*آیت الله سید حسین طباطبایی بروجردى معروف به آیت الله بروجردی مى گوید :

درس خارج فقه به پایان رسید. آقا سیّد مُحمّد باقر دُرچه اى کنارى نشسته و پرسش هاى شاگردان را پاسخ مى داد. با فروکش کردن پرسش هاى طُلّاب و خلوت شدن مَدْرَس، استاد نیز برخاسته، حرکت کرد و این در حالى بود که صداى اذان از گلدسته هاى شهر اصفهان به گوش مى رسید و استاد از مَدْرَس خارج مى شد. پرسید: آقا حسین مُشکل رفع شد؟ گفتم: بله استاد استاد فرمود: مُشکل درسى را نمى گویم وسواسى را که مُدّتى گرفتارش بودى؟! نه استاد! شیطان رهایم نمى کند . گاهى براى یک نماز چند بار وضو مى گیرم و هر بار احساس مى کنم وضویم اشکال دارد. استاد مى گوید: من تصمیم گرفته ام این مُشکل شما را رفع کنم . الآن وضو مى گیرى با هم مسجد مى رویم . آقا! نماز جماعت شما دیر مى شود. مردم منتظرند . وضوى من طول مى کشد . علاّمه دُرچه اى فرمود: من مواظبم شک نکنى. وضو بگیر! آنگاه هر دو به سوى حوض رفتیم، کتاب هایم را گوشه اى نهادم و آستین ها را بالا زده مُشتى آب بر چهره زدم، همین که خواستم دوباره صورتم را بشویم، استاد فرمود: بس است! صورتت شسته شد. با نظارت استاد وضو را به پایان بردم. پس از نماز، آقا سید محمّد باقر دُرچه ای فرمود: آقا حسین، در وضویت شک نکن، درست بود. به حُجره هم که مى روى نمازت را اعاده نکن. به آقا نُوحُ الدِّین گفتم: مراقب باشد دوباره نخوانى. فردا نیز وضو را در حضور من مى گیرى تا کم کم وسواس از میان برود.

http://nbo.ir/%d8%ad%da%a9%d8%a7%db%8c%d8%a7%d8%aa/%d9%87%d8%af%d8%a7%db%8c%d8%aa-%da%a9%d8%b1%d8%af%d9%86 +مَنبع : فرهیختگان تمدّن شیعی+