*نسیم معرفت

**آیا دعای «یَا مُقَلِّبَ القُلُوبِ وَالأَبصَارِ...» از معصومین (ع) است وسَنَدیّت دارد؟

یَا مُقلّبَ القُلُوبِ والأَبصارِ یامُدَبِّرَالَّیلِ وَالنَّهارِ یَا مُحَوِّلَ الحَولِ وَالأَحوَالِ حَوِّل حَالَنَا اِلَی اَحسَنِ الحَالِ

یکی از آیین های ویژه هنگام گردش سال شمسی، خواندن « نیایش گردش سال» یا «دعای تحویل سال» است که خانواده های ایرانی با توجه به باورهای خود در این هنگام دعایی که به صورت رسمی در رسانه ها پخش می شود را می‌خوانند، دعای معروف «یَا مُقلّبَ القُلُوبِ والأَبصارِ یامُدَبِّرَالَّیلِ وَالنَّهارِ یَا مُحَوِّلَ الحَولِ وَالأَحوَالِ حَوِّل حَالَنَا اِلَی اَحسَنِ الحَالِ» است.
در کتاب‌های مشهور ادعیه همچون «اقبال الا‌عمال» سید‌ابن‌طاووس و «مصباح المتهجد» شیخ طوسی اشاره‌‌ای به دعای تحویل سال نگردیده و این نشان می‌دهد که چه در منابع اهل سنت و چه در منابع تشیع، سند روایی مورد اعتماد برای آن موجود نیست. اما علامه محمد باقر مجلسی(1037-111ه.ق) در کتاب «زادالمعاد» در خصوص این دعا گزارش می‌کند که در کتب غیر مشهوره؛ روایت کرده‌اند که در وقت تحویل سال این دعا را بسیار بخوانید:یَا مُقلّبَ القُلُوبِ والأَبصارِ یامُدَبِّرَالَّیلِ وَالنَّهارِ یَا مُحَوِّلَ الحَولِ وَالأَحوَالِ حَوِّل حَالَنَا اِلَی اَحسَنِ الحَالِ

، بعضی ذکر کرده‌اند، این دعا 366 مرتبه گفته شود. بنابراین با توجه به این گزارش، دعای تحویل سال در دوره صفویه مرسوم و معمول بوده است.
در هر حال جدای از این که دعای تحویل سال تا پیش از دوره صفویه چگونه بوده و این دعا در کدام یک از مآخذ حدیثی نقل شده است، نفس دعا یا قرائت قرآن یا حتی نمازگزاردن، هنگام تحویل سال نشان از اسلامی شدن نوروز دارد. حتی بعضی‌ها معتقدند عبارات دعای تحویل سال برگرفته از عبارات قرآنی یا احادیث و روایاتی است که در معتبرترین مآخذ شیعی نظیر «التهذیب» شیخ طوسی نقل شده است.
بنا بر نقل علامه مجلسی، این دعا در بعضی کتب چنین آمده است: « یَا مُحَوِّلَ الحَولِ وَالأَحوَالِ، حَوِّل حَالَنَا اِلَی اَحسَنِ الحَالِ.» و در روایت دیگر: « یَا مُقلّبَ القُلُوبِ والأَبصارِ یامُدَبِّرَالَّیلِ وَالنَّهارِ یَا مُحَوِّلَ الحَولِ وَالأَحوَالِ حَوِّل حَالَنَا اِلَی اَحسَنِ الحَالِ» ذکر شده است.
در این گزارش مجلسی تصریح دارد این دعا در «کتاب های غیر مشهور» ثبت و ضبط شده است، اما در کتب اربعه شیعه و کتاب های مشهور ادعیه نیامده است.
اگر چه بیشتر ترکیبات این دعا در قرآن سابقه ندارد و تنها شباهت هایی دیده می شود. ولی در متون معتبر عربی و کتب دینی، بعضی از این عبارت ها و مشابه آن ها آمده است که به ذکر چند مورد از آن ها بسنده می کنیم.
عبارت «مُقلّبَ القُلُوبِ والأَبصارِ » با این مفهوم در قرآن سابقه ندارد و منظور از عبارت « ...یَوْماً تَتَقَلَّبُ فیهِ الْقُلُوبُ وَ الْأَبْصارُ» نیز که یک بار در قرآن سوره نور آیه 37 آمده ، منظور روز قیامت است و ارتباط مستقیمی به تحویل سال ندارد؛ البته در بعضی متون دینی دگرگونی طبیعت در فصول سال و زنده شدن طبیعت را به قیامت تشبیه کرده اند.
عبارت « یَا مُقلّبَ القُلُوبِ والأَبصارِ » در برخی احادیث که در مورد اذکار نوافل است آمده است، از جمله در کتاب أِعلام الوَرَى بِأعلامِ الهُدَی شیخ طبرسی ، ص 432، با عبارت «یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَى دِینِک.» و نیز در مصباح المُتَهَجِّد شیخ طوسی، ص 132? در روایتی که مرحوم صدوق در « کمال الدین » ص 353 از قول امام صادق علیه السلام آورده است .
سید بن طاووس نیز عبارتی دارند در کتاب « اقبال الاعمال » ج1 ص 294 : «فَمِنهَا مَا وَجَدنَاهَا فِی کُتُبِ أَصحَابِنَا رَحِمَهُمُ اللهُ العَتیقَةِ ، وَقَد سَقَطَ مِنهَا أَدعِیَةُ لَیَالِِ ، وَ هُوَ دُعَاءُ اللَّیلَةِ الخَامِسَةِ عَشَرَ : سُبحَانَ مُقَلِّبَ القُلُوبِ وَالأَبصَارِ ، سُبحَانَ مُقَلِّبَ اللَّیلِ وَالنَّهَارِ...». یعنی برخی از آن دعاها را در کتاب هایِ نفیس و باارزشِ قدیمی از اصحاب وعلمای ما(رَحِمَهُمُ اللهُ) یافتیم و ازمیان آن ها ، دعاهای شب ها ، افتاده شده بود و ازجمله دعاهایی که در بین آن دعاها نبود و ساقظ شده بوده دعای شب پانزدهم است که چنین است : سُبحَانَ مُقَلِّبَ القُلُوبِ وَالأَبصَارِ ، سُبحَانَ مُقَلِّبَ اللَّیلِ وَالنَّهَارِ...
عبارت « مُدَبِّرَالَّیلِ وَالنَّهارِ » نیز به این صورت و مفهوم در قرآن نیامده و عبارت قرآنی « .... وَ اللَّهُ یُقَدِّرُ اللَّیْلَ وَ النَّهارَ ...» از سوره مزمل آیه 20 ، به این عبارت «مُدَبِّرَالَّیلِ وَالنَّهارِ » شباهت دارد.
برخی احتمال می دهند، دعای تحویل سال از دوران صفوی با استفاده از ترکیبات عربی و یا الگو برداری از آن ها ساخته و پرداخته شده است. ولی این احتمال ضعیف است، چرا که این دعا در کتب قبل از مرحوم علامه مجلسی (یعنی قبل از صفوی) نیز بوده است . و لو اینکه آن کتب الآن در دسترس نیستند، ولی به لحاظ زمانی متقدم بر دوران صفویه بوده اند.
اگر چه صد در صد نمی توانیم، این دعا را به معصومین استناد دهیم، ولی محتوای آن هیچ منافاتی با معارف اهل بیت (ع) ندارد. البته قبول داریم که هر دعایی را نمی توان قبول کرد. در روایات هم آمده است، اهل بیت (ع) راهکاری برای شیعیان نشان می دادند تا آنها خودسرانه برخی ادعیه را نخوانند!
در بررسی ادعیه ای که در کُتُب روایی آمده است و شاید از لحاظ سند به ظاهر ضعیف هستند، قاعده ای به نام «تسامح در ادله سنن» در میان فقها می باشد و بسیاری از فقها، ادعیه ای را که مضامین والا دارند و با روایات و عقاید شیعه قابل اثبات هستند، بر اساس همین قاعده ، تصحیح می نمایند!
عمده در این دعا، مضمون دعایی آن است که منافاتی با تعالیم دینی ندارد، بلکه کاملا هم نیکوست، البته بحث سندی جای خود را دارد. دعاهای دیگری از این دست داریم که سند محکمی برای آنها ذکر نشده، اما به سبب مضامین عالیه ای که دارند مورد تایید علمای دین قرار گرفته اند، همانند مناجات شعبانیه که مرحوم امام خمینی سفارش زیادی بر خواندن آن دارند. در مورد دعای تحویل سال هم شاهد هستیم که هیچ یک از علما مخالفتی با آن نکرده و مقام معظم رهبری و امام خمینی‌(ره) در پیامهای نوروزی همواره آنرا می خواندند که این کار تایید بر صحت محتوایی این دعا می باشد.