عمر چون آب روان از من و تو می گذرد

         رو غنیمت شمر این عمر که بیخود نرود

       شعر از سید اصغر سعادت

میلادباسعادت حضرت محمد(ص) و امام صادق (ع) مبارک

         زیبا غزل دفتر عشق است محمد(ص)

                   برفرق فلک افسر عشق است محمد(ص)

***نسیم معرفت**

به نام خدا

به واسطه سه گروه عذاب از شما جلوگیری می  شود!...

قال رسول الله(ص) : لَوْلَا عِبَادٌ لِلَّهِ رُکَّعٌ  [وَلَوْلَارِجَالٌ خُشَّعٌ]  وَصِبْیَانُ رُضَّعٌ وَبَهَائِمُ رُتَّعٌ [وَدَوَابُّ رُتَّعٌ) لَصُبَّ عَلَیْکُمُ الْعَذَابُ صَبًّا

یعنی اگر ملاحظه بندگان رکوع کننده ( یا بندگان خشوع کننده ) واطفال شیر خواره وحیوانات ( وچهارپایان ) چرنده نبود هرآینه (به جهت گناهان ومعصیت های فراوان شما و...) عذاب برشما فرو می ریخت.

{تفسیر نور الثقلین ج1 ص253}

**  لَوْلا شُیُوخٌ رُکَّعٌ، وَشَبَابٌ خُشَّعٌ، وَأَطْفَالٌ رُضَّعٌ، وَبَهَائِمُ رُتَّعٌ، لَصَبَّ عَلَیْکُمُ الْعَذَابَ صَبًّا .

رقم الحدیث: 9174
(حدیث مرفوع) أَخْبَرَنَا أَبُو جَعْفَرٍ کَامِلُ بْنُ أَحْمَدَ الْمُسْتَمْلِی , أَخْبَرَنِی أَبُو الْعَبَّاسِ مُحَمَّدُ بْنُ إِسْحَاقَ بْنِ أَیُّوبَ الضُّبَعِیُّ , مِنْ کِتَابِهِ , نَا الْحَسَنُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ زِیَادٍ السَّرِیُّ , نَا إِبْرَاهِیمُ بْنُ الْمُنْذِرِ الْحِزَامِیُّ , نَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ سَعْدٍ , مُؤَذِّنُ مَسْجِدِ رَسُولِ اللَّهِ ، صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ , حَدَّثَنِی مَالِکُ بْنُ عُبَیْدَةَ الدِّیلِیُّ , عَنْ أَبِیهِ , عَنْ جَدِّهِ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ ، قَالَ : " لَوْلا عِبَادٌ لِلَّهِ رُکَّعٌ , وَصِبْیَةٌ رُضَّعٌ , وَبَهَائِمُ رُتَّعٌ , لَصُبَّ عَلَیْکُمُ الْعَذَابُ صَبًّا " . ثُمَّ رُصَّ رَصًّا " جَدُّهُ : مُسَافِعٌ .

***نسیم معرفت***

**زنگار دل را با تلاوت قرآن  شستشو دهید.

قَالَ رَسُولُ اللهُ (صَلَّ اللهُ عَلَیهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ)

اِنَّ البَیتَ اِذا کَثُرَ فیهِ تِلاوَةُ القُرآنِ کَثُرَ خَیرُهُ وَ اتَّسَعَ اَهلُهُ وَ اَضاءَ لاَهلِ السَّماءِ کَما تُضى ءُ نُجومُ السَّماءِ لاَهلِ الدُّنیا؛

خانه اى که در آن قرآن فراوان خوانده شود، خیر آن بسیار گردد و به اهل آن وسعت داده شود و براى آسمانیان بدرخشد چنان که ستارگان آسمان براى زمینیان مى درخشند.

کافى(ط-الاسلامیه) ج2، ص610.

***قَالَ رَسُولُ اللهُ (صَلَّ اللهُ عَلَیهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ)

اِنَّ هذِهِ القُلُوبَ تَصْدَأُ کَمَا یَصْدَأُ الحَدِیْدُ، قِیْلَ: فَمَا جَلاؤهَا؟ قَالَ: ذِکْرُ المَوْتِ وَتِلاوَةُ القُرْآنِ.

رسولخدا -ص- فرمود : این دل ها زنگ می زند همانگونه که آهن زنگ می زند. عرض کردند: یا رسولَ الله _ص_ جلاء وصفا وروشنی دل ها به چه چیزهایی است؟ فرمود: چند چیز دل ها را صفا و روشنی می بخشد :

1-یاد مرگ

2-تلاوت قرآن

نهج الفصاحه از ابوالقاسم پاینده   - حدیث 934 - ص189.

انس با قرآن

 
امام علی علیه السلام فرمود: «تَعَلَّمُوا کِتَابَ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى فَإِنَّهُ أَحْسَنُ الْحَدِیثِ وَ أَبْلَغُ الْمَوْعِظَةِ وَ تَفَقَّهُوا فِیهِ فَإِنَّهُ رَبِیعُ الْقُلُوبِ وَ اسْتَشْفُوا بِنُورِهِ فَإِنَّهُ شِفاءٌ لِما فِی الصُّدُور...؛ کتاب خدای بلند مرتبه، (قرآن) را فراگیرید؛ زیرا بهترین سخن و رساترین موعظه است. در قرآن تفقّه و تفکر کنید؛ زیرا قرآن (عامل) بهار دلها است، و با نور آن خود را درمان کنید؛ زیرا شفابخش بیماری (اخلاق و) سینه ها (و دلها) است.»

تحف العقول،  از عَلِیّ بن شُعبه حَرّانی، انتشارات اسلامی، قم، 1404 ق، تحقیق علی‌اکبر غفاری، ص150.

عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ : " إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَصْدَأُ کَمَا یَصْدَأُ الْحَدِیدُ " ، قَالُوا : یَا رَسُولَ اللَّهِ فَمَا جَلَاؤُهَا ؟ قَالَ : " تِلَاوَةُ الْقُرْآنِ "

رقم الحدیث: 232
(حدیث مرفوع) أَخْبَرَنَا أَبُو الْعَبَّاسِ أَحْمَدُ بْنُ إِبْرَاهِیمَ بْنِ عَلِیٍّ الْکِنْدِیُّ ، بِمَکَّةَ ، ثنا مُحَمَّدُ ابْنُ جَعْفَرٍ الْخَرَائِطِیُّ ، ثنا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ الْمُخَرَّمِیُّ ، ثنا عَبْدُ الرَّحِیمِ بْنُ هَارُونَ ، ثنا عَبْدُ الْعَزِیزِ بْنُ أَبِی رَوَّادٍ ، عَنْ نَافِعٍ ، عَنِ ابْنِ عُمَرَ ، قَالَ : قَالَ رَسُولُ اللَّهِ , صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ : " إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَصْدَأُ کَمَا یَصْدَأُ الْحَدِیدُ " قِیلَ : یَا رَسُولَ اللَّهِ , فَمَا جَلاؤُهَا ؟ قَالَ " تِلاوَةُ الْقُرْآنِ " .

رقم الحدیث: 232
(حدیث مرفوع) أَخْبَرَنَا أَبُو الْعَبَّاسِ أَحْمَدُ بْنُ إِبْرَاهِیمَ بْنِ عَلِیٍّ الْکِنْدِیُّ ، بِمَکَّةَ ، ثنا مُحَمَّدُ ابْنُ جَعْفَرٍ الْخَرَائِطِیُّ ، ثنا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ الْمُخَرَّمِیُّ ، ثنا عَبْدُ الرَّحِیمِ بْنُ هَارُونَ ، ثنا عَبْدُ الْعَزِیزِ بْنُ أَبِی رَوَّادٍ ، عَنْ نَافِعٍ ، عَنِ ابْنِ عُمَرَ ، قَالَ : قَالَ رَسُولُ اللَّهِ , صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ : " إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَصْدَأُ کَمَا یَصْدَأُ الْحَدِیدُ " قِیلَ : یَا رَسُولَ اللَّهِ , فَمَا جَلاؤُهَا ؟ قَالَ " تِلاوَةُ الْقُرْآنِ " .

رقم الحدیث: 1863
(حدیث مرفوع) أَخْبَرَنَا أَبُو طَاهِرٍ الْفَقِیهُ ، أنا أَبُو حَامِدِ بْنُ بِلالٍ الْبَزَّارُ ، ثنا إِبْرَاهِیمُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ ، أنا عَبْدُ الرَّحِیمِ بْنُ هَارُونَ ، أنا عَبْدُ الْعَزِیزِ بْنُ أَبِی رَوَّادٍ . ح وَأَخْبَرَنَا الإِمَامُ أَبُو الطَّیِّبِ سَهْلُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سُلَیْمَانَ ، أنا أَبُو عَلِیٍّ حَامِدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْهَرَوِیُّ ، ثنا مُحَمَّدُ بْنُ صَالِحٍ الأَشَجُّ ، ثنا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَبْدِ الْعَزِیزِ بْنِ أَبِی رَوَّادٍ ، ثنا أَبِی ، عَنْ نَافِعٍ ، عَنِ ابْنِ عُمَرَ ، قَالَ : قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ : " إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَصْدَأُ ، کَمَا یَصْدَأُ الْحَدِیدُ إِذَا أَصَابَهُ الْمَاءُ " ، قِیلَ : یَا رَسُولَ اللَّهِ ، وَمَا جِلاؤُهَا ؟ قَالَ : " کَثْرَةُ ذِکْرِ الْمَوْتِ ، وَتِلاوَةُ الْقُرْآنِ " . لَفْظُ حَدِیثِ الإِمَامِ . وَفِی رِوَایَةِ الْفَقِیهِ ، قَالَ : فَقَالُوا : یَا رَسُولَ اللَّهِ ، وَمَا جِلاؤُهَا ؟ قَالَ : " قِرَاءَةُ الْقُرْآنِ " ، وَلَمْ یَذْکُرِ الْمَوْتَ ، وَلا قَوْلَهُ : " إِذَا أَصَابَهُ الْمَاءُ " .

***نسیم معرفت***

خدا میداندقرآن برای اهل ایمان مخصوصااگراهل علم باشندچه معجزه هاوکراماتی دارد و چه چیزهایی ازآن خواهنددید.

برنامه قرآن، آخرین برنامه انسان سازی است که در اختیار ما گذاشته شده است، ولی ما از آن قدردانی نمیکنیم اهل تسنن قرآن و ما عترت را آنگونه که باید ،نشناختیم و قدر ندانستیم.

 
(کتاب درمحضر آیت الله بهجت ج1ص55)

***نسیم معرفت***

 به نام خدا

نقش وتاثیر همنشینی ورفاقت

یکی از علل و عوامل تاثیرگذار در شخصیت و سرنوشت آدمی همنشین و رفیق است و انسان بخش مهمی از افکار و اندیشه ها و ایده ها ورفتار واخلاقیات رااز طریق دوستان وهمنشین های خوددریافت میکند وبه اصطلاح <خوپذیر است نفس انسانی> درسوره فرقان  درباره تاثیردوستان ناباب ومنحرف ونیزدوستان شایسته وصالح ،درشخصیت وزندگی انسان ،ضمن چند آیه (ازآیه27تاآیه29)به این مسئله مهم پرداخته شده است.

دوستان شایسته وسالم،صفات پسندیده وفضائل وکمالات ورشد وترقی وپیشرفت علمی ومادی و...رابرای آدمی به ارمغان می آورند وبرعکس،معاشرین ویاران ورفقای فاسد ومنحرف وناسالم وآلوده و... بخصوص در عصرما که همه نوع امکانات انحرافی وفساد و...فراهم است، جز مایه سرافکندگی وذلت وبدبختی وبدنامی وانحطاط ورکود و...چیزی عائد ونصیب انسان نمی کنند.  روی این جهت در رابطه باانتخاب دوست وهمنشین که گاهی این دوستی ها به سال ها می انجامد ، باید کمال دقت وتوجه مبذول گردد وطبق سفارشات وتوصیه های پیشوایان اسلام وبزرگان، لازم وشایسته است که با افراد خوش سابقه وصالح وسالم پیوند دوستی برقرارشود تا در دنیا وآخرت موجب عزت وسعادت وسربلندی وسرافرازیو...باشد ودر روایتی از پیامبر اکرم(ص)آمده است که فرمود:المرء علی دین خلیله  فلینظر احدکم من یخالل... یعنی آدمی بر دین وروش وآیین دوست ورفیق خود است پس هر کدام از شما باید ببیند که با چه کسی دوستی میکند.

{بحارالانوارج71ص192}

شعر

اَلحَذَراز همنشین  ناصواب
         می کشاند مرترا درمنجلاب

اَلحَذَر ازهمنشین نابکار
            جزضررازوی نمی آید ببار

باز دارد مرترا ازهر کمال
       حاصلی ندهد تراغیر از وبال

می فریبد مرترا باحیله ها
        می برد کم کم تر ادر چاله ها

پیش تو شیرین زبانی میکند
        درحقیقت ریشه هایت می کند

اندک اندک می روی سوی گناه
        اندک اندک کارتوگردد تباه

همنشینی برگزین باصالحان
        دور شواز همدمی  باطالحان

یک رفیق صالح ازصد یار بد
             بهتر  و  برتر بود ای باخرد

همدم ناباب به چاهت افکند
             عزت و جاه وجلالت  بشکد

پس بپرهیزاز رفیق ناخلف
              جز  ضررازوی ترا ناید بکف

به چه نیکوگفت آن نیکو کلام
              برروان وروح او بادا   سلام

تاتوانی می گریزاز یار بد
                 یار  بد   بدتر    بود از ماربد

ماربد تنها ترا برجان زند
                  یار  بد برجان و برایمان زند

بازشخص دیگری نیکوسرود
                   بر  روان وجان او  بادا درود

ای بسا ابلیس آدم روی هست
          پس به هر دستی نشاید داد دست

(متن واشعارازسیداصغرسعادت میرقدیم)

**احادیثی در باب دوستی ورفاقت (سایت شهید آوینی)

**احادیثی در باره  دوست و دوست یابی  تبیان مبلغین

***نسیم معرفت***

شمع می سوزد به دیگران روشنی می دهد

شهداء شمع محفل بشریتند

شهیدعلّامه مرتضی مطهری

شمع بودم سوختم این دود آه آخر است

***نسیم معرفت***

یک شمع روشن می تواند هزاران شمع خاموش را روشن کند و ذره ای از نورش کاسته نشود.

*شمع بودم سوختم این دود  آه آخر است*

شمع بودم سوختم این دود  آه آخر است

صبح شد برخیز ای جان، ایستگاه آخر است 

زندگی هر روز دارد سمت پیری می رود

مردن ما انتخابی نیست ، راه آخر است

سیب را از شاخه چیدم شرم آمد توبه را

بسکه با هر گاز گفتم این گناه آخر است

درد دوری از وطن با اهل غربت آشناست

روی بر گردان مسافر این نگاه آخر است

تلخی زخم زبان ها قسمت بازنده هاست

عبرت تاریخ ها بر دوش شاه آخر است

http://www.irafta.com/showtext.aspx?id=12223

******************************************************************************************************* 

*پروانه   بر آتش زند    از بهـــر   تـــــو   خود     را       

  ای شمع تــــــو  هم  حرمت پـــروانه  نگهدار

*باز امشب جلوه   بخش   بزم مستانم چو شمع    

     درمیان سوز وساز خویش خندانم چو  شمع

*در وفای   عشق   تو   مشهور  خوبانم چو شمع  

       شب نشین کوی سربازان و رندانم چوشمع

*گرید   و    سوزد    و   افروزد    و    نابود  شود  

       هر که چو ن شمع بخندد به شب تار کسی

*حاصل شمع وجودم   همه   اشک   آمد  و   آه     

    و آن قدر سوختم از غم   که    تباهش کردم

*حسن و عشق پاک را  شرم و حیا درکار نیست  

       پیش مردم   شمع   در  بر می‌کشد پروانه را

*پروانه سوخت،   شمع فرو  مرد،  شب گذشت   

      ای وای   من   که    قصّة   دل   ناتمام  ماند

*حالت   سوخته  را  سوخته   دل   داند و بس   

      شمع دانست که جان دادن پروانه ز چیست

*ای شمع  بزم  ،  دوش  چرا    می‌گریستی؟    

     پروانه   عاشق   است  تو سرگرم کیستی؟

*اینکه‌هر شب تا سحر آیدزچشمم اشک نیست    

     گوهر جان است می‌ریزد به دامانم چو شمع

*ازما چه دیده ای که به صد سوز همچو شمع    

      خندان   میان   بزم    حریفان   نشسته ای؟

*می سوزم و   به   گریه  شبی  روز  می‌کنم    

      چون   شمع ،  گریه های  گلو  سوز می‌کنم

*  شمع   من   پرتو   به  بزم   دیگران می‌افکند  

        وه که این گرمی مرا  آتش به جان می‌افکند

*با دل   روشن  نگردد   جمع   خواب  عافیت     

     عُمر شمع ما به اشک و آه در محفل گذشت

*پرتو   شمع    محال  است  به  روزن نرسد 

          بینش چشم  من   از   دیده  بیدار من است

*زان شعله ها  که   از  دل پروانه سر کشید    

      روشن نشد که شمع در این انجمن کجا است

*بیهوده    نیست   گریه  بی  اختیار   شمع     

      آبی   بر     آتش     دل    پروانه      می‌زند

*دوستی با   ناتوانان  مایه  روشندلی  است  

        موم چون با رشته سازد شمع محفل می‌شود

*چون شمع عُمر ما همه در تاب و تب گذشت    

     دستی  به  زیر   سر  ننهادیم و شب گذشت

ملا حاجی محمد

*  شمع بزم محفل شاهان شدن ذوقی ندارد

ای خوش آن شمعی که روشن می کند ویرانه ای

*هیزم سوخته شمع ره منزل نشود

باید افروخت چراغی که ضیایی دارد

*هزار ظلمت جهل وهزار راه خموش

به شمع روی تو روشن شود ابا صالح

*میان عاشق و معشوق رسم خوب این است

همیشه سوز وگدازت چو شمع باید بود

*ای مجلسیان سوز دل حافظ  مسکین

از شمع بپرسید که در سوز وگداز است

*قصه پروانه بودن را کسی باور کند

اندکی با شمع باشد در دل تاریک شب

* در طواف شمع می گفت این چنین پروانه ای

سبقت بیجا مگیر ای جان مگر دیوانه ای

*گهی به انتظار تو شب بی قرارم بودم من

گهی زداغ تو شمع مزار بودم من

*گفتمش احوال عمر ما چه باشد عمر چیست

گفت یا برقیست یا شمعیست یا پروانه ای

*  شمع داند در طریق عشقبازی با خدا

رسم دلدادن بسا آموختن پروانگیست

این جهان همچون قطاری می رود تا ناکجا

دلسپردن در قطار عمر بس دیوانگیست

گرد شمعِ یار، سوزان ، بال های جهل خود

سرفرود آر از ادب تا بنگری اخلاق چیست؟

*  شمعا تو مسوز که وقت آه است هنوز

صبحا تو مدم که وقت راز است هنوز

دیوانه برو گوشه   کناری  بنشین

این صحبت عاشقی دراز است هنوز

* { و اوست شمع حقیقی جهان که می سوزد از بیداد( از جناب سیدحسین اسحاقی  گیلانی آستانه ای) }

*یادمان رفت شقایق دل داغی دارد

شاپرک در بغل شمع چه حالی دارد

آنقدر محو تماشای قفس ها شده ایم

یادمان رفتم که یاد شهدامون چه صفایی دارد

* شعری از سعدی شیرین سخن در مورد  شمع  و پروانه

***نسیم معرفت***

 قاری قرآن برجسته کشوری (جناب آقای محمود لطفی نیا) ازشهرستان لاهیجان

***نسیم معرفت***

**چتری باشیم که دیگران زیر سایه ما راحتی را احساس کنند.

از استادسیداصغرسعادت میرقدیم

***نسیم معرفت**

     به نام خدا
                            

           دنیا گلستان میشود

عاقبت دنیا گلستان و شکوفا میشود
         محفل ودل های ما سبز ومصفّا میشود

روزگار آرزومندان فرا خواهد رسید 

          هرکسی هر آرزو دارد مُهیّا میشود

دشت وکوه وباغ وصحرادر نگاه هر کسی

          سبز وخرم،دلپذیروهم دل آرا میشود

آفتاب در پشت ابر پنهان نمی ماند مُدام
   نور حق با صد جمال حق هویدا می شود

     
 عقل ها کامل شود از پرتو فیضِ ظهور

          نفس انسانی ززشتی ها مُبرّا میشود

بعد تلخی،کام ها شیرین وشیرین تر شود
          زندگی بر هر کسی نیک وگوارا میشود

گرچه آلام بشر از حد فزون است وفزون
          درد وآلام همه روزی مداوا میشود

عاقبت ظلم وستم دَورش به پایان می رسد

           زندگی در کام انسان ها مهنا میشود

شوکت مستکبران در هم فرو ریزد همی

           عزت مستضعفین تا حد اعلی میشود

بلبلان اندر نواشان یک نوا دارند همه
           عاقبت گیتی سراسر نور زهرا میشود

جمکران هر جای جایش بوی مهدی می دهد
           شهر قم با جمکران بی شک مُعلَّی میشود

غم مخور او خواهد آمد باهمه لطف وصفا
           عاقبت دنیا به کام ما مُحَلَّی میشود

* مُحَلَّی : شیرین

(شعر از سید اصغر سعادت)