انقلاب اسلامی همچون موجودی زنده براه تکامی خودش ادامه میدهد

نسیم معرفت

** انقلاب اسلامی همچون موجودی زنده به راه تکامی خودش ادامه می دهد

حضرت آیت الله اکبر هاشمی رفسنجانی : به نظر می‌آید که جمهوری اسلامی یعنی انقلاب کم‌نظیر تاریخ بشر، در مقام تشبیه، به یک موجود زنده، سالم، جوان، بالنده و رو به رشد شبیه باشد و از خاصیت‌های گوناگون یک موجود زنده برخوردار باشد. پیکره جامعه انقلابی ما شبیه به پیکره موجود زنده‌ای به نظر می‌رسد که همه آثار حیاتی را در خودش حفظ کرده و راه تکاملی‌اش را ادامه می‌دهد. یکی از خاصیت‌های موجود زنده سالم و رو به رشد در سنین جوانی این است که به‌طور خودکار با هدایت الهی که در وجودش تعبیه شده، نواقص و عیوب خود را برطرف می‌کند، خطرها را درک می‌کند و کمبودها را جبران می‌کند. شما حرکت جسمی یک جوان سالم را در نظر بگیرید، مخصوصاً اگر با اهل نظر هم صحبت کنید، در کتب علمی مطالعه کنید، متوجه می‌شوید که جامعه انقلابی ما چنین وضعی دارد که هر جا کمبود و نقصی احساس می‌کند، از درون خودش نیروهایی می‌سازد و آن کمبودها را جبران می‌کند و هر جا وجود خطر، دشمن یا مهاجم و میکروبی را احساس می‌کند که وارد قلمرو وجودش شده است، نیروهای خاصی می‌سازد، تربیت می‌کند و سریع برای دفع این دشمن می‌فرستد و این خیلی جالب است. یعنی این تحلیل مُنصفانه می‌تواند انسان را قانع کند. خطی که امروز در جمهوری اسلامی حاکم است، برای مدت‌های طولانی با این ویژگی حیات و دوام این جمهوری را تضمین می‌کند. از روزهای اوّل پیروزی انقلاب، دشمنان به خیال خودشان چندین بمب ساعتی درون این جامعه از پیش تعبیه کرده بودند یا به‌طور دلخواه خودشان منتظر بودند در هر لحظه‌ای و مقطع معینی از زمان، این بمب ساعتی منفجر شود یا کانون چرکینی وجود داشته باشد که عفونتش جامعه را از پا دربیاورد؛ خیلی حساب کرده بودند. من نمی‌توانم همه آن‌ها را در یک خُطبه بگویم، لذا چند مورد مهم را بررسی می‌کنیم . اولین چیزی که خیلی روی آن حساب کرده بودند، این بود که معتقد بودند جامعه‌ای که نزدیک یک قرن و بلکه دو قرن از اواسط زمان قاجاریه گرفتار بلای استعمار و استثمار و نفوذ اجانب بوده، غرب در آن ریشه دارد و خودبه‌خود مسیر جامعه را به‌طرف غرب می‌برد. از همان روزهایی که شاه می‌خواست برود، خیال می‌کردند که کسی مثل بختیار هیجان مردم را می‌خواباند و جامعه دوباره از طریق بختیارها به سمت غرب می‌رود، که آن‌طور نشد. بعد از حکومتی که روزهای اوّل در ایران به وجود آمد، امیدوار شدند و آرام گرفتند. قلبشان آرام بود و خیال می‌کردند که غیر از اسم، چیزی عوض نمی‌شود. وقتی‌که انقلاب دوم [تسخیر لانه جاسوسی] پیش آمد و جمهوری اسلامی از خطر اول نجات پیدا کرد، این‌ها به جریان دیگری چشم دوخته بودند که با محاسبه یا با اشتباه ما، در رأس بسیاری از قدرت‌های کشور قرار گرفته بود و فکر کرده بودند که آن جریان کار خودش را می‌کند؛ اما جامعه این خطرها را در مقاطع معینی دفع کرد. روزهای اول پیش از اینکه حزب اللَّه و نیروهای انقلابی، خودشان را جمع‌وجور کنند و متشکل شوند، جریانی بود؛ اما وقتی‌که جامعه احساس خطر کرد، انقلاب دوم به وجود آمد، لانه جاسوسی تسخیر شد و حرکتی که انقلاب را به‌طرف کجی و تباهی می‌برد، یک‌باره تصحیح شد؛ در مسیر اصلی انقلاب افتادیم. ما و شما که در جریان بودیم می‌دانیم که این حرکت درست از بطن جامعه جوشید، یعنی انقلاب دوم از نقطه‌ای از جامعه که همین دانشگاه بود و از سوی نیروهای جوان خالصی که طبیعی‌ترین شکل نمود جامعه انقلابی ما بودند، به وجود آمد و مسیر اصلاح شد. شکل دیگرش به‌صورت ریاست جمهوری و جریان بنی‌صدر بود که دوباره در اطراف خودش همان نیروهای شکست‌خورده گذشته را جمع کرد، یعنی آنها هم بلافاصله خودشان را جمع‌وجور کردند و به شکل دیگری وارد شدند و آن جریان را با عنوان دیگر و با شعارهای نوتر در مقابل خط اصیل انقلاب علم کردند. باز همه شاهد بودیم که رفته‌رفته جامعه بیدار شد، منتها این بار زمان بیشتری لازم داشت. جامعه هشیار شد و این میکروب و کانون چرکین و مسیر انحرافی را با یک حرکت جالب از بین برد. حضور مجلس [مجلس شورای اسلامی]، امام، مردم، حزب اللَّه، روحانیت و مجموعه چیزهایی که تبلور ملت هستند، پیکر را دوباره سالم کرد، میکروب‌ها را بیرون ریخت و راه انقلاب را تصحیح کرد. پس یکی از امیدهای دشمن همیشه این بود که از درون و از ریشه‌های مُنحرف و سابقه‌دار این جامعه، استفاده شود و یک جریان انحرافی، انقلاب را به‌طرف تباهی ببرد، ولی ما می‌بینیم که جامعه این‌طور دشمنانش را دفع می‌کند. بمب ساعتی دیگری که این‌ها برای جامعه در نظر داشتند، مسائل اقتصادی بود. فکر کرده بودند جامعه‌ای که مسئولان و رهبرانش سابقه کار اقتصادی ندارند و سرمایه‌ها هم از پیش فرار کرده یا بعد فرار می‌کنند و مغزهای اقتصادی که بیشتر در تیپ دلّال‌ها و مُقاطعه‌کارها و سرمایه‌داران وابسته هستند - از این جامعه طرد می‌شوند، پس جامعه در محاصره اقتصادی فرو می‌رود. نرسیدن تکنیک، قطعه، مواد و نبودن مغزهای اقتصادی، فرار سرمایه و مُحاصره اقتصادی مجموعه‌ای است که با تحلیل‌های این‌ها کافی است که هر جامعه‌ای را از پا دربیاورد. این‌ها در شیلی تا مقدار زیادی این‌طور عمل کرده بودند. در ظرف چند ماه در شیلی تورّم را به نقطه خطرناکی رساندند، یعنی به سیصد درصد و شیلی را با کمکی از خارج منفجر کردند. این حساب را در ایران هم کرده بودند و هنوز هم دست از این حساب برنداشته‌اند. یعنی هنوز -به‌یقین- جریان انحراف به مسیر غرب از جاهای مختلف تعقیب می‌شود : جریان انفجار اقتصادی، تورّم، گرانی، نارضایتی، کمبود و قحطی که عوامل تشدیدکننده‌اش در غرب است. البته جامعه ما این مسائل را صبورانه و با مقاومت کم‌نظیر می‌شکند . اگر آمار و ارقام بگوییم بحث طولانی می‌شود. الآن حرکت اقتصادی این جامعه، به‌مراتب سالم‌تر از روزهای قبل از پیروزی است و به‌طرف فلاح و رستگاری می‌رود که جای دیگری باید بحث بکنیم . ... ... ... بحث جالبی است . از طریق لینک زیر دنبال شود .