بسم اللّه الرّحمن الرّحیم

شایعه و شایعه سازی - 

درسهایی از قران+استاد قرائتی

بحث امشب ما درباره شایعه سازی است که خیلی مسئله مهمی است، مسئله ای که در موضوعات سیاسی و در جنگ روانی بسیار از آن استفاده می کنند. قرآن بسیاری مسائل را درباره شایعه سازی مطرح کرده است و یک بحث خیلی مهم است. خیلی مفید است و دوست دارم که شما برادران این آیه ها را خوب یاد بگیرید و یادداشت بفرمائید و بعد هم منتقل کنید. اگر یک امت مسلمان درباره شایعه سازی اطلاعاتی داشته باشد و بداند که چه مسئله مهمی است از نظر قرآن و اسلام و چه خطرات و آثاری دارد دیگر هیچ شایعه ای در میان ملت مسلمان و امت مسلمان گل نمی کند. و این امت یک حالت نشکن پیدا می کند، یعنی هر کاری میکنند، ولوله، دلهره، اضطراب در میان ملت بیافتد، تأثیری ندارد. اگر خواستیم امت ما، امت نشکن بشود باید مسئله شایعه سازی را عمیقاً بررسی کنیم، آیه هم در قرآن زیاد است. اصل کلمه شایعه از شیاع است، شیاع یعنی تقویت کردن. یعنی حرفی را اینقدر می گوئیم، تا این حرف در جامعه تقویت می شود. این که می گویند شیعه یعنی گروهی که یکنفر را تقویت می کنند، می گویند شیعه آن شخص است، شایعه، شیاع، شیعه همه اش یکی است یعنی حرفی که تقویت بشود. 1- خبری که شایعه شده در زمان ما باید دفتر امام تصدیق کند شایعه سازی مسئله ای اجتماعی، اخلاقی و بسیار مهم است. مسئله شایعه در ارتش خیلی مهم است. در مسائل سیاسی خیلی مهم است. در روابط اقتصادی خیلی مهم است و در مجموع مسئله بسیار مورد توجهی است. آیات: در سوره نساء می فرماید: «وَ إِذا جاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذاعُوا بِهِ وَ لَوْ رَدُّوهُ إِلَی الرَّسُولِ وَ إِلی أُولِی الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذینَ یَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَتُهُ لاَتَّبَعْتُمُ الشَّیْطانَ إِلاَّ قَلیلاً» (نساء/86)(خداوند از مردم گله می کند) می گوید یک عده از مردم هستند یک چیز را سریع شایعه سازی می کنند. تا چیزی را شنیدند زود پخش می کنند و این ها بد مردمی هستند. خداوند در مقام انتقاد می گوید: «وَ إِذا جاءَهُمْ أَمْرٌ» زمانیکه برای مردم پیامی آمد، سریع شایعه می کنند. حالا این خبر چه خبری باشد که آدم خوشحال بشود، امنیت در آن باشد، خبر امنیتی باشد که مردم دشمن شکست خورد، ما پیروز شدیم، یک خبری آورد که مردم امنیت و غرور پیدا کردند «أَوِ الْخَوْفِ» یا یک خبری آمد که مردم ترسیدند. مردم بد مردمی هستند چون یک گروهی هستند که همین که زمانی که برای این ها پیام و امری آمد، چه از جنبه امنیت و چه از جنبه خطر، این ها فوراً پخش می کند. «أَذاعُوا بِهِ» یعنی فوراً پخش می کنند. عرب ها به رادیو و تلویزیون می گویند «اضاعه ی» یعنی وسیله پخش. خوب چه کنیم؟ پخش نکنیم، نه! باید هر چه شنیدی هیچ نگویی! باید در جامعه و امت اسلامی و حکومت اسلامی یک منبع خبری باشد. یک فیلتری باشد که  خبرها در آن برود و مرکز نقادی بشود. حق و باطلش جدا باشد، حقش را بگویند و باطلش را نگویند. «وَ لَوْ رَدُّوهُ» باید خبری را که آمد به یک مرکزی رد کنند. «إِلَی الرَّسُولِ» اگر خبر را به پیغمبر بگویند، مثلاً در زمان ما خبری که می آید، ببینیم دفتر امام تصدیق می کند یا نه! «وَ إِلی أُولِی الْأَمْرِ مِنْهُمْ» خبر را خودشان پخش نمی کنند. هر کسی خبر را شنید مراجعه کند به رسول یا اولی الامری که از میان مردم است «لَعَلِمَهُ» آن وقت رسول و اولی الامر خبر را نشر می دهد. «لَعَلِمَهُ الَّذینَ یَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ» استنباط یعنی چه؟ استنباط از نبط است. یعنی دل زمین را بشکاف تا به آب برسی! به بیرون کشیدن آب از زمین می گویند: «نبط» استنباط یعنی شکم مطالب را بشکاف تا حق را از آن بیرون بیاوری. این که می گویند فلانی استنباط می کند یعنی مدام حرف ها را پس می زند تا حرف حق را از وسط حرف ها در بیاورد. همینطور که ما خاک را کنار می زنیم تا تا به آب برسیم. در این آیه سه نکته است: 2- قرآن می گوید برای تصدیق خبر به رسول و اولی الامر مراجعه کنند سطر اول آیه شکایت می کند: می گوید زمانی که برای مردم یک خبری آمد، چه خبر خوفی و چه خبر امنی، فوری قبل از تحقیق پخش می کنند و این مردم بد مردمی هستند که شایعه را پخش می کنند. بعد قرآن شروع می کند راه نشان می دهد. همیشه قرآن وقتی انتقاد می کند می گوید این راه غلط است، باید یک راه سالمی هم نشان بدهد. اگر راه اول غلط است راه صحیح چیست؟ راه صحیح این است که: «لو رَدُّوهُ إِلَی الرَّسُولِ» باید خبر را به سوی رسول ببرند. یکی از آن ها نزد رسول و اولی الامر برود و خبر را بدهد و بگوید: یا رسول! یا امام صادق! مایک چنین خبری شنیدیم، حق است یا باطل؟ «لَعَلِمَهُ الَّذینَ یَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُم» دانستند کسانی که قدرت استنباط و شناخت خبر حق از خبر باطل را دارند. آنهایی که قدرت شناخت دارند، استنباط می کنند. ضمناً این آیه یک پلاکارد و یک دستورالعمل برای اخبار رادیو و تلویزیون هم هست که هر خبری و هر خبرگزاری اگر خبری را اعلام کرد، باید یک گروهی باشند که این اخبار را بسنجند. خبرها را با قرینه ها و با تحقیق ها بررسی کنند. هر خبری حق است بگویند و هر خبری باطل است، نگویند. و این باعث می شود که کمتر نیاز به تکذیب داشته باشند. این آیه دستورالعمل رادیو و تلویزیون جمهوری اسلامی را معین می کند. دستورالعمل فرد فرد ما را معین می کند. باید یک گروه خبری کارشناس و خبرشناس مطمئن در مرکز باشند و خبرنگارها همه خبرها را به این مرکز وارد کنند، و آنها این خبرها را استنباط کنند و بعد از اینکه حق روشن شد، برای ملت ما پخش کنند و ملت هم گوشششان به گروه خبرشناس باشد، این راه کار سوره نساء آیه 83 است. این که می گویند قرآن کتابی است که درسهای اجتماعی دارد، به خاطر همین دستورالعمل هاست. 3- پخش کننده شایعه فاسق و پیرو شیطانند گاهی اوقات ما در سخنرانی می گوئیم: در قرآن مسائل اخلاقی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و نظامی هست. حالا اگر کسی گفت در مورد همه مسائل که شما می گویی قرآن آیه دارد، یکی از درسهای اجتماعی قرآن چیست؟ می گوئیم یکی از درسهای اجتماعی سیاسی و اخلاقی قرآن این است که در جامعه اخبار باید تحقیق شود و زود پخش نشود و جالب این است که می گوید: خبر پخش کن ها اگر خبر دروغ پخش کنند، شیطان هستند. «وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَتُهُ لاَتَّبَعْتُمُ الشَّیْطانَ إِلاَّ قَلیلاً» اگر لطف خدا بالای سرتان نباشد شما پیرو شیطان هستید. معلوم می شود هر کس خبری را پخش کند، پیرو شیطان است یا خود شیطان است. در آیه دوم درباره پخش شایعات می فرماید: «إِنْ جاءَکُمْ فاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَیَّنُوا» (حجرات/6)(این هم یکی از آیات اخلاقی است) یک قصه برایتان بگویم. پیغمبر اکرم (ص) یک نفر را در یک منطقه ای فرستاد که از پولدارها به نفع طبقه محروم و مستضعف زکات بگیرد. البته معنی مستضعف گدا نیست. حدود بیست و چند مرتبه در قرآن مستضعف آمده که بیش تر برای آنهایی است که از نظر فکری ضعیف هستند یا آنهایی که قوی هستند و ضعیف نگه داشته اند. و کلمه مستضعف به معنای فقیر یکی دوبار بیشتر بکار نرفته است و 20 مرتبه دیگر در قرآن کلمه مستضعف به معنای فقیر نسیت، کسانی هستند که از نظر فکر ضعیف هستند و نه اینکه ضعیف هستند، بلکه فکر این ها را خرد کرده اند یا جلو رشد فکر این ها را گرفته اند. این فرد که رفت زکات جمع کند، مردم دیدند نماینده رسول خداست که برای گرفتن مالیات اسلامی و زکات می آید، به استقبال ایشان آمدند. این ترسید و خیال کرد می آیند او را بزنند و فرار کرد و به پیغمبر گفت مردم بسیج شده اند می خواهند به اسلام حمله کنند. پیغمبر فکری کرد و فوری آیه نازل شد که ای محمد! این کسیکه گفت مردم بسیج شدند، این آدم فاسق است و اگر برای شما یک آدم فاسق خبر آورد تحقیق کنید و زود به شایعه ها اعتناء نکنید. بعد می گوید: «أَنْ تُصیبُوا قَوْماً بِجَهالَه یٍ فَتُصْبِحُوا عَلی ما فَعَلْتُمْ نادِمین» (حجرات/6)چه بسا یک کارهایی می کنید، تصمیمی می گیرید، عجله می کنید، بعد معلوم می شود خبر از ریشه دروغ بوده است. «إِنْ جاءَکُمْ فاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَیَّنُوا» (حجرات/6)در جمهوری و حکومت اسلامی و امت اسلامی باید خبرنگارش فاسق نباشد و اگر فاسقی خبر آورد قبل از تحقیق به هیچ کس خبر را نگوئیم. 4- عذاب مؤمنین در پخش شایعه بیشتر است آیه سوم برای شایعه ساز است. آیه در سوره نور است. همین سوره ای که اسلام سفارش کرده است که دختر خانم هایاد بگیرند. چون آیاتش بیشتر مربوط به عفت است، سوره نور آیه 19 می فرماید: «إِنَّ الَّذینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشیعَ الْفاحِشَه یُ فِی الَّذینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَه یِ» (نور/19)براستی که کسانیکه دوست دارند شایعه بیاندازند. . . یعنی کار غلطی شده است، یک کسی خلافی کرده است، می گوید فهمیدی یا نه؟ به تو بگویم؟ نه نمی گویم؟ یک جوری می گوید که طرف را تشنه کند، بعد طرف بگوید: بگو ببینم قصه چیست؟ چون گاهی اوقات طرف سبحان الله می گوید و با سبحان الله خود طرف تحریک می کند که حرف هایش را بزند. مثلاً شما نزد من می آیید و می گوئید: یک خبری دارم، ولی خوب وضع بد شده است و مردم الآن فلان شده اند. می گویم: عجب! سبحان الله! سبحان الله می گویم تا شما وادار شوید این حرف ها را بزنید. با گوشه با چشم و با ابرو و با تلفن و با نامه تحریک به گفتن می کنند. خلاصه دوست دارد که فساد و فحشاء را پخش کند. «فِی الَّذینَ آمَنُوا» درباره مومنین، صبر می کند تا یک خلافی صورت بگیرد، بعد عکس آن را بر می دارد. مثلاً صد کار خیر کرده و یک کار خلاف هم در این میان کرده است. فوری سعی می کند از آن چند دقیقه ای که کارخلاف را کرد، تصویر بردارد و همان را پخش کند. خوب این درست نیست. البته کار خلاف بد است و هر کس هم هر چقدر مهم باشد، اگر گناه کند، عذابش بیشتر است. اگر معلم گناه بکند دو برابر عذاب دارد. اگر آخوند گناه کند، چند برابر عذاب دارد. قرآن به زنان پیغمبر می گوید: «یا نِساءَ النَّبِیِّ مَنْ یَأْتِ مِنْکُنَّ بِفاحِشَه یٍ مُبَیِّنَه یٍ یُضاعَفْ لَها الْعَذابُ ضِعْفَیْنِ» (احزاب/30)ای زنان پیغمبر! اگر شما گناه بکنید، عذابتان دو برابر است، شما زن پیغمبرید، عنوان اجتماعی و دینی دارید، هر کس قیافه مذهبی و اسلامی و اجتماعی داشته باشد عذاب و گناهش بیشتر است. ولی من هم نباید سعی کنم که اگر یک عیبی از کسی دیدم، فوراً عیب ها را پخش کنم. قرآن در ادامه می گوید: «لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ» برای این ها عذاب است دردناک است. «فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَه یِ» هم دردنیا و هم در آخرت ما اینها را عذاب می کنیم. این هم مربوط به شایعه سازی است. حالا غیبت را برایتان شرح بدهم. اگر کسی ازمسلمانی غیبت کند. . . ابتدا بد نیست به شما بگویم، گناه دو قسم است: گناه کبیره و گناه صغیره. گناه کبیره یعنی گناه بزرگ و گناه صغیره یعنی کوچک، هر گناهی را که قرآن می گوید: «عَذابٌ أَلیمٌ» و وعده عذاب داده است، گناه کبیره است. پس کسی که شایعه کند و کسی که گناه مردم را پخش کند، برای این عذاب الیم است. چون قرآن وعده عذاب داده است وگناه کبیره است. برای چنین کسی هم در دنیا و هم در آخرت عذاب است. حدیث داریم؛ می فرماید هر کس کسی را مسخره و تحقیر کند، توهین، تحقیر، مسخره، استهزاء نماید، هر کس سر به سر کسی بگذارد نمی میرد مگر اینکه خودش به همان مرض دچار شود. کسی وسواس داشت و هرگاه می خواست بگوید: «وَ لاَ الضَّالِّین» تا می گفت: (والاالض) به دلش نمی چسبد و هی می گفت: (غیر المغضوب علیهم ولاالض) (ولاالض) (ولاالض) یکی هم وقتی اینرا می دید از پشت سرش می گفت: (مرض) ! (مرض) ! جلویی در (ولاالض) گیر می کرد و پشت سری مسخره اش می کرد و می گفت: (مرض) گفته شده که خودش هم به همین بلا دچار شد. نمونه زیاد داریم افرادی که سر بسر کسی گذاشته اند و چوبش را خورده اند. ظاهراً در اصول کافی است که کسی سر به سر مسلمانی بگذارد، نمی میرد مگر اینکه به همان بلا دچار بشود. و لذا عذاب در دنیای او این است که مسخره اش می کنند و در آخرت هم که حسابش جداست. 5- افشاگری فاسق بلامانع، پخش گناه ممنوع اما اگر کسی فاسق بود، طوری نیست. مثلاً اگر کسی جنایتکار است نسبت به افراد جنایتکار طوری نیست. خدا به پیغمبر می فرماید: «وَ لِتَسْتَبینَ سَبیلُ الْمُجْرِمینَ» (انعام/55)تو که پیغمبر هستی یکی از کارهایت افشاگری است. یعنیبرنامه درسهایی از قرآن سال‏95 . ج2، ص: 5 راه مجرمین را باید برای مردم تشریح کنی. اگر کسی مجرم است، طوری نیست. مثلاً یکی روبروی مردم آبجو می خورد، حالا اگر شما رفتی گفتی فلانی آبجو می خورد، این اشکالی ندارد. یا اگر کسی شما را کتک زد و بشما ظلم کرد و شما رفتی و گفتی: ایها الناس فلانی بمن ظلم کرده است. . . اگر مظلوم فریاد بزند و شکایت ظالم را بکند، طوری نیست. کسی هم که علنی خلاف بکند، بگوید طوری نیست. اما کسی که خلاف و گناهی مخفی کرده، شما با خبر شدی، دلیلی ندارد که شما پخش کنید. یک حدیث هم داریم می گوید: «من اضاع فاحشه ی کان کمن اتاها» پیغمبر فرمود: کسی که میان دخترها و پسر ها، میان مردم بازاری و کشاورز گناهی را پخش کند، هر کس گناه کسی را پخش کند، مثل کسی است که خودش این کار را کرده است. اگر بنده گناهی کردم شما رفتی و پخش کردی، مثل این می ماند که خودت این کار را کرده ای. پس بعضی ها خیال می کنند آدم خوبی هستند، اما روزی چندین گناهان افراد را اینطرف و آنطرف پخش می کنند. 6- چیزی را که نمی دانی پخش نکن آیه چهارم: «وَ لا تَقْفُ ما لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ» (اسراء/36) ای انسان! چیزی را که که نمی دانی نگو. همین دکترهای ما اگر به این آیه عمل کنند روزی چند میلیون به ثروت ایران اضافه می شود. مریضی را نزد تو آورده اند، مرض را تشخیص نمی دهی، با کمال شهامت بگو نمی دانم. (انقلاب فرهنگی این است) یعنی شما که دکتر شدی اهل صفا و صمیمت هستی، سعی کن از صفا و صداقت بیرون نروی. صاف بگو مریض عزیز! ای برادر! خواهر من! مرض تو را تشخیص ندادم. بیا پولت را بگیر و نزد فلانی برو. «وَ لا تَقْفُ ما لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ کُلُّ أُولئِکَ کانَ عَنْهُ مَسْؤُلاً» (اسراء/36)اگر از تو چیزی پرسیدند، راست بگو. چنان بگو سرم نمی شود که طرف جگرش حال بیاید. «إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ کُلُّ أُولئِکَ کانَ عَنْهُ مَسْؤُلاً» هر چیزی را که نمی دانی، پخش نکن. خدا روز قیامت از گوش و چشم سؤال می کند. از من می پرسد: گوشت را در اختیار چه کسی قرار دادی؟ چشم و دلت را در اختیار چه کسی قراردادی؟ شخصی گوشه خانه اش کاری داشت و به آنجا می رفت، از گوشه خانه خانه همسایه ها را نگاه می کرد و می دید که نوازنده ها می زدند و می رقصیدند و عیش و نوشی داشتند. او کنار خانه که مشغول بود کارش را ادامه می داد، که صدای نوازنده ها را هم بشنود. بعد خدمت امام رسید، گفت: آقا من خانه خودم این بازی ها نیست، اما خانه همسایه است، من هم که می روم پای دیوار، کاری دارم، بالاخره یکقدری طولش می دهم و صداهایشان را می شنوم. امام این آیه را برایش خواند و گفت: مگر قرآن نخوانده ای؟ گوش و چشم و دل روز قیامت مورد سؤال هستند. از گوش می پرسند: چه گوش دادی؟ از چشم می پرسند: چه دیدی؟ و از دل می پرسند. 7- کیفر شایعه سازان تبعید و اعلام است گناه شایعه سازی چیست؟ گناه شایعه سازی خیلی جالب است. سوره احزاب آیه 60 تا 62 کیفر آدم هایی است که دربرنامه درسهایی از قرآن سال‏95 . ج2، ص: 6 جامعه شایعه پخش می کنند و اگر یکی دو تا از این شایعه سازها به کیفر برسند در جامعه ما دیگر کسی جرأت شایعه سازی ندارد. قرآن می گوید: «لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ» ان شاءالله در حکومت اسلامی به این دستورات عمل بشود. خیلی جالب است، چون این مسئله که امروز می گویند: «جنگ روانی» از اثر همین شایعه سازی ها است. «لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذینَ فی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ الْمُرْجِفُونَ فِی الْمَدینَه یِ لَنُغْرِیَنَّکَ بِهِمْ ثُمَّ لا یُجاوِرُونَکَ فی ها إِلاَّ قَلیلاً» (احزاب/60)اگر منافقان و افرادی که در قلبشان مرض است دست بر ندارند. آدم هایی که ریگی در کفششان است، با امت اسلام خرده حساب دارند و کسانی که «الْمُرْجِفُونَ» یعنی در جامعه دلهره به وجود می آورند، (کلمه ی مرجفون از رجف است. رجف به معنی دلهره است. اینکه می گویند اینقدر اراجیف نباف، یعنی کلماتی که در جامعه دلهره بوجود می آورند) «الْمُرْجِفُونَ فِی الْمَدینَه یِ» چون افرادی در مدینه می آمدند و شایعه پخش می کردند. مثل اینکه در اول انقلاب می گفتند: شاه می خواهد بیاید. قرار است که حمله شروع بشود. بختیار چه کرده است؟ «الْمُرْجِفُونَ فِی الْمَدینَه یِ» کسانی که اخباری را پخش می کنند و در شهر دلهره بوجود می آورند «لَنُغْرِیَنَّکَ بِهِمْ» یعنی تو را بر ایشان مسلط می کنیم. یعنی دماغ آن ها را بخاک می مالیم. ای پیغمبر به این شایعه سازان و به این ها که جنگ روانی و دلهره در ملت بوجود می آوردند، بگو دماغشان را بخاک می مالیم و بر آن ها پیروز می شویم. «ثُمَّ لا یُجاوِرُونَکَ فیها» این ها دیگر حق مجاورت و همسایگی تو را در مدینه ندارند. باید تبعید شوند. پس ببینید در جمهوری اسلامی شایعه سازان حکم شرعیشان چیست. قرآن می گوید: حق ندارند در مدینه در مجاورت تو باشند، «إِلاَّ قَلیلاً» مگر دو سه روزی! «ثُمَّ لا یُجاوِرُونَکَ فی ها إِلاَّ قَلیلاً» حق ندارند همسایه تو باشند مگر برای یک زمان کم. دیگر چه؟ «مَلْعُونینَ» یعنی این ها هر کجا که پیدا شدند، مورد لعنت هستند. «مَلْعُونینَ أَیْنَما ثُقِفُوا أُخِذُوا وَ قُتِّلُوا تَقْتیلاً» (احزاب/61)باید جوانان انقلابی این ها را دستگیر کنند. «وَ قُتِّلُوا» افراد شایعه ساز باید تحت عنوان «مفسدفی الارض» کشته شوند «وَ قُتِّلُوا تَقْتیلاً» با یک گلوله هم کشته نشوند، باید با زجر کشته بشوند. چون خطر جنگ روانی از جنگ اسلحه ای کمتر نیست. چون در جنگ نظامی فقط آنهایی که در جبهه و جنگ هستند، متوجه خطر آن می شوند ولی در جنگ روانی مریض در بیمارستان، پیرزن و کودک هم ناراحت می شوند. کسانی که با شایعه سازی میان امت دلهره بوجود می آورند: 1- «لَنُغْرِیَنَّکَ بِهِمْ» یعنی تو را بر ایشان مسلط می کنیم. 2- «ثُمَّ لا یُجاوِرُونَکَ فیها» حق مجاورت در این شهر با تو را ندارند مگر برای دو یا سه روز! باید از اینجا بیرون بروند. 3- «مَلْعُونینَ» این ها مورد لعنت هستند. 4- «أُخِذُوا» گرفتار بشوند. 5- «وَ قُتِّلُوا تَقْتیلاً» باید کشته شوند. بعد می گوید «سُنَّه یَ اللَّهِ» این مربوط به امت مسلمان نیست، بلکه در تمام امت ها و در تمام دین ها و مکتب ها، اگر هرکس میان امت دلهره بوجود بیاورد باید گرفتار بشود. «سُنَّه یَ اللَّهِ» یعنی برنامه و سنت خداست. «سُنَّه یَ اللَّهِ فِی الَّذینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّه یِ اللَّهِ تَبْدیلاً» (احزاب/62)آیه «لَنُغْرِیَنَّکَ بِهِمْ» را مجمع البیان درباره پاکسازی هم معنا می کند. درمجمع البیان، جلد هشتم داریم «لَنُغْرِیَنَّکَ بِهِمْ» و اینطور معنا کرده است. «لنسلطنک علیهم ای أمرناک بقتلهم حتی تقتلهم و تخلی عنهم المدینه ی» (بحارالأنوار، ج 22، ص 50) «تخلی عنهم المدینه ی» یعنی باید مدینه را از وجود افراد شایعه ساز پاکسازی کنی. قرآن هم که می گوید: «مَلْعُونینَ» خدا شایعه پراکن را لعنت کند و در قرآن می دانیم که خداوند هیچ وقت آدم مومن را لعنت نمی کند. پس وقتی شایعه ساز را لعنت می کند، معلوم می شود که شایعه ساز مومن نیست. نمی شود کسی بگوید: من مومن هستم، بعد هرچه که شنید نقل کند. 8- گاهی درباره افراد شایعه می کنند گاهی درباره جامعه حالا چگونه با شایعه سازی مبارزه کنیم. آیه شایعه سازی زیاد است. مثلاً «وَیْلٌ لِکُلِّ أَفَّاکٍ أَثیمٍ» (جاثیه/7)حالا این را هم به شما بگویم که شایعه دو نوع است: یک موقع به جامعه شایعه می بندند. یک موقع به شخصیت و فرد شایعه می بندند. یک موقع نسبت به یک امتی شایعه پخش می کنند. مثلاً می گویند: می دانی یا نه؟ فلان شخص استعفاء داده است یا فلانی در جنگ احد کشته شده است؟ شایعه پخش کردند که پیغمبر کشته شده است تا مردم بترسند و از جنگ فرار کنند. یک شایعه پخش می کنند که از نظر اقتصادی یا از نظر نظامی دلهره بیفتد. قرآن می گوید: می آمدند می گفتند و مسلمان ها حرکت نکنید. «اِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ» (آل عمران/173)دشمنان خیلی هستند. کشتی آمده تا در خلیج شایعه بیاندازد. «فَاخْشَوْهُمْ» اینها نمی ترسیدند. یک عده از مسلمانان در مکه در فشار قرار گرفتند. پیغمبر گفت: حالا که در فشار هستید به حبشه بروید. مسلمان ها به حبشه رفتند. این ها (کفار) دو سه کارگاه (جاسوس) به حبشه فرستادند. درحبشه شایعه پخش کردند که کفار مکه همه مسلمان شده اند، تا مسلمانهایی که فرار کرده اند به خیال اینکه مسلمان شده اند، همه برگردند. تا وقتی برگشتند این ها را بگیرند. این هم یک شایعه پراکنی بود. گاهی هم با فاشیستی و زور متهم می کنند. گاهی هم شایعه نسبت به شخص است، فلانی مرتجع است. کسانی که می گویند فلانی مرتجع است، شایعه است. می خواهند شما از او چیز یاد نگیری. چون مادام که آدم دستش در دست بابایش باشد، کسی نمی تواند کاری به او داشته باشد. می خواهند دستت را از دست بابا بیرون بکشند تا هر جا خواستند تو را ببرند و لذا می خواهند دستت را از در دست اسلامشناس بیرن بکشند، وقتی دستت را از دست اسلامشناس بیرن کشیدند با دو نوار و سخنرانی و مقاله و پوستر و عکس هر جا خواستند گولمان می زنند، فکرمان را می خرند. برای اینکه کسی نگوید: آهای مردم! این جزوه نویسنده اش بی سواد است، و این دلیل حرف من است. این مطلب هم غلط است، این آیه را هم اشتباه گفته است و کج نوشته است و اشتباه معنا کرده است. برای اینکه اگر بیایی پیش من، من مشت او را باز می کنم و رسوایش می کنم. از اول می گوید: این آخوند مرتجع است که تو پیش من نیایی. یا می گویند: فلانی وهابی است و ولایتش ضعیف است یا می گویند فلانی ارتباط با خارج دارد یا به فلانی نسبت جنسی می دهند. حضرت مریم را نسبت جنسی به او دادند و گفتند: «ما کانَ أَبُوکِ امْرَأَ سَوْءٍ» (مریم/28)مریم پدرت که آدم بدی نبود تو چرا چنین کردی؟ چون حضرت مریم بی شوهر بچه دار شد به او نسبت زنا دادند. به یوسف نسبت زنا دادند. قارون به یک زن فاحشه پول داد و گفت: برو در جامعه و بگو حضرت موسی با من کار بدکرده است. نسبت کار بد به موسی دادند، نسبت کار بد به یوسف دادند، نسبت دزدی به یوسف دادند. گفتند: «قالُوا إِنْ یَسْرِقْ فَقَدْ سَرَقَ أَخٌ لَهُ مِنْ قَبْلُ فَأَسَرَّها یُوسُفُ فی نَفْسِهِ وَ لَمْ یُبْدِها» (یوسف/77)یک پارچه قیمتی گم شد و گفتند: پیغمبر دزدیده است. آیه نازل شد که خجالت بکشید، برنامه دروغ اندازی برنامه تازه ای نیست. حالا به شخصیت ها از خود امام گرفته تا بازوی امام و مشاورین امام و رهبرانقلاب هر چه بتوانند تهمت می زنند و این تهمت ها برای این است که مردم علاقه شان از این ها کم بشود. از این ها که علاقه شان کم شد، بعد قدرت مرکزی را تضعیف کنند. رهبر انقلاب را با ترور شخصیت ها تضعیف کنند و این یک برنامه ایست که در جامعه ما وجود دارد. شما در این درس فهمیدید که شایعه ساز را باید گرفت و کشت! منتها از هوس ها و فکرهای شوم دوری بکنیم و هر چه شنیدیم تحقیق کنیم. عیب های شخصی را بپوشانیم. شایعه سازان حرفه ای را معرفی کنیم. خبرها را به منابع خبرشناس ارجاع بدهیم و هر چه شنیدیم با عقلمان بسنجیم و کیفرهای شایعه سازان اگر اجرا بشود دماغ شایعه سازان بخاک مالیده می شود. دیگر دشمنان جنگ روانی و جنگ سرد در جامعه نمی توانند بوجود بیاورند. هم نسبت به شخصیت ها و هم نسبت به امت اسلامی برای مبارزه با شایعه سازان همه ما مسئول هستیم. تا جلسه بعد هم شما را بخدا می سپارم. «والسلام علیکم و رحمه ی الله و برکاته»

http://qaraati.noornet.net/fa/quranlessonview.html?ItemID=4067

برنامه درسهایی از قرآن سال 59 .