لزوم و وجوب احترام به پدر ومادر
(وقضی ربک الا تعبدوا الا ایاه و بالوالدین احسانا اما یبلغن عندک الکبراحدهما اؤکلاهما فلا تقل لهما اف ولا تنهرهما و قل لهما قولا کریما)
: (پروردگارت چنین حکم رانده که غیر او را نپرستید و به پدر و مادر نیکی کنید و اگر یکی ازآندو در زمان حیات تو به سن پیری
رسید و یا هر دوی آنها سالخورده شدند،مبادا کلمه ای به آنها بگویی که رنجیده شوند و به آنها آزار مرسان و با آنها به گفتاری
توأم با احترام و اکرام گفتگو کن )، می فرماید: قضاء و حکم تشریعی خداونداین است که هرگز جز او را نپرستید و خداوند چنانچه
خود در قرآن کریمش فرموده ،هرگز گناه شرک را نمی آمرزد، چون بزرگترین گناهان است و خداوند گناهان کمتر از آن را از هرکه
بخواهد می آمرزد، و به همین جهت هم خداوند آن را بر سایر گناهان مقدم نموده است و سپس به مسأله نیکی به پدر و مادر
اشاره می نماید و باید دانست (عاق والدین ) بزرگترین گناهان کبیره بعد از شرک است .همانطور که احسان به آنها بعد از مسأله
توحید واجبترین واجبات است و این تعبیر وکنار هم آوردن این دو مسأله (توحید و نیکی به پدر و مادر) در موارد دیگری نیز درقرآن
آورده شده ، و علت اهتمام قرآن کریم به این مسأله اهمیت رابطه خانوادگی وارتباط میان والدین و فرزندان است که اساس
جامعه انسانی مبتنی بر آن می باشد، اگر این رابطه مختل شود عاطفه انسانی ضایع شده و شیرازه اجتماع از هم گسسته می
شود، لذاروش اسلام همواره بر حفظ و تحکیم این رابطه جریان دارد، چون خانواده هسته تشکیل یک جامعه صالح است که می
توانند تشکیل یک امت واحده را بدهند، به همین دلیل هم غیر مسلمانان در صدد از بین بردن این رابطه و نابود کردن اساس
خانواده درجوامع هستند تا مردم به جای قرار داشتن و اجتماع بر یک اصل واحد، متفرق و پراکنده شوند و وحدت میان آنها تحقق
نیابد، چون وحدت مسلمانان به ضرر آنهاست .و اینکه حکم اختصاصی در مورد دوران پیری و کهولت پدر و مادر را بیان نموده به
جهت آنست که پدر و مادر در آن دوران سختترین وضعیت را داشته و بیشترین احتیاج را نسبت به کمک فرزند خود دارند و این آیه
تذکری برای اولاد است که متوجه پدر ومادر خود باشند و بدانند که امروز که در اوج توانایی جسمی و روحی هستند، بزودی
زمانی خواهد رسید که آنها هم به حالت ضعف پیری و ارذل العمر و دورانی که انسان در خلقت خود به قهقراء برمی گردد خواهند
رسید و باید پدر و مادر را نصب العین خودقرار دهند و نسبت به آنها مهربان و رئوف باشند و ابدا کمترین کلمه ای که دلالت برانزجار
و بیزاری بنماید (مثل اه یا اف ) نسبت به آنها بیان نکنند و هرگز با بلند کردن صدا ودرشت گویی و داد و فریاد با آنها سخن نگویند
بلکه در گفتگو و معاشرت رعایت احترام و بزرگداشت آنها را بنمایند.
نقل از سایت تدبر _بنیاد علوم ومعارف اسلامی
تاریخ : چهارشنبه 93/1/20 | 3:28 عصر | نویسنده : سیداصغرسعادت میرقدیم لاهیجی | نظر
.: Weblog Themes By Pichak :.
