نقل از سایت رضا   (allah is my lord)

 Lord
صاحب‌، خداوند، ارباب‌، خداوندگار، فرمانروا، لرد

بی هنران،هنرمند را نتوانند که بینند

بی هنران،هنرمند را نتوانند که بینند،همچنان که سگان بازاری(سگ های ولگرد) سگ صید را مشغله(در اینجا پارس کردن)برآرند و پیش آمدن نیارند(نتوانند(یعنی جرات ندارن کاری کنن))،یعنی سفله(فرومایه) چون به هنر با کسی برنیاید(برابری نکند)به خبثش(از روی پلیدی)در پوستین افتد(از آن به عیبجویی پردازد)

کند هر آیینه غیبت،حسود کوته دست

                                            که در مقابله گنگش بود زبان مقال(گفتار)

متن روان پارسی:بی هنران نمیتوانند هنرمند را ببینند،همچنان که سگ های ولگرد برای سگ های شکاری واق واق میکنند و جرات نزدیک شدن و حمله ندارند،انسان پست و فرومایه وقتی نتواند هنر و توانایی کسی را تحمل کند از روی پستی و پلیدی از کار های او عیبجویی میکند...

منبع:گلستان شیخ شیرین سخن سعدی شیرازی/باب هشتم/حکایت48