***نسیم معرفت***
به نام خدا
** فرشتگان ، نیّاتِ خوب و بدِ اعمالِ ما را چگونه درک می کنند ؟!
اعمال نیکو وخوب که برای خدا انجام می گیرد ، نورانی و خوشبو و مُعطَّرند و گناهان و عمل های زشت و قبیح ، دارای بوی مُتعفِّن و زننده می باشند و صورت برزخی آن ها ، زشت و تاریک و ظلمانی است . اهل معنی و اهل باطن ، بوی خوش اعمال خوب را استشمام می کنند و شاد می گردند و از بوی بدگناهان و اعمال زشت ، ناراحت و رنجیده می شوند . سفارش شده که به هنگام رفتن به زیارت حرم معصومین (عَلَیهِِمُ السَّلامُ) آدابی از جمله غُسل و وضو و استغفار و ... انجام گیرد و ورود افراد جُنُب و حائض در این حرم ها حرام و ممنوع است . و در زمان حیات معصومین (عَلَیهِِمُ السَّلامُ) نیز شایسته نبود شخص جُنُب و حائض برآنها وارد شوند مگر اینکه طهارت داشته و غسل کرده باشند . در حرم امام زادگان نیز اگر چه از نظر فقهی ورود اهل جنابت و حیض اشکالی ندارد ولی باید ادب و احترام رعایت شود . بوی خوش و بوی بد نیّت اعمال انسان ها را فرشتگان الهی درک می کنند . در این رابطه روایت جالبی بدین شرح وارد شده است اگر چه مرحوم علامه مجلسی در کتاب «مِرآةُ العُقُول» این روایت و حدیث را مجهول حساب کرده است : عَنْ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِیهِ قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ اَلْمَلَکَیْنِ هَلْ یَعْلَمَانِ بِالذَّنْبِ إِذَا أَرَادَ اَلْعَبْدُ أَنْ یَفْعَلَهُ أَوِ اَلْحَسَنَةَ فَقَالَ رِیحُ اَلْکَنِیفِ وَ رِیحُ اَلطِّیبِ سَوَاءٌ قُلْتُ لاَ قَالَ إِنَّ اَلْعَبْدَ إِذَا هَمَّ بِالْحَسَنَةِ خَرَجَ نَفَسُهُ طَیِّبَ اَلرِّیحِ [طَیبَ اَلرِّیحِ] فَقَالَ صَاحِبُ اَلْیَمِینِ لِصَاحِبِ اَلشِّمَالِ قُمْ فَإِنَّهُ قَدْ هَمَّ بِالْحَسَنَةِ فَإِذَا فَعَلَهَا کَانَ لِسَانُهُ قَلَمَهُ وَ رِیقُهُ مِدَادَهُ فَأَثْبَتَهَا لَهُ وَ إِذَا هَمَّ بِالسَّیِّئَةِ خَرَجَ نَفَسُهُ مُنْتِنَ اَلرِّیحِ فَیَقُولُ صَاحِبُ اَلشِّمَالِ لِصَاحِبِ اَلْیَمِینِ قِفْ فَإِنَّهُ قَدْ هَمَّ بِالسَّیِّئَةِ فَإِذَا هُوَ فَعَلَهَا کَانَ لِسَانُهُ قَلَمَهُ وَ رِیقُهُ مِدَادَهُ وَ أَثْبَتَهَا عَلَیْهِ . عبدالله بن موسی بن جعفر (ع) گفت از پدرم موسی بن جعفر (عَلَیهِِمَا السَّلامُ) درباره دو فرشته مُوکَّل بر انسان سؤال کردم که آیا هرگاه بنده قصد گناه کند یا قصد کار نیک کند می دانند ؟! فرمود : آیا بوی مُستراح و بوی عطر و گل یکسان است؟! گفتم نه ، فرمود : همانا بنده چون آهنگ کار نیک کند نَفَسَش خوشبو می شود و بوی خوش از آن خارج می گردد . پس فرشته دست راست به فرشته دست چپ می گوید : برخیز و دنبال کار خود برو و چیزی از بدی ها ننویس زیرا که این بنده آهنگ و نیّتِ کار خوب کرده است و هنگامی آن کار خوب را انجام داد زبانش قلم او (فرشته) می شود و آب دهانش مُرکّب او و آن را برای او ثبت می نماید ، و هر گاه آهنگ گناه کند نَفَسَش بد بو و مُتعفِّن می گردد و بوی مُتعفِّنی از آن بیرون می آید پس فرشته دست چپ به دست راستی می گوید : توقف کن و دست نگهدار و چیزی از خوبی ها ننویس زیرا که او آهنگ و قصد گناه کرده است و چون آن گناه را بجا آوَرَد زبانش قلم او و آب دهانش مُرکّبش می شود و آن گناه را بر او ثبت می کند . (اصول کافی، ج2، ص 429 حدیث3، بَابُ مَنْ یَهُمُّ بِالْحَسَنَةِ أَوِ السَّیِّئَةِ - مَحَجَّةُ البَیضاء، ج 5، ص 74 . - مِرآةُ العُقُول فِی شَرحِ اَخبارِ آلِ الرَّسُولِ (عَلَیهِِمُ السَّلامُ) شرح بر کتاب «اَلکافی» از مرحوم عَلّامه مجلسی ، ج 11 , ص 293 .)
در داستان اویس قرنی که گوسفند چران و از اصحاب سِرّ و از خواصّ رسولخدا (صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) و علی (عَلَیهِِ السَّلامُ) بوده که در صِفّین به شهادت رسیده و قبرش در شهر رقّه سوریه است آمده است که وقتی پیغمبر اکرم (صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) از مسافرت بازگشت فرمود : اِنّی لَأَجِدُ (أَشَمُّ) رَائِحَةَ الرَّحْمَنِ (نَفَسَ الرَّحْمَنِ) مِنْ قِبَلِ الْیَمَنِ» («مِنْ جَانِبِ الْیَمَنِ») . یعنی من از جانب یَمَن ، بوی خوشِ رحمانی و الهی استشمام می کنم . بوی خوشی به مَشام می رسد و این بوی خوش از قَرَن است . معلوم شد که اُوَیس قَرَن به مدینه آمده بود تا به دیدار محبوب خویش ( که تا آخر عمر هم او را ندیده بود) یعنی حضرت رسول مُکرّم اسلام (ص) ، برسد ولی به سبب وعده ای که به مادر خویش در برگشت به قَرَن در سریع ترین زمان ، داده بود آن حضرت را ندیده به قَرَن باز گشت ، زیرا که پیامبر (ص) به بیرون مدینه مسافرت کرده بود و در منزل خویش تشریف نداشتند . آری این بوی خوش اُوَیس قَرَن است که پیامبر اسلام (ص) آن را در خانه خود که چند لحظه ای اُوَیس قرنی در آن توقف داشت ، بویید و استشمام نمود .
** آیت الله سیداصغرسعادت میرقدیم لاهیجی
********************************************
** ... اَلحَدیثُ الثّالِثُ [ اَلحَدیثُ المَذکُورُ مِن « بابِ مَنْ یَهُمُّ بِالْحَسَنَةِ أَوِ السَّیِّئَةِ» مِن کِتابِ«الکافِی»] مَجهُولُُ وَ الطَّیِّبُ بِفَتحِ الطّاءِ وَ تَشدیدِ الیاءِ أَو [ اََلطّیب ] بِکَسرِ الطّاءِ ، وَ کانَ هذانِ رِیحانِ مَعنَوِیّانِ یَجِدُهُمَا المَلائِکَةُ ، [ فَقَالَ صَاحِبُ اَلْیَمِینِ ] لِصَاحِبِ اَلشِّمَالِ قُمْ أی : أَبعِد عَنهُ لَیسَ لَکَ شُغلُُ بِهِ ، أو کِنایَةُُ عَنِ التَّوَقُّفِ وَ عَدَمِ الکِتابَةِ کَما أَنَّ فِی بَعضِ النُّسَخِ «قِف» ، وَ قَولُ صاحِبِ الشِّمالِ «قِف» بِهذَا المَعنَى ، أَو إِشارَةُُ إِلَى أَنَّ صاحِبَ الیَمینِ یَکتُبُ لَهُ فِی کُلِّ نَفَسِِ حَسَنَةََ ما لَم یَفعَلِ السَّیِّئَةَ أو یَهُمُّ بِها وَ عَدَمُ ذِکرِ کِتابَةِ الحَسَنَة ِ مَعَ عَدَمِ الفِعلِ عَلَى الأَوَّلِ [ عَلَی اِرادَةِ الحَسَنَةِ ] لایَدُلُّ عَلَى العَدَمِ [ عَدَمِ الحَسَنَةِ ] وَ لا یَنافِی سائِرَ الأَخبارِ [ اَلَّتی تَدُلُّ عَلَی الحَسَنَةِ إِذَا هَمَّ بِالْحَسَنَةِ ] ، وَ یَدُلُّ [ هذَالحَدیثُ ] عَلَى أَنَّ المَلَکَ جِسمُُ کَمَا اتَّفَقَ عَلَیهِ المُسلِمُونَ . (مِرآةُ العُقُول فِی شَرحِ اَخبارِ آلِ الرَّسُولِ (عَلَیهِِمُ السَّلامُ) شرح بر کتاب «اَلکافی» از مرحوم عَلّامه مجلسی ، ج 11 , ص 293 .) + تذکر : مطالب داخل قلّاب یا کروشه در متن عربی نقل شده از کتاب مِرآةُ العُقُول از استاد سیداصغرسعادت میرقدیم لاهیجی است
*************************************
.: Weblog Themes By Pichak :.
