌هایت را پخش مى‌کند، برادرى مکن. (میزان‌الحکمه، حدیث 235)

* امام على(ع): برادر حقیقى تو آن است که از لغزشت درگذرد، نیازت را برآورد، پوزش تو را بپذیرد، عیبت را بپوشاند، ترس را از تو دور کند و آرزویت را برآورد. (میزان‌الحکمه، حدیث 241)

* امام صادق(ع): خداى عزوجل فرموده است: مردم خانواده‌ی منند، پس محبوب‌ترین آن‌ها نزد من کسى است که با آنان مهربان‌تر و در راه برآوردن نیازهایشان کوشاتر باشد. (میزان‌الحکمه، حدیث 3122)

* امام صادق(ع): در وصف مؤمنان کامل مى‌فرماید: آنان کسانى هستند که در روزگار سختى و آسایش به برادران نیکى مى‌کنند و در عسرت و تنگدستى دیگران را برخود ترجیح مى‌دهند و خداوند در وصف ایشان فرموده است: «و از خود گذشتگى مى‌کنند...» [سوره‌ی حشر، آیه9]. (میزان‌الحکمه، حدیث 26)

* امام على(ع): هرگاه یکى از شما بداند که برادرش نیازمند است، زحمت خواهش را از دوش او بردارد. (میزان‌الحکمه، حدیث 300)

* امام على(ع): اداى حقوق برادران، برترین اعمال پرهیزگاران است. (میزان‌الحکمه، حدیث 302)

* امام صادق(ع): هرگاه یکى از شما تنگدست و گرفتار شد، به برادر خود بگوید و خویشتن را آزار ندهد. (میزان‌الحکمه، حدیث 299)

* امام صادق(ع): خداوند یار مؤمن است مادام که او یار و مددکار برادر خود باشد. (میزان‌الحکمه، حدیث 303)

* امام کاظم(ع): کسى که برادرش براى رفع گرفتارى یا حاجتى به او پناه ببرد و او بتواند پناهش دهد اما ندهد، بى‌گمان پیوند ولایت خداى تبارک و تعالى را بریده است. (میزان‌الحکمه، حدیث 306)

* پیامبراکرم(ص): اگر سه خصلت در برادر خود دیدى بدو امید ببند: حیا، امانتدارى و راستى؛ اگر این سه را ندیدى به او امید مبند. (میزان‌الحکمه، حدیث 287)

* امام صادق(ع): هر کس محبت خود را در جایگاه مناسبش ننهد در معرض قطع رابطه قرار گرفته است. (میزان‌الحکمه، حدیث 215)

* امام على(ع): دوستى احمق چون درخت آتش است که اجزاى آن یکدیگر را می‌سوزانند. (میزان‌الحکمه، حدیث 3058)

* امام على(ع): نباید توانایى برادرت در قطع رابطه با تو بیشتر از توانایى تو در پیوند با او باشد و نباید توانایى او بر بدى کردن بیشتر از توانایى تو بر نیکى کردن باشد. (میزان‌الحکمه، حدیث 218)

* امام على(ع): هرگاه خواستى از برادرت ببُرى، مانده‌اى از دوستى خود براى او بگذار که اگر روزى آن مقدار برایش آشکار شود به آن بازگردد. (میزان‌الحکمه، حدیث 210)

* امام صادق(ع): پس از قطع رابطه با برادرت از او بدگویى مکن،که راه بازگشت به تو بسته مى‌شود، زیرا شاید که تجارب او را به سوى توبرگرداند. (میزان‌الحکمه، حدیث 214)

* امام صادق(ع): ملعون است، ملعون است،کسى که برادرش با وى از در صلح و آشتى درآید و او آشتى نکند. (میزان‌الحکمه، حدیث 213)

* امام صادق(ع): هر که خواهان افزودن بر شمار برادران [و یاران] نباشد، به زیان گرفتار آید. (میزان‌الحکمه، حدیث 156)

* امام على(ع): هر کس براى هر خطایى از برادران کناره‌گیرى کند دوستانش کاهش یابند. (میزان‌الحکمه، حدیث 244)

* امام على(ع): ناتوانترین مردم کسى است که از به دست آوردن چند برادر ناتوان باشد و درمانده‌تر از او کسى است که برادران به دست آورده را از دست بدهد. (میزان‌الحکمه، حدیث 159)

* امام علی(ع): در گذشته مرا برادرى بود که در راه خدا برادریم مى‏نمود. خردى دنیا در دیده‏اش وى را در چشم من بزرگ مى‏داشت ... . (نهج البلاغه، حکمت 289)

* امام على(ع): با برادرى ورزیدن در راه خدا برادرى به بار مى‌نشیند. (میزان‌الحکمه، حدیث 181)