{مطلبی به مناسبت ایام اعتکاف}


خلوت گزینی و عزلت


انسان موجودی اجتماعی است. در راستای همین نیاز و تمایل فطری، اسلام از عزلت و رهبانیت به عنوان رویه همیشگی زندگی نهی کرده است. در عین حال با توجه به آیات: سوره مریم: 16-17 و 49، سوره کهف: 16 و نیز سیره پیامبر اعظم? خلوت گزینی و کناره گیری از جامعه در یک محدوده زمانی در برخی شرایط جایز و بلکه لازم است؛ زیرا خلوت گزینی گاهی برای دوری از ظلم و فساد است و گاهی برای تقویت بعد معنوی در وجود انسان و گاهی برای از بین بردن برخی رذایل اخلاقی؛ به عبارت دیگر فرصتی برای دوری از هیاهو و زرق و برق زندگی و جامعه است تا انسان در آن خلوت؛ عقاید، اخلاق و اعمال و رفتار خود را ارزیابی کرده، به خودشناسی برسد و در پرتو خودشناسی، به خداشناسی دست یابد. همچنین رابطه خود با خدای خود را مستحکم کند و روح تشنه خود را با عبادات سیراب نموده، ظرفیت تحمل، پذیرش و درک معارف عالی را نیز بیابد.

{نقل از آدینه امید}

******************************************



خوشبختانه اکنون در بسیارى از شهرهاى کشورمان مراسم اعتکاف در روزهاى 13، 14 و 15 ماه رجب (ایام ‏البیض) برگزار مى‏شود. این سنت حسنه ابتداء در شهر مقدس قم، توسط عالم ربّانى میرزا مهدى بروجردى صورت گرفت و رفته ‏رفته در شهرهاى دیگر رواج یافت

(سایت پرسمان دانشجویی)

 

***********************************************

احکام اعتکاف


تعریف اعتکاف‏
1- اعتکاف، در لغت به معناى توقف در جایى است و در اصطلاح احکام، عبارت است از ماندن در مسجد به قصد عبادت خداوند ، با شرایطى که خواهد آمد.
2- انسان مى‏تواند، در حال اعتکاف ، بنشیند، بایستد، بخوابد، یا راه برود.
اقسام اعتکاف‏
3- اعتکاف بر دو قسم است، مستحب و واجب، که در اصل، یک عمل مستحبى است ، ولى ممکن است به سببى واجب شود، که از جمله اسباب وجوب اعتکاف ، این امور است :
* نذر، عهد یا قسم؛ مثلاً انسان نذر کند یا با خداى خود عهد کند یا قسم بخورد که اگر در فلان کار موفق شد، یا از فلان بیمارى شفا پیدا کرد چند روز در مسجد معتکف شود.
* شرط ضمن عقد ؛ مثلاً هنگام قرار داد اجاره منزل، صاحب خانه شرط مى‏کند که مستأجر هر سال پنج روز در مسجد معتکف شود و مستأجر نیز این شرط را مى پذیرد.
* اجاره ؛ مثلاً شخصى اجیر مى‏شود که با دریافت مزد - یا بدون دریافت مزد - از طرف میت در مسجد معتکف شود. (مانند نماز استیجارى).
زمان اعتکاف‏
4- در طول سال در هر زمانى که انسان بتواند، حداقل سه روز در مسجد بماند و روزه بگیرد صحیح است . (تفصیل این مسأله در بحث مدت اعتکاف و روزه اعتکاف خواهد آمد ) ولى بهترین زمان براى اعتکاف ماه مبارک رمضان، و در ماه رمضان ، دهه آخر آن است .
5- س : آیا اعتکاف نذرى را مى‏توان در ماه رمضان انجام داد؟
آیت الله بهجت: مانعى ندارد.
آیت الله مکارم :مانعى ندارد، مگر اینکه نیت او غیر ماه رمضان باشد.
آیت الله صافى: اگر نذر مطلق یا مقید به ماه رمضان باشد اشکال ندارد.
6- س : افضل اوقات اعتکاف چه زمانى است ؟ آیا ایام البیض ماه رجب فضیلت خاصى براى اعتکاف‏ دارد؟(ایام البیض = سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم)
آیت الله مکارم: بهترین اوقات اعتکاف ، ماه مبارک رمضان و از همه بهتر دهه آخر آن است.
آیت الله بهجت: افضل اوقات ماه رمضان است خصوصاً در دهه آخر آن و ایام البیض رجب نیز تأکید شده است .
شرایط اعتکاف
7- در صحت اعتکاف امورى شرط است که برخى از آنها مربوط به شخص معتکف و برخى مربوط به خود اعتکاف است که در اینجا به بیان آن شرایط، و احکام لازم آنها مى‏پردازیم.
شرایط معتکف:
1- عقل. (از دیوانه صحیح نیست)
2- ایمان . (از غیر مومن صحیح نیست)
(آیت الله سیستانى :
 ایمان شرط صحت اعتکاف نیست ، هر چند در استحقاق ثواب معتبر است
آیت الله مکارم: ایمان شرط قبول اعتکاف است نه صحت آن
شرط ایمان در فتاواى حضرت آیت الله صافى ذکر نشده است )
3- قصد قربت . (هرگونه ریا و خودنمایى ، اعتکاف را باطل مى‏کند).
4- روزه‏دارى در ایام اعتکاف.
5- اجازه گرفتن از کسى که اجازه او لازم است .
شرایط اعتکاف:
1- از سه روز کمتر نباشد. (زمان)

2- در مسجد جامع باشد. (مکان).
3- ادامه ماندن در مسجد و خارج نشدن از آن. 
نقل از سایت پژوهشکه باقرالعلوم ع
********************************************************


مـنـتــظر الـمــهدی(عج)

اللــهـم احــــفظ قـــائــدناالـــــخامــنــه ای

                               اعتکاف در ادیان مختلف 

 اعتکاف مخصوص دین اسلام نیست بلکه در ادیان الهی دیگر نیز وجود داشته و در اسلام استمرار یافته است اگر چه ممکن است در شرع مقدس اسلام پاره ای از خصوصیات و احکام و شرایط آن تغییر یافته باشد .

  

              به ادامه مطالب مراجعه شود...


 اعتکاف مخصوص دین اسلام نیست بلکه در ادیان الهی دیگر نیز وجود داشته و در اسلام استمرار یافته است اگر چه ممکن است در شرع مقدس اسلام پاره ای از خصوصیات و احکام و شرایط آن تغییر یافته باشد . 

آیین مهد پرستی پرستش و ستایش مهر یا میترا پیش از ظهور زرتشت به عنوان یک نیروی حاکم معنوی مورد توجه آریاییها بوده است ومهر پرستان مراسم دینی خود را در غارهای   تاریکی به نام" مهرابه "انجام میدادند . فردی که میخواست وارد جمع مهر پرستان شود ابتدا باید موافقت مرشد را جلب کند و سپس تعالیم خاصی را فرا گیرد .پیروان این آیین در محیطی دور از اجتماع با انجام فرایضی نظیر روزه و غسل به تطهیر درونی خویش می پرداختند. 

 دین زرتشت: 

  در دین زرتشت سکونت در آتشکده و خلوت گزینی در کوه به عنوان محل نیایش و دنیا گریزی مورد توجه بوده است . زیرا یکی از راههای خداجویی و خدا یابی اجتماع گریزی بوده است. همانگونه که زرتشت برای نیایش پروردگار واحراز مقام پیامبری مدتی در کوه سولان خلوت گزینی کرد.همچنین ساسان فرزند بهمن ترک دنیا وسلطنت کرده و برانجام دادن عبادتش در کوه سکونت گزید. 

 خلوت گزینی در آیین بودا: 

 در آیین بودایی خلوت گزینی شرط ضروری وذاتی زندکی رهبانی است.و راهبان بودایی اکثر اوقات خویش را در معابد با ذکر اوراد وادعیه وانجام مراسم عبادی می گذرانند.

 شریعت ابراهیم:

 خدا وند در قران به پیامبرخود ابراهیم و پسرش اسماعیل دستور می دهد که خانه مرا پاک کنید برای طواف کنندگان معتکفان و نماز گزاران.

با توجه به این آیه نتیجه میگیریم  اعتکاف عملی بوده که در شریعت ابراهیم جزو مناسک و عبادات الهی محسوب می شده و مورد رضایت خداوند بوده است اما چگونگی مناسک آن مشخص نیست

اجداد پیامبر اسلام (ص)نیز که از پیروان دین ابراهیم به سمار میرفتند هر ساله مدتی رابه اعتکاف در غارها و بیابانها می پرداختند . پیامبر (ص) نیز قبل از مبعوث شدن بر دین اجدادش بود و روز هایی از سال را در غار حرا به عبادت تامل و تفکر در عالم هستی می پرداخت .حضرت موسی (ع) با آنکه مسوولیت سنگین رهبری و هدایت امت یهود را به دوش داشت برای مدت زمانی آنان را ترک کرد و برای خلوت گزینی با محبوب خویش به خلوتگاه خود در کوه طور شتافت وی در پاسخ به پرسش خداوند که فرمود چرا قوم خود را را رها نمودی و با عجله به سوی ما شتافتی؟عرض کرد :پروردگارا به سوی تو آمدم تا از کن راضی شوی.

بیت المقدس از مکانهایی بود که همواره تعداد زیادی برای اعتکاف در آن گرد می آمدندوعده ای هم به سر پرستی و خدمت به معتکفین مشغول می شدند که بزرگ این گروه زکریا بود و از جمله کسانی که در امر اعتکاف سرپرستی می نمود حضرت مریم بود.

 شریعت مسیح:

 

رهبانییت به معنای خلوت نشینی گوشه گزینی پرهیز از دنیا و پرداختن به عبادت یکی ازرایج ترین آداب و مناسک آیین مسیحیت به شمار می رود که در ظاهر شباهت زیادی با اعتکاف دارد.قران کریم به وجود این عمل مسیحیان اشاره نموده وبه طور ضمنی آن را تایید می کند:در قلبهای کسانی که از مسیح پیروی میکنند رحمت و رهبانیت قرار دادیم.عملی که خود بدان دست زدند و ما آن را بر آنان واجب ننمودیم.با توجه به معنای  این آیه معلوم میشود که رهبانیت عبادتی است که پایه گذاری و جعل  آن از سوی مسیحیان بوده و برای قرب بیشتر به خداوند بدان عمل می کردند حال آنکه اعتکاف یک عبادت شرعی در ادیان سابق بوده و با رهبانیت تفاوت دارد.

 اعتکاف در اسلام:

 از زمان شکل گیری جامعه اسلامی و بر پایی احکام الهی سنت اعتکاف همواره مورد توجه مسلمین قرار داشته و مسجدالحرام ومسجد النبی از مهمترین مکانهای اعتکاف بوده وهست وهمه ساله خیل عظیمی از مسلمین سراسر دنیا به این دو شهر مقدس آمده و خود را در دنیای بیکران رحمت الهی غوطه ور می کنند و از قصر آن مروارید های زیبای معرفت و رحمت استخراج می نمایند تا یار که را خواهد وتوفیق که را باشد؟

                                                                                         التماس دعا

*****************************************************************

 

پیشینه اعتکاف

اعتکاف عبادتی است که در ادیان دیگر نیز وجود دارد. اما آیا اعتکاف در آن ادیان، همانند اعتکاف در اسلام است یا کیفیت و شرایط اعتکاف در آنها فرق می کند؟
به درستی معلوم نیست که اعتکاف در ادیان دیگر، دارای چه شرایطی بوده، به ویژه اینکه با تحریف ادیان آسمانی قبل از اسلام، بسیاری از عبادات آنها، به فراموشی سپرده شده و جز صورتی بی روح از آنها باقی نمانده است.
آنچه از قرآن به صراحت دریافت می شود اصل وجود عبادتی به نام اعتکاف است که در بسیاری از ادیان الهی، از جمله اسلام، وجود داشته است و اما چه کیفیتی و چه شرایطی، اطلاعی در دست نیست.
آیا رهبانیت در مسیحیت همان اعتکاف است؟ رهبانیت به معنی خلوت نشینی، گوشه گیری و پرهیز از دنیا و پرداختن به عبادت . اموری همچون خدمت به بیماران صعب العلاج و امثال آن، یکی از رایجترین آداب و مناسک آیین مسیحیت به شمار می رود که در ظاهر شباهتهایی با اعتکاف دارد.
قرآن کریم به وجود این عمل در میان مسیحیان اشاره نموده و به طور ضمنی آن را تأئید می نماید. "وَ جَعَلنا فِی قُلوبِ الذّینَ اتَّبَعُوهُ رَأفَةً وَ رَحمَةً وَ رَهبانِیةً اِبتَدَعوُها ما کَتََبناها عَلَیهِم و در قلبهای کسانی که از مسیح پیروی می کنند، رأفت و رحمت و رهبانیت قرار دادیم، عملی که خود بدان دست زدند و ما آن را بر آنان واجب ننمودیم (حدید: 27)."
با توجه به معنای آیه معلوم می شود که رهبانیت عبادتی است که پایه گذاری و جعل آن از سوی مسیحیان بوده که برای قرب بیشتر به خداوند به آن عمل می کردند و حال آنکه اعتکاف یک عبادت شرعی در ادیان سابق بوده است.
با دقت در حوادث تاریخی، در می یابیم که مسیحیان مؤمن برای پرستش خداوند و در امان ماندن از آزار یهودیان و بت پرستان، گوشه های خلوت را انتخاب و به راز و نیاز با پروردگار مشغول می شدند. جریان اصحاب کهف نیز از این قرار است. این گروه همان یکتا پرستانی بودند که در فضای شرک آلود و پر از گناه جامعه، راه حق را تشخیص دادند و از مردم زمان خویش کناره گرفته و خلوت عبادت را بر شرک و بت پرستی ترجیح دادند.
خداوند متعال (سوره کهف16) می فرماید:
«و(به آنها گفتیم) هنگامی که از آنان و آنچه جز خدا می پرستید کناره گیری کردید، به غار پناه بردید، که پروردگارتان (سایه) رحمتش را بر شما می گستراند و در این امر آرامشی برای شما فراهم می سازد.»
اما کسی به درستی نمی داند که این عبادت، از چه زمانی آغاز و کیفیت اجزا و شرایط آن در بدو شکل گیری چه چیزهایی بوده است. همانقدر می دانیم که خداوند در قرآن به پیامبر بزرگ خود ابراهیم خلیل الله و پسرش اسماعیل علیه السلام  دستور می دهد که خانه مرا پاک کنید از برای طواف کنندگان و معتکفان و نمازگزاران. پس یقیناً این عبادت در آن زمان وجود داشته و مورد رضایت خداوند نیز بوده است.
 با توجه به آیه 125 سوره بقره، نتیجه می گیریم که اعتکاف عملی بوده که در شریعت ابراهیم از مناسک و عبادات الهی محسوب می شده. البته کیفیت و چگونگی مناسک آن معلوم نیست – و پیروان ایشان به این عمل مبادرت می ورزیدند و لذا ابراهیم و اسماعیل علیه السلام  از طرف خداوند موظف شده بودند تا محیط لازم را برای برپایی این مراسم مهیا سازند. واگذاری این مسؤولیت خطیر به آنها، گواه بزرگی بر اهمیت عباداتی چون حج، اعتکاف و نماز در پیشگاه خداوند است.
علامه مجلسی به نقل از مرحوم طبرسی می نویسد: سلیمان علیه السلام  در مسجد بیت المقدس اعتکاف می کرد. آب و خوراک برای آن حضرت فراهم می شد و او در آن جا به عبادت می پرداخت.
حضرت موسی علیه السلام  با آن که مسؤولیت سنگین رهبری و هدایت امت را به دوش داشت، برای مدت زمانی آنان را ترک و برای خلوت با محبوب خویش به خلوتگاه کوه طور شتافت. او در پاسخ به پرسش خداوند که فرمود: چرا قوم خود را رها کردی و با عجله به سوی ما شتافتی؟ عرض کرد: پروردگارا! به سوی تو آمدم تا از من راضی شوی (طه :83و84).
بیت المقدس از مکانهایی بود که همواره عده زیادی از انسانها، برای اعتکاف در آن گرد می آمدند و به راز و نیاز با پروردگار خویش مشغول می شدند. بزرگ این گروه، حضرت زکریا علیه السلام  بود و از جمله کسانی که در امر اعتکاف سرپرستی می نمود حضرت مریم علیه السلام  است. قرآن در این باره می فرماید: "وَ کَفّلَها زَکَریا کُلَّما دَخَلَ عَلَیها زَکَریا المِحرابَ وَجَدَ عِندَها رِزقاً؛ کفالت او (مریم) را زکریا بر عهده گرفت و هر زمان که به محل عبادت او می رفت برای او غذایی مهیا می دید (عمران:37)."
از قرآن مجید (مریم:16و 17) استفاده می شود که حضرت مریم علیه السلام  آنگاه که به افتخار ملاقات با فرشته الهی نایل آمد از مردم بریده بود و در خلوت به سر می برد.
علامه طباطبایی در ذیل آیه شریفه (17 مریم) می نویسد:
کلمه حجاب به معنای هر چیزی است که چیزی را از غیر بپوشاند و از این کلمه چنین بر میآید که گویا مریم خود را از اهل خویش پوشیده داشت تا قلبش برای اعتکاف و عبادت فارغ تر باشد.
ایشان به نقل از تفسیر قمی می گوید:
وقتی مریم به حد بلوغ رسید به محراب رفت و پرده ای پیرامون خود افکند به طوری که احدی او را نمی دید و تنها زکریا نزد او می رفت . وقتی که زکریا بر او وارد می شد میوه های تابستانی را در زمستان و میوه های زمستانی را در تابستان نزد او می دید و می پرسید: این میوه ها از کجا برایت آمده؟ می فرمود: از ناحیه خدای متعال ، و او به هر کس که بخواهد روزی بی شمار می دهد. «اعتکاف ابرار به نقل از المیزان فی تفسیر القرآن، ج14، ص34»
پس این نتیجه را می توان گرفت که حضرت مریم علیها السلام برای عبادت خداوند متعال، جایی خلوت را برای خود بر می گزیده است و همین عبادتهای خالصانه بود که او را متوجه خداوند متعال قرار داد و به او فرزندی عنایت کرد که یکی از انبیای بزرگ الهی محسوب می شود.
حضرت یحیی علیه السلام نیز یکی از انبیاء الهی بود وی چنان خشیتی از دوزخ به دل داشت که حضرت زکزیا علیه السلام در حضور او سخن از عذاب جهنم به میان نمی آورد و همیشه مراعات حضرت یحیح علیه السلام را می کرد؛ اما روز ی در مجلس متوجه حضور او نبود و از کیفیت عذاب جهنمیان برای مردم سخن گفت. حضرت یحی علیه السلام که در آن مجلس عبایی به سر کشیده بود چون این سخنان را شنید فرمود: «وای از مستی توجه به دنیا!» و از مجلس بیرون آمد و مدتی در بیابان از خوف الهی گریان و به عبادت خداوند مشغول بود. مادرش بعد از جستجو او را در بیابان یافت و به منزل آورد...» اعتکاف ابرار به نقل از بحار الانوار،ج14،ص 166.
طبق روایات اهل سنت، در دوران جاهلیت هم عملی به عنوان اعتکاف در میان مردم رایج بوده است و مردم توسط این عمل به خدای خود تقرب می جسته اند.
اجداد پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم  از پیروان دین حنیف به شمار می روند. اعتکاف در غارها و بیابانها و کوهها، به عده ای از این حنفاء نسبت داده شده است. آنان در جاهای خلوتی که از مردم دور بود به اعتکاف پرداخته و خود را در آن محبوس می کردند و جز برای نیازهای شدید و ضروری، از آن خارج نمی شدند و در آن اماکن به عبادت و تأمل و تفکر در هستی پرداخته و در جستجوی راستی و حقیقت بودند. آنها در آن اماکن خاموش و آرام مثل غار حراء، به عبادت مشغول می شدند.
پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم  نیز مانند خود بر دین حنیف یعنی دین حضرت ابراهیم علیه السلام  بود و عبادات متداول آن دین و از جمله اعتکاف را برپا می داشت.
نقل از پرتال انهار
*****************************************

 


http://www.leader.ir/tree/index.php?catid=111(احکام اعتکاف)







تاریخ : دوشنبه 93/2/22 | 7:28 صبح | نویسنده : سیداصغرسعادت میرقدیم لاهیجی | نظر


  • paper | رپورتاژآگهی | فال تاروت چهار کارتی
  • فروش رپورتاژ | بک لینک دائمی