***نسیم معرفت***

***  شعری بسیار زیبا و عالی از آیة الله سید علی حُجت هاشمی خراسانی از سادات موسوی در وصف امام زمان (عج)

             (اَبو مُعین حَمیدُ الدّین سیّد عَلِیّ حُجت هاشمی خُراسانی)

تذکر مهم : اینجانب سید اصغر سعادت میرقدیم لاهیجی  مُفتَخرم  که در آستانه میلاد با سعادت  و سراسر نور حُجت ثانی عَشَر و  قُطب دائره امکان  و مُنجی عالَم بشریّت ، توفیقی نصیب شد تا  این شعرِ ناب  از آیة الله سیّد علی حُجت هاشمی خراسانی را  که در وصف حضرت حُجّة بن الحَسَن العسکری   (عَلَیهِِما السَّلامُ ) سروده اند در تاریخ  29  /  1  /  1398  تایپ کنم  و در (وبلاگِ نسیم معرفت)  منتشر سازم .  امیدوارم  که این کار ناقابل سبب خوشنودی آن عزیز سفر کرده باشد .

گر دل سنگ تو بر ما مهربان می شد چه می شد

گر لبِ لعل تو بر ما رایگان می شد چه می شد

خسته و آزرده گشته در ره وصل تو ای دوست

دیدن رویت نصیب عاشقان می شد چه می شد

مر مرا اندر همه عالَم نباشد آشیانه

بر سَرِ کویت مرا گر آشیان می شد چه می شد

گشته ام چون مو برای دیدن  روی نکویت

گر گل رویت انیس بُلبلان می شد چه می شد

ای دو زُلفِ تو کَمَندِ هر خردمندِ برومند

گر دو دستم را کَمَند از گیسوان می شد چه می شد

تا به کی بایست اندر آتش هِجرت بسوزم

گر یکی مَعذور از این امتحان می شد چه می شد

تو نکو دانی مرا و من نکو خود می شناسم

اِمتحان گر مُنعَدِم اندر میان می شد چه می شد

از شرابِ لَعل فامت جُرعه ای ما را بنوشان

جُرعه ای گر زان بکام مَیکَشان می شد چه می شد

خانه دل کرده ام از هر خسی جاروب و خالی

گر دلم مَر حضرتت را میزبان می شد چه می شد

من شنیدستم بمهمانی روی هر شب به جایی

گر شبی ما را جمالت میهمان می شد چه می شد

هر کسی را توشه ای پنهان ز دیدارِ نکویت

قسمت این خسته گر اندر عَیان می شد چه می شد

ای سُلَیمانِ زمان ای حاکِم اندر مُلکِ امکان

گر ترا یک نَظْرَه بر ما دوستان می شد چه می شد

نی غلط گفتم  ترا بر ما هزاران لُطف و مِهر است 

ار به ظاهر رحمتی بر شیعیان می شد چه می شد

ای که اندر عفو و بخشش بی مِثال و بی نظیری

بخششت گر شاملِ این عاصِیان می شد چه می  شد

حُجَّتِ افسرده دل  در  انتظارِ  دیدنِ  تو

گر لقایی قسمت این بی نشان می شد چه می شد

*  توضیحی کوتاه در باره مصرع اول از شعر مذکور :

گر دل سنگ تو بر ما مهربان می شد چه می شد  ....

 یکی از چیزهایی که در اشعار عُرَفاء عالیمقام مُتعارف است  مسئله مُعاتَبه با معشوق است که عاشق جهت تحریک و جلب توجه معشوق به سوی خویش  با او معاتبه می کند . گاهی عاشق به معشوقش می گوید : تو خیلی بی وفایی ، قرار اینگونه نبوده ، چرا توجهی به من بیچاره نمی کنی   و نمونه هایش در اشعار حافظ دیده می شود . مثل این شعر از حافظ که می فرماید :

چشمت از ناز به حافظ نکند میل آری

سرگرانی صفت نرگس رَعنا باشد

کلمه سر گرانی  به معنای  سنگینی در رفتار و بی اعتنایی و تکبر و غرور  آمده است.

در لسان ادعیّه معصوین علیهم السلام نیز دلال و عتاب و ... به معشوق  با توجه به مقاماتشان  در نزد خداوند متعال وارد شده است .

در آغازین  شعر فوق از  آیت الله حجت هاشمی خراسانی  جهت جلب نظر آن حضرت به سوی خود چنین گفته است :

گر دل سنگ تو بر ما مهربان می شد چه می شد

گر لبِ لعل تو بر ما رایگان می شد چه می شد

یعنی آقا جان  از اینکه عمری  این همه داد و فریاد می کنم گویا دل نازنینت  سخت شده و به ما توجهی نمی فرمایی ....

تذکر مهم : اینجانب سید اصغر سعادت میرقدیم لاهیجی  مُفتَخرم  که در آستانه میلاد با سعادت  و سراسر نور حُجت ثانی عَشَر و  قُطب دائره امکان  و مُنجی عالَم بشریّت ، توفیقی نصیب شد تا  این شعرِ ناب  از آیة الله سیّد علی حُجت هاشمی خراسانی را  که در وصف حضرت حُجّة بن الحَسَن العسکری   (عَلَیهِِما السَّلامُ ) سروده اند در تاریخ  29  /  1  /  1398  تایپ کنم  و در (وبلاگِ نسیم معرفت)  منتشر سازم .  امیدوارم  که این کار ناقابل سبب خوشنودی آن عزیز سفر کرده باشد .

**نسیم معرفت***

** شهدا مظهر پاکیّ و صفا و عشقند+نسیم ادب +کلیک

شوق شهادت

«در دلم یکسره من شوق شهادت دارم»

شوقِ پرواز سوی کوی سعادت  دارم

دلم از ماندن در روی زمین بیزار است

میل سوی شهدا و سوی جنت دارم

شهدا مظهر پاکیّ و صفا و عشقند

با شهید و شهداء حسّ رفاقت دارم

مرغ طوفان زده ام قدرت پروازم نیست

با همین حال، هوسِ راه شهادت دارم

شهید + شعر از : سیداصغرسعادت میرقدیم لاهیجی

*********************************************

***نسیم معرفت***

به نام خدا

آمادگی شهادت کمتر از خود شهادت نیست .

ترور های کور اشرار و منافقین و اَیادی استکبار جهانی و شهادت و یا مجروح شدن عزیزان ما مایه ننگ و نکبت و سیه روزی برای دشمنان و مُعاندین و منافقین و باعث افتخار و عزت و سربلندی در دنیا و آخرت برای شهداء و جانبازان ما است . اسلام و قرآن در کنار منطق گویا و رسای خود در برابر کفار و دشمنان قسم خورده ، جهاد و مبارزه شهادت طلبانه دارد و باب جهاد بدون باب شهادت معنایی ندارد اگر چه در واقعه ای کسی هم به شهادت نرسد ولی آمادگی شهادت کمتر از خود شهادت نیست . پیغمبر اکرم (صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ)  و ائمّه طاهرین   (عَلَیهِمُ السَّلامُ) و حضرت فاطمه  (سَلامُ اللهِ عَلَیها)  همه آنها به نوعی از انواع و به نحوی از اَنحاء به شهادت رسیدند و طبق اخبار وارده حضرت ولیّعصر    (عَجَّلَ اللهُ تَعالَی فَرَجَهُ الشَّریفُ)   نیز بعد از دوران حکومت عدل گستر خویش نیز به فوز عظیم شهادت نائل می گردد . شیعیان علی بن ابیطالب   (عَلَیهِ السَّلامُ)  و آل علی  درس ایثار و جهاد و شهادت را از مکتب علی بن ابیطالب (عَلَیهِ السَّلامُ) و از کربلای خونین حسین بن علی (عَلَیهِما السَّلامُ) گرفته اند . انقلاب اسلامی و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران محصول فداکاری ها و  رشادت ها   و جانبازی ها و شهادت ها ی مجاهدانِ راستین راه قرآن و اسلام و اهل بیت  (عَلَیهِمُ السَّلامُ)  بوده است و شجره طیّبه جمهوری اسلامی با خون صدها هزار شهید و جانباز آبیاری گشت و تا زمانی که مجاهدان و انقلابیون و مبارزان و پاسداران راستین و شهادت طلب برای دفاع از مرزهای گوناگون این نظام مقدس با همه وجود خود آماده به خدمت و فداکاری باشند دشمنان و معاندین راه به جایی نخواهند برد و به اهداف شومشان نخواهند رسید. ملت ما که درس جهاد و شهادت را از عاشورای حسینی گرفته است هرگز مرعوب اقداماتِ جنایت آمیز تروریست ها و پشتیبانان آنها نخواهد شد بلکه روز به روز بیدارتر و مقاوم تر می گردند . حضرت امام خمینی بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران «ره» در خطاب به تروریست های جنایتکار فرمودند : این نهضت باید زنده بماند و زنده ماندنش به این خونریزیها(شهادت ها) است . بریزید خونها را ؛ زندگی ما دوام پیدا می کند. بُکشید ما را ؛ ملت ما بیدارتر می شود. ما ازمرگ نمی ترسیم ... لکن (شما) منطق ندارید، منطق شما ترور است ! منطق اسلام تروررا باطل می داند. اسلام منطق دارد ...   و حضرت سیِّدُ السّاجدین زین العابدین (عَلَیهِ السَّلامُ)  در مقابل تهدید های اِبن زیاد ملعون چنین فرمودند : «أَبِالْقَتْلِ تُهَدِّدُنی یَابْنَ زِیادِِ، أَما عَلِمْتَ أَنَّ الْقَتْلَ لَنا عادَهٌ وَ کَرامَتَنَا الشَّهادَهُ» : اى پسر زیاد ! (ای حرام زاده) آیا ما را با قتل و کُشتن تهدید مى کنى؟!!  مگر نمى دانى که کشته شدن و شهادت در راه خدا  سیره و عادت دیرینه ما و مایه کرامت و افتخار ماست؟!! 

[لُهوف سیِّد بن طاووس ص202  - بِحارُ الانوار، ج45، حدیث118 .- ترجمه نَفَسُ المَهمُوم  مرحوم شیخ عبّاس قمی ص 458 -  مَناقِب آل ابی طالب، ج 3، ص 305 - بِحارُ الأنوار، ج 45، ص 137 و 174- مَعالِی السِّبطَین، ج 2، ص178.]

** آیت الله سید اصغر سعادت میرقدیم لاهیجی

http://nasimemarefat.parsiblog.com/Posts/4912/

**نسیم معرفت***

** آن دل که در آن کینه بُوَد خیلی خراب است...+نسیم ادب+کلیک

آن دل که در آن کینه بُوَد خیلی خراب است

در آتش و در سختی و در رنج و عذاب اسنت

شعر از سیداصغرسعادت میرقدیم لاهیجی

** آیت الله سید اصغر سعادت میرقدیم لاهیجی

**نسیم معرفت***

***  ای که در خوابی و باز هم می خوابی+نسیم ادب+کلیک

** قال الأِمامُ زَینُ العابِدینَ وَ سَیِّدُ السّاجِدینَ (عَلَیهِِ السَّلامُ )  :  اَلدُّنیا سِنَةٌ وَ الآخِرةٌ یَقظَةٌ وَ نَحنُ بَینَهُما اَضغاثُ اَحلامٍ .

امام سجاد (عَلَیهِِ السَّلامُ )   فرمود : دنیا  بسان خوابِ چُرتک و مایه غفلت است  و  آخرت  در واقع  روز بیداری و هشیاری می باشد  و همه چیز آشکار و روشن می شود  و ما  انسان ها میان این دو  ، در خواب های آشفته ای قرار داریم .

مَجموعه ی وَرّام، ج2، ص24.

ای که در خوابی و باز هم می خوابی

از خواب بجز  ضرر   چه دَر می یابی+از خواب بجز  ضرر   چه دُرّ می یابی

شعر از سیداصغرسعادت میرقدیم لاهیجی 

https://www.beytoote.com/fun/proverb/proverb-cat-dances.html

شورای عالی امنیت ملی اعلام کرد رژیم ایالات متحده آمریکا را «دولت حامی تروریزم» و «فرماندهی مرکزی آمریکا موسوم به سنتکام» و تمامی نیرو‌های وابسته به آن را «گروه تروریستی» می‌داند.

متن کامل بیانیه شورای عالی امنیت ملی به شرح ذیل است:

بسم الله الرحمن الرحیم

* جوان نیکوکار عریز سیاهکلی آقای مُعین قربانی اِزبَرَمی 24 ساله .

* سایت در سیاهکل  . 19  / 1 .  / 1398 .+کمک به سیل زدگان

 سلام بر آقای ابراهیم زاده عزیز و گرامی . صمیمانه سپاسگزارم. نظر لطف تون است. قابل نیستیم . ان شاءالله که همه ما در خدمت به اسلام و مسلمین و قرآن و اهل بیت (عَلَیهِِمُ السَّلامُ) و نظام جمهوری اسلامی و حمایت از آن و حمایت از ولایت فقیه و ولی فقیه زمان نائب امام زمان (عج) حضرت آیت الله امام خامنه ای موفق باشیم و نیز در خدمت کردن به مردم و ملت شریف و رفع مشکلات شان مخصوصا گره گشایی و کمک به حال زلزله زدگان و بویژه به سیل زدگان استان های مازندران و گلستان و شیراز و کرمانشاه و ایلام و لرستان و بخصوص خوزستان و شهرها و روستاها و توابع آن که صدها هزار نفر در خوزستان و توابعش دچار سیل زدگی شدند و مجبور به ترک مناطق خویش گشتند و شهر های آق قلا و گُمیشان در گلستان و دره شهر در ایلام و دُرود و مَعمولان و پل دختر در لرستان … موفق و سربلند باشیم . با امتحان عظیم و بزرگی مواجه شدیم که کمتر از امتحان دفاع مقدس و جنگ هشت ساله و مانند آن نیست . همانگونه که ملت عزیز ما در سائر امتحان ها و حوادث سخت ، خوش درخشیدند امید است که در این حادثه سیل اخیر نیز ( که با نگاه واقع بینانه حکایت از هشدارها و خیرات و برکات می دهد و حکمت ها و ظرافت های فراوانی در آن وجود دارد) مردم عزیز ما با همتی بالاتر در میدان های کمک به سیل زدگان کوشا باشند که بحمدالله هستند و خواهند بود و همنوعان و هم وطنان عزیز خود را به حال خود رها نخواهند ساخت و خدا را سپاسگزاریم که ارتش و سپاه و بسیج و هلال احمر و نیروی قدس سپاه مخصوصا سردار سلیمانی و هیات های اربعین حسینی و سایر نهاد ها همه و همه همدوش مردم و ملت در حال خدمت رسانی و امداد رسانی به سیل زدگان هستند. مرحبا به این ایثارگری ها – مرحبا به این نوع دوستی ها – مرحبا به این همه تلاش های خالصانه و مخلصانه . مرحبا به آن جوان نیکوکار عریز سیاهکلی یعنی آقای مُعین قربانی اِزبَرَمی که یک تُن برنج هاشمی را تقدیم به سیل زدگان کشور نمود . همه این اقدام ها و این کارهایی که برای خدمت رسانی و کمک به حال سیل زدگان و یا زلزله زدگان و نیز سائر موارد انجام می گیرد در واقع دل حضرت ولیّ الله الأَعظم امام زمان (عج) و دل نائبش حضرت آیت الله امام خامنه ای را شاد می کند.

. (سیداصغرسعادت میرقدیم لاهیجی. هیجدهم فروردین 1398 .

http://www.darsiahkal.ir/105070/%d8%a2%d9%85%d8%a7%d8%af%da%af%db%8c-%d8%b4%d9%87

**نسیم معرفت***

** اَلأِنسانُ ، اَعنِی : اَلکامِلَ ، اَصلُُ «فِی عالَمِ الخَلقَةِ»

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

اَلأِنسانُ ، اَعنِی : اَلکامِلَ ، اَصلُُ «فِی عالَمِ الخَلقَةِ» وَ ماقَبلَهُ وَ مابَعدَهُ فَرعُهُ اَو فُرُوعاتُهُ وَ نَحمَدُاللهِ عَلَی حُبِّنا لِلأِِنسانِ الکامِلِ وَ هُوَ اَصلُُ فِی تَربِیَةِ نُفُوسِ الأِنسانِیَّةِ وَ النَّجاةُ وَ النَّجاحُ وَ الفَلاحُ مِن جَمیعِ الجِهاتِ فِی التَّمَسُّکِ وَ الأِعتِصامِ بِحَبلِ اللهِ المَتینِ وَ القُرآنِ العَظیمِ وَ الحُبِّ وَ التَّوَدُّدِ وَ الأِعتِقادِ وَ الأِقتِداءِ بِمُحَمَّدِِ وَ آلِ مُحَمَّدِِ وَ کُلُّهُم نُورُُ واحِدُُ وَ نَسأَلُ اللهَ الأِهتِداءَ وَ الأِقتِداءَ بِهِم (عَلَیهِِم السَّلامُ) .

اَلسَّیِّد اَصغَر سعادت میرقدیم اَللّاهیجی

انسان که مقصودم از آن همان انسان کامل است ، چنین انسانی در واقع ، اصل و ریشه در مجموعه عالَم آفرینش  می باشد و آنچه که قبل و بعدش است به عنوان فرع و یا فروعات انسان کامل محسوب می شود و مقصود اصلی در عالَم آفرینش ، انسانِ کامل است نه فرع و فروعاتش و به اصطلاح ، سائر مخلوقات به طُفَیلِ وجودِ اصیلِ انسانِ کامل موجود شده اند . انسان کامل در عالَم آفرینش ، وجودِ مبارَک حضرت محمد و آل محمد  (عَلَیهِِم السَّلامُ)   است که همه آنها نور واحد هستند و خداوند متعال را حمد و سپاس می گوییم به جهت حُبّ و عشقی که  به انسان کامل داریم و او یعنی انسان کامل اصل و اساس تربیت و پرورش نفوس انسانی می باشد و هیچ کسی به غیر از طریق انسان کامل به تربیتِ درست نائل نمی شود و جدایی و دوری از انسانِ کامل جز گمراهی و انحراف نتیجه ای ندارد .  نجات و موفقیت و  کامیابی و رستگاری از جمیع جهات فقط در تمسک و اعتصام و چنگ زدن و توسُّل به حَبل و ریسمانِ مَتین و استوار و مستحکم الهی یعنی قرآن عظیم و در حُبّ و دوستی و مَوَدّت و اعتقاد و باور و اقتِداء و پیروی نسبت به محمد و آل محمد (عَلَیهِِم السَّلامُ)   است و  همه آنها یک نور و از هر لغزش و انحرافی بدور هستند و در زیارت جامعه کبیره در باره آنآن چنین آمده است : عَصَمَکُمُ اللّهُ مِنَ الزَّلَلِ وَ آمَنَکُمْ مِنَ الْفِتَنِ وَ طَهَّرَکُمْ مِنَ الدَّنَسِ ... وَ مَنِ اعْتَصَمَ بِکُمْ فَقَدِ اعْتَصَمَ بِاللهِ . خداوند ، شما را از لغزش ها نگهداشت و از فتنه ها در امان داشت و از پلیدى و پَلِشتی ، پاک گردانید ... و هر کسی که به شما اعتصام و تمسک و توسل جوید در واقع به خدا تمسک و توسل نموده است . و از خداوند متعال مسئلت و درخواست داریم که ما را هدایت یافته به آنها و پیرو و مطیع شان قرار دهد . و در حدیثی از سلمان فارسی  آمده است که پیامبر و اهل بیت (علیهم السلام) همه از یک نور بودند :

... عَنْ سَلْمَانَ الْفَارِسِیِّ (ره) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص)‏: یَا سَلْمَانُ خَلَقَنِیَ اللَّهُ مِنْ صَفَاءِ نُورِهِ فَدَعَانِی فَأَطَعْتُهُ فَخَلَقَ‏ مِنْ نُورِی عَلِیّاً فَدَعَاهُ فَأَطَاعَهُ فَخَلَقَ مِنْ نُورِی وَ نُورِ عَلِیٍّ فَاطِمَةَ فَدَعَاهَا فَأَطَاعَتْهُ فَخَلَقَ مِنِّی وَ مِنْ‏ عَلِیٍّ وَ مِنْ فَاطِمَةَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ فَدَعَاهُمَا فَأَطَاعَاهُ ثُمَّ خَلَقَ مِنْ نُورِ الْحُسَیْنِ تِسْعَةَ أَئِمَّةٍ فَدَعَاهُمْ فَأَطَاعُوهُ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ اللَّهُ سَمَاءً مَبْنِیَّةً أَوْ أَرْضاً مَدْحِیَّةً أَوْ هَوَاءً أَوْ مَاءً أَوْ مَلَکاً أَوْ بَشَراً وَ کُنَّا بِعِلْمِهِ أَنْوَاراً نُسَبِّحُهُ وَ نَسْمَعُ لَهُ وَ نُطِیعُ.

 در کتاب مُقتَضب از سلمان فارسی (رَحِمَهُ اللهُ) نقل شده است که گفت رسول الله  (صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) فرمودند: ای سلمان خدا مرا از نور خالص و برگزیده خویش آفرید و سپس مرا خواند و من او را اطاعت کردم و آنگاه از نور من علی  (عَلَیهِِ السَّلامُ ) را خلق کرد و او را خواند پس او خداوند را اطاعت و فرمانبری نمود و از نور من و نور علی ، فاطمه (سلام الله علیها) را خلق فرمود و او را خواند پس او نیز خداوند را اطاعت نمود و از نور من و علی و فاطمه ، حسن و حسین (علیهما السلام) را آفرید و آن دو را به خود فرا خواند پس ایشان هم از خدا فرمانبری کردند. سپس از نور حسین نُه امامِ معصوم(علیهم السلام) را آفرید و آنان را فرا خواند پس آنان نیز او را اطاعت و فرمانبرداری نمودند قبل از اینکه آسمان بنا نهاده شود یا زمین گسترده و پهن گردد یا هوا یا آب یا فرشتگان یا انسان آفریده شود و ما در علم الهی (و به اصطلاحِ عُرَفاء در حضرتِ علمیه) انواری بودیم که او را تسبیح می گفتیم و از او می شنیدیم و اطاعت می کردیم .

* بِحارُ الأَنوار، ج ‏54 ، ص 169 – 168 - بِحارُ الأَنوار ، ج ‏53 ، ص 142 - بِحارُ الأَنوار،، ج‏25 ، ص6.- دانشنامه اربعین حسینی .

** آیت الله سید اصغر سعادت میرقدیم لاهیجی

**نسیم معرفت***

** مبعث و رسالت از دیدگاه علّامه شهید مطهرّی

چکیده

یافتن نوع نگاه استاد مطهری به نکات کلیدی فهم فلسفه  بعثت و رسالت ، موضوع اصلی این جستار است. علل و عوامل بعثت، موضوعی است که ارتباطی تنگاتنگ با موضوع اصلی بحث این نوشتار دارد. استاد مطهری به مباحث فراوانی در خصوص بعث پرداخته اند که برخی از آنها بسیار مورد توجه قرار گرفته است، اما برخی کم تر مورد عنایت بوده است. علل و عوامل بعثت، وجه حاجت بشر به رسالت و بعثت، قلمرو بعثت و رسالت، هدف بعثت، مسأله ی خاتمیت، رابطه ی خاتمیت و امامت و... موضوعات و مباحثی هستند که مورد توجه جدی استاد مطهری بوده است. پرداختن به همه مسائل فوق، از زبان استاد، مجالی وسیع و فراتر از یک مقاله طلب می کند، لذا تمرکز اصلی بحث و کانون تأمل در این نوشتار مواردی است که به فهم فلسفه بعثت از منظر استاد مطهری مربوط می شود. پس از فهم اجمالی علل و عوامل کلیدی بعثت و رسالت، استاد، فلسفه  بعثت را در گفتمان هماهنگ و سازگار دین و دنیا و تلائُم دنیا و آخرت و توجه توأمان به حیثیت فردی و جمعی انسان و روابط سه گانه انسان با خود، با انسان های دیگر و با طبیعت، در طول رابطه  انسان با خدا، تبیین می کند.

مقدمه

مطلع سخن را با بیان استاد مطهری «قُدِّسَ سِرُّهُ» آغاز می کنیم که : روز مبعثِ خاتم الانبیاء (صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) ، روز توحید و به همین جهت روز آزادی بشر است؛ روز رستاخیز جهان انسانی است؛ روز عقل و علم است. آری بدون شک اسلام مُنادی توحید در جهان است. فریاد «لا اله اله الله» را، فریاد این که جز خدا چیز دیگری شایسته  پرستش و عبادت و خضوع و کرنش نیست و بشر جز در پیشگاه حق در پیشگاه هیچ موجودی، اعم از مجرد و مادی، نباید خضوع نماید، این فریاد را اسلام بر آورد: « ... تَعالَوْا إِلی‏ کَلِمَةٍ سَواءٍ بَیْنَنا وَ بَیْنَکُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللَّهَ وَ لا نُشْرِکَ بِهِ شَیْئاً وَ لا یَتَّخِذَ بَعْضُنا بَعْضاً أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ... آل عمران آیه 64.». این آیه همان آیه ای است که رسول اکرم (صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ)، به عنوان بخشنامه، به نام سران جهان آن روز فرستاد. این روز، روز رستاخیز انسانیت است، زیرا در این روز تنها او برانگیخته و مبعوث نشد؛ دنیای بپا خاست؛ انقلابی عظیم و همه جانبه بر پا شد؛ انقلابی که در آن واحد در دو جبهه بود؛ در دو چبهه متخالف و متضاد؛ هم برونی و هم درونی، هم اخلاقی و هم اجتماعی، هم معنوی و هم دنیایی. می دانیم که انقلابات مقدس اجتماعی منتهای هنرشان این است که در طبقه  محروم و مظلوم روح حیاتی بدمند و آنها را به قیام در برابر طبقه  استثمارگر وادار کنند. ماهیت انقلاب اسلامی پیامبر (صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) تنها این نبود که طبقه ای را به جان طبقه ی دیگر بیاندازند، البته این کار را کرد، این روح را دمید و مردم را  به قیام در برابر ظلم وادار نمود، اما کارش تنها این نبود. کاری بالاتر و انقلابی عظیم تر نیز بر پا کرد که جز از او و کسانی از طراز او، یعنی پیغمبران، ساخته نیست. انقلاب درونی ایجاد کرد، یعنی بشر را حتی علیه تبهکاری های خودش به قیام وا داشت. این خصوصیت منحصرا از مذهب است که قادر است آدمی را علیه تبهکاری و جنایتکاری شخص خودش به قیام وا دارد، که از خود حساب بکشد، خود را ملامت کند، و خود را به پای محکمه  عدل و انصاف بکشد (مطهری (الف)، 1374، 1513).

استاد شهید مطهری در آثار خود به مناسبت های مختلف به جوانب مختلف مسأله بعثت پرداخته اند. عناوین ذیل موضوعاتی هستند که این شهید اندیشمند در رابطه با مسأله  بعثت و رسالت بدان توجه نموده است:

1)     علل و عوامل بعثت؛

2)     وجه حاجت بشر به رسالت و بعثت؛

3)     قلمرو بعثت و رسالت؛

4)     هدف بعثت؛

5)     مسأله  خاتمیت؛

6)     رابطه  خاتمیت و امامت؛

آنچه از میان مباحث استاد درباره  بعثت و رسالت مورد نظر این جستار قرار گرفته است، مباحثی است که تبیین گر مسأله  مهم فلسفه  بعثت و رسالت است.

* فلسفه  بعثت و بیداری عقول

فلسفه  بعثت انبیا و ارسال رُسُل از دیر باز محل تأمل حُکَماء و متکلمان، و در واقع همه  اندیشمندان دینی بوده است و پاسخ های مختلفی بدان داده شده است. استاد رأی خود را بر اساس فرمایش امیر مؤمنان علی (عَلَیهِِ السَّلامُ) تبیین می نمایند: حضرت امیر (عَلَیهِِ السَّلامُ) در نهج البلاغه، خطبه 1، در باب فلسفه  آمدن پیغمبران می فرماید: پیامبران را پشت سر هم فرستاده تا آن پیمانی را که در فطرت مردم از آنها گرفته از ایشان بخواهند، یعنی آنها را بر جاده  فطرت و طبیعتشان بیندازند؛ موانع فطرتشان را بر طرف کنند؛ نعمت هایی که به آنها داده و فراموش کرده اند به یادشان بیاورند؛ بشناسانند به آنها که تو چه هستی  و چه نعمت هایی به تو داده ام. این نعمت ها یی که تو خودت را در خدمت او قرار می دهی، او باید در خدمت تو باشد. تا خاک ها را از روی دفائن عقول بردارند .  دفائن ، گنج را می گویند که در زیر خاک است، چون در زیر خاک است و خاک رویش را گرفته آدم از رویش راه می رود ولی نمی فهمد که زیر پایش گنج است. تا خاک ها را از روی گنیجنه های عقل ها بردارند (همان، 32، و 33).

* علل و عوامل بعثت

علی «علیه السّلام» عصر و زمینه بعثت رسول اکرم «صلّی الله علیه و اله» را این طور توصیف می فرماید: «أَرْسَلَهُ عَلَى حِینِ فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ وَ طُولِ هَجْعَةٍ مِنَ الْأُمَمِ وَ اعْتِزَامٍ مِنَ الْفِتَنِ وَ انْتِشَارٍ مِنَ الْأُمُورِ وَ تَلَظٍّ مِنَ الْحُرُوبِ وَ الدُّنْیَا کَاسِفَةُ النُّورِ ظَاهِرَةُ الْغُرُورِ عَلَى حِینِ اصْفِرَارٍ مِنْ وَرَقِهَا وَ إِیَاسٍ مِنْ ثَمَرِهَا. نهج البلاغه فیض الأِسلام خطبه 88.» ؛ یعنی خداوند او را در دوره ای مبعوث فرمود که فترت و فاصله ای در آمدن پیامبران رخ داده بود. ملت ها در خوابی گران و طولانی فرو رفته بودند. کارها پراکنده و تنور جنگ ها داغ بود. جهان را تاریکی فرا گرفته و غرور و فریب در آن نمایان بود. برگ درخت بشریت به سوی زردی گراییده و امیدی به میوه  این درخت نمی رفت. پیامبران معمولا در مواقعی ظهور کرده اند که بشریت و لااقل محیط اجتماع ظهور آنها در یک پرتگاه خطرناکی قرار داشته و آنها سبب نجات و اصلاح اجتماع خود شده اند. قرآن کریم خطاب به مردم عصر رسول اکرم «صلّی الله علیه و اله» چنین می فرماید: «وَ کُنْتُمْ عَلی‏ شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَکُمْ مِنْها. آل عمران آیه 103.»؛ شما در پرتگاه سقوط  در آتش بودید که خداوند (به وسیله رسول مُکرَّم) شما را از آن نجات داد (مطهری (الف)، 1374، 82). گاه سخن از علل و عوامل بعثت به معنای عام آن است و گاه سخن بر سر بعثت خاص پیامبر اعظم «صلّی الله علیه و اله » می باشد. استاد مطهری درباره  علل و عوامل بعثت عامه و بعثت خاصه، هر دو، سخن گفته اند. درباره  بعثت به معنای عام و علل و عوامل  آن از فرمایشات قرآن مدد می جوید و درباره  فلسفه  ارسال انبیا از نظر قرآن می گوید:

آیه  213 سوره  بقره از عجیب ترین آیات است که در فلسفه بعثت و نبوت و ارسال انبیا می باشد. می فرماید: «کانَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً»؛ مردم همه یک واحدِ جمعیت بودند ، یک جمعیت بودند، یعنی هیچ اختلاف و تشتت و تفرّقی در میان بشر نبود. یعنی زمانی بر بشر گذشته است که در آن زمان  در میان افراد بشر اختلافاتی وجود نداشته است. «فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرِینَ وَ مُنْذِرِینَ وَ أَنْزَلَ مَعَهُمُ الْکِتابَ بِالْحَقِّ لِیَحْکُمَ بَیْنَ النَّاسِ فِیمَا اخْتَلَفُوا فِیهِ»؛ خدا پیغمبران را آن وقت مبعوث کرد، در حالی که مبشِّر و مُنذِر بودند و به مردم نوید می دادند که اگر این طور عمل بکنید، چنین و اگر آن طور عمل بکنید، چنان، و با آنها کتاب (مقصود از کتاب در این جا شریعت و قانون است) نازل کرد، برای این که این قانون در میان مردم حکم کند در آنچه که در آن اختلاف دارند. یعنی اختلافاتی در میانشان پیدا شده، قانون بیاید و حل کننده  اختلاف باشد. بنابراین ، از این آیه چنین استنباط می شود که همه مردم در یک زمانی امت واحد بودند، هیچ اختلافی نبود، بعد در آنها اختلاف پیدا شد، و چون در آنها اختلاف پیدا شد، خدا قانون و کتاب برای آنها نازل کرد تا کتاب حل کننده  اختلافات مردم در زندگی باشد برهه ای از زمان بر بشر گذشته است که کتاب و قانون نداشته است و احتیاجی هم به قانون نداشته است بعد اختلاف پیدا می شود. در ابتدا موضوع اختلاف در میان نبود، بعد که بشر، کم کم زندگی اش توسعه پیدا کرد و بنا گذاشت از مزایای زندگی اش توسعه پیدا کند و بنا گذاشت از مزایای زندگی برای خودش استفاده بکند و بگیرد، طبیعتا بعضی قوی تر بودند و برخی ضعیف تر؛ قوی ترها بیشتر گرفتند و ضعیف ترها محروم ماندند، و قوی ها ضعیف ها را استخدام می کردند. اختلافات از این جا پیدا شد.چون در روابط مردم، که قبلا مثل یک خانواده زندگی می کردند، این اختلافات و بیگانگی ها پیدا شد، قانون عادلانه آمد میان مردم و گفت خیر، قوی حق ندارد حق ضعیف را بخورد؛ قوی حقی دارد، ضعیف حقی دارد، بزرگ چنین، کوچک چنین، عدالت چنین.پس مردم در یک دوره ای واحد و یکنواخت بودند، بدون اختلاف و بدون این که احتیاج به قانونی داشته باشند که در روابط اجتماعی آنها رفع اختلافات بکنند. بعد اختلاف و تفاوت در میان آنها پیدا شد، و خداوند پیغمبران صاحب کتاب را، که از نوح شروع می شوند، فرستاد: «فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرِینَ وَ مُنْذِرِینَ وَ أَنْزَلَ مَعَهُمُ الْکِتابَ بِالْحَقِّ لِیَحْکُمَ بَیْنَ النَّاسِ فِیمَا اخْتَلَفُوا فِیهِ»؛ پیغمبران را فرستاد و با آنها کتاب و قانون فرستاد تا آن کتاب و قانون در میان مردم حاکم باشد (مطهری (ب)، 531374 58).

* اما فلسفه  تجدید بعثت انبیا چیست و چرا خداوند به طور مُتوالی رسولی را بعد از رسول دیگر مبعوث نموده است و به طور کلی علل تجدید بعثت در تاریخ ادیان چیست؟ در این رابطه استاد می فرمایند:قرآن یک اختلاف ثانوی را بیان می کند و می گوید بعد از آنکه قانون اجتماعی در میان مردم آمد تا حل کننده اختلافات اجتماعی آنها باشد و عدالت را در میان مردم بر پا کند، جلوی ظلم ظالم را بگیرد، به مظلوم کمک کند و حسن روابط اجتماعی ایجاد کند، خود این ها موضوع یک اختلاف دیگر در میان افراد بشر شد. چه اختلافی؟ اختلافات مذهبی. یک پیغمبری می آید با یک کتاب، بعد یکی از پیروان این دین می آید و بدعتی در دین ایجاد می کند. آن دیگری بدعتی دیگر ایجاد می کند و رفته رفته مذاهب از آن مُنشعب می شود، همین طور که در هر شریعت مذاهب مختلف پیدا شد. آن وقت پیغمبرانی که پس از پیغمبر صاحب شریعت اول، یعنی حضرت نوح (عَلَیهِِ السَّلامُ) آمدند، قانونی که آنها آوردند، برای حل دو اختلاف بود، یکی رفع اختلافات مردم در امور زندگی، یعنی قانون برای زندگی مردم آوردند، و دیگر این که آمدند و این آراء و اَهواء یعنی قانون برای زندگی مردم آوردند ، و دیگر این که آمدند و این مذاهب مختلف . یعنی چه؟» این اختلاف دوم را قرآن کریم چنین بیان می کند:  «وَ مَا اخْتَلَفَ فِیهِ إِلَّا الَّذِینَ أُوتُوهُ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُمُ الْبَیِّناتُ بَغْیاً بَیْنَهُمْ» (بقره، 213)؛ اختلاف دوم که اختلاف در خود دین است، از ناحیه  صاحبان اَغراض و هوی و هوس پیدا شد، از روی جهل و نادانی و قصور نبود. این طور نبود که چون نمی دانند اختلاف می کنند، بلکه می دانند و اختلاف می کنند، بلکه می دانند و اختلاف می کنند، می دانند و حقیقت را کتمان می کنند، می دانند و یک چیزی اضافه می کنند. «وَ مَا اخْتَلَفَ الَّذینَ أُوتُوا الْکِتابَ»؛ و اختلاف نکردند [آنان که کتاب داده شدند]. «إِلاَّ مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیاً بَیْنَهُمْ» (آل عمران، 19)؛ مگر پس از آن که علم به آن کتاب را واجد بودند، روی بَغی، روی ظلم، روی سرکشی و هوای نفس.  [ و روی حسادت]پس پیغمبران صاحب شرایع غیر از صاحب شریعت اول دو کار می کردند؛ یکی این که قانونی برای مردم می آوردند که این قانون حل کننده  اختلافات مردم باشد و حقوق و حدود آنها را معین کند، کار دیگرشان این بود که مبارزه می کردند با بدعت هایی که قبلا پیدا شده بود، یعنی مَرجع حلّ اختلافات مذهبی بودند. (همان، 58).بنابراین استاد در فلسفه  تجدید بعثت در تاریخ به عوامل متعددی اشاره می نماید و معتقد است: ظهور پیاپی پیامبران «علیهم السّلام» تنها معلول تغییر و تکامل شرایط زندگی و نیازمندی بشر به پیام نوین و راهنمایی نوین نیست، بلکه بیشتر معلول نابودی ها و تحریف و تبدیل های کُتب و تعلیمات آسمانی بوده است. بشر چند هزار سال پیش نسبت به حفظ مواریث علمی و دینی ناتوان بوده است، و از او جز این انتظاری نمی توان داشت. آنگاه که بشر به مرحله ای از تکامل می رسد که می تواند مواریث دینی خود را از دست خوردن نگهداری کند، علت عمده  تجدید پیام، و ظهور پیامبر جدید، منتفی می گردد و شرط لازم (نه شرط کافی) جاوید ماندن یک دین، موجود می شود (مطهری (د)، 1374، 12).

* فلسفه بعثت

استاد شهید مرتضی مطهری، فلسفه  بعثت انبیا و ارسال رُسُل، و به عبارت دیگر فلسفه  بعثت و رسالت، را در رابطه  محکم و ناگسستنی دین و دنیا و رابطه تنگاتنگ دنیا و آخرت جستجو می کرد و در واقع فلسفه بعثت انبیا را در دو مقوله مهم مورد تحلیل و تبیین قرار می داد:

1)     ایمان به آخرت .

2)     بر پایی عدالت اجتماعی .

* ایمان به آخرت

میان اعتقاد و باور انسان به آخرت و نشئه  دیگری از حیات، غیر از نشئه  فعلی، با فلسفه  نبوت و چرایی نیاز بشر به بعثت انبیا رابطه و همبستگی روشنی وجود دارد. استاد این رابطه و لزوم آن را این چنین تبیین می نمایند:بدون شک اگر ما مسأله  آخرت را بپذیریم، یعنی اگر قبول کنیم که زندگی بشر با مُردنش در این دنیا پایان نمی پذیرد و نشئه  دیگر ماورای نشئه  دنیا هم وجود دارد و بشر در آن نشئه، حیات و زندگی دارد و در آنجا هم به نوعی مَرزوق است و سعادت و شقاوتی دارد (این جزو خبرهایی است که پیغمبران آورده و داده اند و از جنبه های علمی و فلسفی هم بحث هایی شده است)، بدون شک علم و عقل بشر کافی نیست برای تحقیق در مسائل آخرت و تشخیص این که چه چیز برای سعادت اخروی نافع است و چه چیز مُضرّ . حتی بشر با علم و عقل خودش اصلا نمی تواند پی ببرد به وجود یک چنین نشئه ای. تا امروز، که علم بشر این همه پیش رفته است، هنوز ما بعد مرگ به عنوان یک مجهول برای بشر تجلّی می کند؛ هنوز هم واقعا، قطع نظر از هر فکری، اگر از نظر کلی بخواهیم ببینیم، به صورت یک مجهول است برای بشر، یعنی نمی تواند این را از نظر علمی صد در صد اثبات کند که چنین چیزی هست (البته یک قرائن و دلائلی هست اما یک امری که از نظر علم، قطعی تلقی شده باشد نیست). کما این که از نظر علم نمی تواند این را صد در صد نفی کند و بگوید نه، علم کشف کرده که چنین چیزی ...  جزء  مجهولات بشر است . پس اگر مسأله عالم آخرت را، که باز خود پیغمبران هستند که اصل وجود آن را خبر داده اند و راه سعادت و راه شقاوت در آنجا را نشان داده اند، در نظر بگیریم نیاز به انبیا صد در صد قطعی است و جای بحثی در آن نیست (مطهری (ج)، 1374، 16).

* عدالت اجتماعی

اما نیاز بشر به بعثت و رسالت فقط در همین بُعد خلاصه نمی شود، بلکه نوع انسان در زندگی و حیات دنیوی خود که درگیر حیات و زندگی جمعی است (هویت جمعی بشر) نیز مرکز نشانه روی انبیاست. بر این اساس استاد معتقد است:آن چیزی که بیشتر مورد بحث قرار می گیرد، مسأله  زندگی اجتماعی است که «آیا واقعا این زندگی دنیای بشر نیازی به پیغمبران دارد یا ندارد؟». اولا ببینیم خود قرآن چه می گوید. آیا در قرآن به این مسأله عنایتی هست یا قرآن فقط توجه به عالم آخرت دارد؟ ما می بینیم قرآن تنها مسأله  عالم آخرت را بیان نمی کند، مسأله  زندگی دنیا را هم از نظر هدف انبیا مطرح می کند، خیلی هم واضح و صریح، در آن آیه  معروف «لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْمِیزانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ» (حدید، 25)؛ پیامبران خودمان را با دلایل و بیّنات فرستادیم، کتاب و مقیاس همراه آنها فرستادیم تا در میان مردم عدالت بر پا بشود. پس معلوم می شود قرآن این را یک نیازی دانسته است و برای این اصالتی قائل شده است، و در این جا حتی آن هدف دیگر (یعنی شناخت خداوند) را هیچ ذکر نمی کند، شاید برای این که نشان بدهد که این هم اصالتی دارد و واقعا این جهت مورد نیاز است و باید باشد پس قرآن که نظر داده است که از ضرورت های زندگی بشر وجود عدالت است، وجود پیغمبران را برای برقراری عدالت لازم و ضروری می داند (همان، 17).بدین ترتیب، اگر چه امروزه تحت عناوین جدید کلامی، از قبیل وجه حاجت و نیاز بشر به دین و قلمرو ادیان و از این قبیل، رابطه  دین و دنیا در برخی نظریات مخدوش نشان داده شده است و نیاز انسان به دین و هدف بعثت انبیا در آخرت خلاصه شده است، اما استاد، هم از حیث قرآنی و درون دینی و هم از حیث عقلی و علمی و به شیوه  برون دینی، رابطه  ناگسستنی دین و دنیا و آخرت را تبیین نموده و می گوید: بشر یک موجود خاصی است که زندگی اش باید زندگی اجتماعی باشد، یعنی بدون این که با یکدیگر زندگی کنند و با یکدیگر ارتباط داشته باشند و زندگی تعاونی داشته باشند امکان پذیر نیست ....  ولی بر خلاف سایر جاندارهای اجتماعی ، که به حکم غریزه و اجبار زندگی شان اجتماعی هست ، [ انسان ]به حکم غریزه اجبار ندارد که زندگی اش اجتماعی باشد. مقصودم این جهت است که حیوان های اجتماعی از طرف خود خلقت و طبیعت مسخر و مجبورند که اجتماعی زندگی کنند؛ تقسیم کار را خود خلقت و طبیعت در میان آنها انجام داده است؛ قانون اجتماعی شان را خود خلقت جَبراََ برای آنها وضع کرده است و آنها هم به طور خودکار، کار خودشان را انجام می دهند. مثلا زنبور عسل، ما داریم می خوانیم و می بینیم که تکلیف و وظیفه  خودش را اجباراََ می داند، یعنی لزومی نیست با تعلیم و تربیت یاد بگیرد و کوشش کند تا بفهمد راه چیست؛ اجباراََ به او داده شده است. وظیفه و راه خودش را اجبارا می داند. پست ها هم عوض نمی شود، هر کدام یک مقام معلومی دارند، آن که کارگر است، کارگر است و آن که مهندس است، مهندس است و آن که حاکم و حکمران و مَلَکه است، مَلَکه است. حتی ساختمان های این ها با هم متفاوت است؛ به عکس بشر که باید زندگی اش زندگی اجتماعی باشد  و به حکم این که یک موجود مختار و عاقل و آزادی آفریده شده است، تمام این ها را خودش باید انجام دهد، به اختیار خودش. [ نه از روی غریزه جبری ]  خودش باید فکر کند و برود برای خودش انتخاب کند. این نقص ها از نظر غریزی در بشر هست، به این معنا که به او این غریزه داده نشده است. حالا چرا داده نشده است، آن خودش یک حساب دیگری دارد، که گفته اند چرا داده نشده است. آن وقت بشر به موجب همین که مختار و آزاد آفریده شده است،      ادامه دارد ...  ....

**  با اصلاحات و اضافات توسُّط : استاد سید اصغر سعادت میرقدیم لاهیجی

** مبعث و رسالت از دیدگاه علّامه شهید مطهرّی+سایت حکیم زین العابدین عسکری گیلانی لشت نشایی+کلیک

http://www.mortezamotahari.com/fa/ArticleView.html?ArticleID=78698