***نسیم معرفت***

** از صفحه 30 تا ص 31 از کتاب ( انسان مجموعه ای از جهان ، اثر مرحوم علامه حکیم زین العابدین عسکری گیلانی لشت نشایی ) :

به نام خدا

**انسان مِحور و اساس هستی است

اصالت و طُفیلی

در نظام طولی آفرینش ، انسان آخرین موجودی است که پا به عرصه هستی گذاشته  و از لَیسیّتِ صِرفه ( از کَتمِ عدم ) قَدَم به صحنه اَیسیّت ( عرصه وجود ) نهاده است . به قول حافظ شیرازی :

ما بدین در نه پی حِشمت وجاه آمده ایم    از بد حادثه اینجا به پناه آمده ایم

رهرو منزل عشقیم و ز سر حدّ عدم   تا به اقلیم وجود این همه راه آمده ایم

در واقع انسان ، موجودِ اصیل و رمز جهان هستی و عُصاره و اختصاری است از کلّ نظام آفرینش و سایرین ، وجودشان ، طُفیلی و تَبَعی از انسان می باشد .

انسان ، موجودی است مرموز و مَلغوز( پیچیده ) و مخلوقی است ناشناخته [ که اَلِکسیس کارِل در این باره کتابی به نام « انسان موجودی ناشناخته » نوشته است   و حضرت امیرالمؤمنین «علیه السلام» نیز فرمود : اتَزْعَمُ انَّکَ جِرْمٌ‏ صَغْیِرٌ وَفیْکَ انْطَوىَ الْعالَمُ الْاکْبَر وَانْتَ الْکِتابُ الْمُبِیْنُ الَّذِى بِاحْرُفِهِ یَظْهَرُ الْمضْمَرُ . دَوَائُکَ فِیکَ وَ لاَتَعلَمُ وَ دَائُکَ مِنکَ وَ لاَ تَشعُرُ . آیا گمان کرده ای که تو یک جسم و جِرم و ماده کوچکی هستی در حالی که در تو عالَم بزرگی نهفته است.  تو کتاب مُبین و روشنی هستی که با حروف آن پنهانی ها (حقایق نامعلوم و پنهانی  )آشکار می شود! داروی تو در خودت است و نمی دانی و ناآگاهی و درد تو  هم از خود تو است و نمی اندیشی . «دیوان منسوب به  على علیه السلام: 175. شرح الاسماء الحسنى: 1/ 12.» ]    و دریایی است ژرف و عمیق و اقیانوسی است بی کران و بی نهایت و گوهری است گرانبها . هنوز غوّاصانِ تفکر و اندیشه و صاحبان عقل و رَوِیّه ( فکر و اندیشه )  به حقیقت معانیش کَما هُوَ حَقُّهُ  پی نبرده اند .

افلاطون در باره انسان معتقد است که او زُبده (عُصاره ) وجود و نُخبه عالَمِ امکان می باشد و او خود ، عالَم صغیر است ( رجوع به کتاب سیر حکمت در اروپا جلد 1 ص26)  ،  و  نُخبه ، بهترین موجود و مخلوق را گویند .

قالَ الشَّیخُ الرَّئیس فی خُطبةِ رسالَة  :  اَلحَمدُ لِلهِ الَّذی  خَلَقَ الأِنسانَ وَ خَلَقَ مِن فَضالَتِهِ سایِرَ الأَکوانِ .  بوعلی سینا ( ره )  فرموده است : حمد برای خدایی است که خلق کرد و آفرید انسان را و آفرید از زیادی او سایر هستی ها را .

قال اَبُوطالِب اَلمَکِّی : اِنَّ الأَفلاکَ تَدُورُ بِأَنفاسِ بَنِی آدَم َ(نقل از کتاب قوت القلوب) . ابوطالب مَکِّی گفت : به درستی که افلاک  بواسطه نَفَس های بنی آدم  دَور می زند  و می چرخد.

قَالَ مُحی الدِّینِ العَربِی :  اَلحَمدُلِلهِ الَّذی جَعَلَ الأِنسانَ الکامِلَ مُعَلِّمَ المَلَکِ وَ اَدارَ سُبحانَهُ وَ تَعالَی تَشریفا وَ تَنویها بِأَنفاسِهِ الفَلَکَ .( نقل از کتاب سُبحة الحقّ )  . مُحیِ الدین عربی گفته است :  حمد و سپاس خدایی را که  انسان کامل را استاد ملائکه قرار داده است و خداوندِ سبحان به علت شَرَف و رفعت نفسِ او ، فَلَک را  به چرخش در آورده است .

   **تایپ و اصلاح و کمی اضافات  : توسط  استاد سیداصغر سعادت میرقدیم