به نام خدا

یکی از اشتباهات فاحش برخی از اهل قلم که مُنتسب به امام خمینی «ره» هم می کنند این است که در رابطه با تفسیر ولایت فقیه ، نصب را به معنای انتخاب مردمی می گیرند در حالی که چنین نیست . اینکه بگوییم انتخاب همان نصب است ، درست نیست . انتخاب غیر از انتصاب است . وَلیِّ فقیه جامع الشرایط «مَعَ الواسطه» منصوب از طرف خداوند متعال است و او در واقع حاکم اسلامی خواهد بود چه مردم بدانند و چه ندانند ، چه رجوع بکنند و چه نکنند و رجوع مردم به او و رأی مستقیم یا غیر مستقیم (از طریق خبرگان رهبری) به ایشان کاشف از این امر است که او در واقع حاکم اسلامی و جانشین معصوم «علیه السلام» است و حقِّ حاکمیّت دارد . اگر به کتاب ولایت فقیه امام خمینی «ره» و یا جلد دوم از کتاب«اَلبَیع» ایشان در مبحث ولایت فقیه مراجعه کنید و در مطالب آن دقت شود ادلّه ای که ایشان از آیات و روایت و غیره آورده دالِّ بر آن است که ولیّ فقیه جامع الشرایط ، منصوب از طرف خداوند است ولی پشتوانه مردمی و رجوع و رأی مردمی سبب اِعمال قدرت و حاکمیّت به معنای اقتدار و نفوذ سیاسی و حکومتی می شود . حضرت امام خمینی «ره» در کتاب «اَلبَیع» ج2 ص466 می فرماید : (فَأِقامَةُ الحُکُومَةِ وَ تَشکیلُ اَساسِ الدَّولَةِ الأِسلامِیَّةِ مِن قَبیلِ الواجِبِ الکِفائِیِّ عَلَی الفُقَهاءِ العُدُولِ ، فَأِن وَفَّقَ اَحَدُهُم لِتَشکیلِ الحُکُومَةِ یَجِبُ عَلَی غَیرِه ِ اَلأِتِّباعُ وَ اِن لَم یَتَیَسَّر اِلّا بِاجتِماعِهِم یَجِبُ عَلَیهِمُ القِیامُ مُجتَمِعینَ وَ لَو لَم یُمکِن ذالِکَ اَصلاََ لَم یَسقُط مَنصَبُهُم وَ اِن کانُوا مَعذُورِینَ فِی تَأسیسِ الحُکُومَةِ .یعنی اقامه و تشکیل حکومت و دولت اسلامی برای فقهاء عادل و جامع الشرایط از قبیل واجب کفایی است . پس اگر یکی از آنها توفیق تشکیل حکومت اسلامی را یافت بر دیگران حتی فقهاء دیگر واجب است که از او پیروی نمایند و اگر بطور انفرادی امکان تشکیل حکومت نباشد واجب است که به صورت جمعی از فقهاءِ عادل تشکیل حکومت اسلامی دهند و اگر اصلاََ به هر دلیلی این هم ممکن نباشد ، ولایت آنها بر مسلمین ساقط نمی شود اگر چه معذور در تأسیس و تشکیل حکومت اسلامی باشند . به عبارت دیگر اگر به هیچ وجه امکان تشکیل حکومت اسلامی برای فقهاء عادل و جامع الشرایط فراهم نباشد باز هم آنها بر مسلمین ولایت تشریعی دارند و این منصب ولایت از آنها ساقط نمی شود .)
پس فقیه جامع الشرایط حَقِّ حاکمیّت تشریعی از جانب خدا دارد و منصوب از طرف اوست و رجوع مردم کاشف از این منصب الهی است و سبب اِعمال قدرت او است همانگونه که اهل بیت (عَلَیهِمُ السَّلامُ) در واقع و در حقیقت حاکمان اسلامی بودند و هستند چه مردم به آنها رجوع بکنند و چه نکنند و چه آنها را بشناسند و چه نشناسند . اگر مردم به امام معصوم «ع» مثل حضرت امیرالمؤمنین علی (عَلَیهِ السَّلامُ) رجوع کنند معنایش این نیست که حَقِّ حاکمیّتِ معصوم «ع» از طرف مردم و انتخاب مردم باشد . به نظر می رسد که برخی از اهل بنان و بیان که غرض ورزی هایی هم دارند و‌عده ای دیگر به فرق بین «حَقِّ حاکمیّت» و «حاکمیّت به معنای اقتدار و اِعمالِ قدرت» توجهی ندارند و چه بسا این دو مطلب را خلط نموده اند !! باید توجه داشت که مردم نمی توانند به معصوم «ع» «حقِّ حاکمیّت» بدهند زیرا که حقّ حاکمیّتِ معصوم «ع» از ناحیه خدا می باشد و از آن ناحیه تنفیذ می گردد ولی رجوع مردم به معصوم «ع» سبب آن است که امام معصوم «ع» می تواند «حاکمیّت به معنای اقتدار و اِعمالِ قدرت» نماید و متأسفانه در طول تاریخ ، حقّ و حقوق ائمّه اطهار (عَلَیهِمُ السَّلامُ) با فریبکاری طواغیت و حُکّام جَور و جهالت مردم مورد عنایت و توجه قرار نگرفت و آن بزرگواران در طول 250 ساله دوران ائمه (عَلَیهِمُ السَّلامُ) و نیز تاکنون مظلوم واقع شدند .... .....

** آیت الله سید اصغر سعادت میرقدیم لاهیجی