به گزارش جهان، وطن امروز نوشت:
آقای هاشمی‌رفسنجانی به صورت معناداری مهدی خزعلی را تفقد کرده است. یعنی این پیر سیاست به گونه‌ای با این نوباوه فتنه برخورد می‌کند که چندان عادی نمی‌نماید. زمانی که مهدی خزعلی به علت نوشته‌ای سخیف و موهن بازداشت شد، هاشمی‌رفسنجانی به او تلفن کرد و آنگونه که سایت مهدی خزعلی منتشر کرده از او خواست تا رسیدن به اهداف عالیه صبر کند. هاشمی بلافاصله پس از آزادی خزعلی، او را به کاخ مرمر برد و از او دلجویی کرد. او هنگامی که با خزعلی روبه‌رو شد از آزادی او ابراز خشنودی کرد. با خزعلی آنقدر راحت است که خوش و بش هم کردند و هاشمی به شوخی به او گفت: «چند روز صبر می‌کردی و بعد دوباره شروع می‌کردی. از دست عزرائیل فرار کردی و حالا در کاخ هستی!»

سه‌شنبه‌شب در مراسمی که هاشمی برای برخی اهالی رسانه و برخی سیاسیون وابسته و نزدیک به خود تدارک دیده بود، خزعلی را در بالای جمع نشاندند تا نشان بدهند جایگاه مهدی خزعلی هتاک نزد هاشمی رفسنجانی تا چه اندازه است.

اکنون سؤال این است که چرا مهدی خزعلی در محفل هاشمی بالانشین می‌شود؟ شاید راز این بالانشینی در دلیل بازداشت مهدی خزعلی باشد.

پس از عارضه قلبی آیت‌الله مهدوی‌کنی که موجب وخامت حال این روحانی مبارز و عالیقدر شد، وی به کما رفت؛ تقریبا اکثر چهره‌های دینی یا نمایندگان آنها و نمایندگان بیشتر گرایشات سیاسی به عیادت این روحانی باسابقه و رئیس باسابقه‌ترین تشکل سیاسی روحانیت رفتند. کسی که سابقه مبارزاتی بسیار روشن و محکمی دارد و در مناصب مهم اجرایی جمهوری اسلامی بوده است. تشکل آیت‌الله مهدوی‌کنی تقریبا مهم‌ترین تشکل سیاسی روحانیت در ایران است و به همین دلیل این روحانی خوشنام همواره هم مورد احترام رقبا بود و هم مبدأ شیخوخیت تصمیم‌گیری‌های مهم اصولگرایان. مشی و منش آقای مهدوی‌کنی باعث شده بود این روحانی باسابقه تقریبا مورد احترام همه سلایق بوده و شخصیتی جامع‌الاطراف باشد و به همین دلیل اعتماد اکثریت قریب به اتفاق نمایندگان مجلس خبرگان را برای حضور در جایگاه ریاست مجلس خبرگان کسب کرد.

اما پس از عارضه قلبی این روحانی عالیقدر که مورد احترام و اعتماد امام (ره) و رهبری بوده‌اند و در حالی که همه برای سلامتی او دست به دعا برداشته‌اند، ناگهان مهدی خزعلی به واسطه مختصات روانی ناآرام خود، تهمت‌ها و اهانت‌های بی‌شرمانه‌ای علیه آیت‌الله مهدوی‌کنی منتشر کرد و همین نوشته موهن و زشت باعث بازداشت وی شد اما همانطور که گفته شد پس از بازداشت خزعلی، او به صورت ویژه مورد تفقد هاشمی قرار گرفت. خزعلی پیش‌تر نیز به دلایل اقدامات ضد امنیتی بازداشت شده بود اما حمایت‌های رفسنجانی از او این بار بسیار ویژه و متفاوت بود.

این حمایت و دلجویی ویژه و بالانشینی خزعلی در محفل هاشمی بدون معنا و بی‌دلیل نیست. چرا آقای هاشمی‌رفسنجانی تا این اندازه آشکار و مشخص از فرد هتاک به آیت‌الله مهدوی‌کنی حمایت می‌کند؟ چرا فردی که مشکلات و اقدامات ضد امنیتی داشته است اکنون تا این اندازه نزد آقای هاشمی محبوب می‌شود؟

آقای هاشمی لابد می‌دانند باید حرمت آیت‌الله مهدوی‌کنی حفظ شود. هنوز چند روزی از حمله قلبی آیت‌الله مهدوی‌کنی نگذشته بود که حامیان آقای هاشمی طرح جانشینی هاشمی به جای آیت‌الله مهدوی‌کنی در مجلس خبرگان را مطرح کردند و اکنون آیت‌الله مهدوی‌کنی، رئیس مجلس خبرگان رهبری هنوز در قید حیاتند که آشکارا و به صورت معنادار از فرد توهین‌کننده به وی تفقد و حمایت می‌شود. حرمت آیت‌الله مهدوی‌کنی رعایت نشد و متاسفانه بیشتر از توهین‌های یک عنصر دسته چندم، این رفتار آقای هاشمی است که موجب بی‌حرمتی به آیت‌الله مهدوی‌کنی شده است.

آقای هاشمی که خود از اعضای مجلس خبرگان رهبری و رئیس سابق این مجلس بوده است قاعدتا باید بیشتر از دیگران نسبت به حفظ حرمت و شأن رئیس این مجلس آن هم یک روحانی در تراز آیت‌الله مهدوی‌کنی مقید باشد. این رفتار آقای هاشمی که پیگیر احوالات فرد هتاک به رئیس مجلس خبرگان رهبری است و پس از آزادی، او را در بالای محفل خود می‌نشاند؛ ثبت و در زمان خود رسیدگی خواهد شد. قطعا خود هاشمی هم این را می‌داند.

http://jahannews.com/vdcb9gbfwrhbzzp.uiur.html

*****************************************************

************************************

گروه مذهبی: در شب قدر چه چیزهایی باید از خدا بخواهیم؟ معنای دقیق شب قدر چیست؟ آیا شب قدر صرفا به معنای قرآن به سر گرفتن و «یک یا الله» گفتن است؟ چه کار انجام دهیم که مورد لطف خاصه خداوند قرار بگیریم؟

به گزارش بولتن، بدون شک پرسش های بالا، بخشی از پرسش هایی است که این شب ها در ذهن بسیاری از ماها خطور می کند. برای جواب دادن به این سوالات، بهتر از هر همه، کسی است که خود این راه را رفته باشد و با پیچیدگی های آن به خوبی آشنا باشد. بدون تردید، یکی از آن راه رفته ها کسی است به نام «آیت الله جوادی آملی». آیت الله جوادی آملی درباره معنای شب قدر و اعمالی که انسان باید انجام دهد، در شب نوزدهم ماه مبارک رمضان چنین فرموده اند:

در شب قدر، سخن از «لَیلَهُ القَدرِ خِیر مِنْ ألفِ شَهر است» که انسان یک شبه ره هشتاد ساله می رود، این راه دشوار نیست. اگر دشوار بود ما را امر نمی کردند، دعوت نمی کردند. دشواری مال کسی است که کوله بار خود را بر دوش دارد. اگر بار خودبینی را به زمین بگذارد، سبک می شود. وقتی سبک شد، پروازش آسان است! این پرکشیدن با سنگین بال و سنگین بار بودن ممکن نیست.

اگر قرآن به سر می گذاریم، هدف تنها این نباشد که خدا گناهان ما را بیامرزد، ما را به جهنم نبرد، ما را به بهشت ببرد. اینها ریخت و پاش سفره شب قدر است. وقتی یک دوستی سفره ای پهن می کند، مائده الهی و مَأدبة الهی می چیند، مهمان های خود را به بهترین وجه پذیرایی می کند. وقتی مهمان ها برخاستند، سفره برچیده می شود، آن ریزه های سفره را می ریزند؛ مرغ ها آن ریزه های سفره را می چینند.

ریزه سفره شب قدر این است که کسی نسوزد، به جهنم نرود. اینها شب قدر نیست. شب قدر آن است که انسان طیّارگونه دست هزارها نفر را بگیرد و به بهشت ببرد. در دنیا رفتار او، گفتار او، سیرت او، سریرت او، سنّت او آموزنده باشد. هزارها نفر را زنده کند و در آخرت هم هزارها نفر را به همراه خود به بهشت ببرد. اگر ما بتوانیم در کنار سفره الهی و دولت قرآن بنشینیم، چرا در ته صفوف و صَفُّ النِعال قرار بگیریم به دنبال آن ریزه های سفره تکان ها باشیم که از سفره تکانده شده چیزی به ما برسد؟!

به ما گفتند: هر کسی به اندازه قدر خود شب قدر را درک می کند و قدر هر کسی هم به اندازه قدر همت اوست. اگر ما به اندازه همت مان دولت قرآن را و دولت قدر را می توانیم ادراک کنیم، چرا همت نطلبیم ما قبل از اینکه از خدا مظروف بخواهیم، ظرف و ظرفیت هم طلب بکنیم. هرگز نمی توان گفت: چون ما ظرفیت مان اینقدر بود، خدا به ما اینقدر داد. این سخن نیمی از ثواب است، نه هر ثوابی و همه ثواب.

سخن صائب، ثواب، منزه از خطا، مبرّای از اشتباه آن است که هم ظرف بخواهیم ، هم مظروف.
یعنی خدا دوتا فیض دارد: با یک فیض ظرفیت می دهد با فیض دیگر این ظرف را پُرِ از مظروف می کند و به تعبیر اهل معرفت اگر هر فیضی به اندازه ظرفیت باشد که ما اِبداع نخواهیم داشت. ما هم از خدا قابلیت طلب بکنیم، هم مقبول را بخواهیم. هم ظرف طلب بکنیم، هم مظروف طلب بکنیم. این همت اگر در ما زنده شد؛ هرگز نمی گوییم لیاقت ما همین مقدار بود. از ما خواستن و از ذات أقدس إله اِجابت کردن!

بنابراین دولت قرآن دولتی است که لِیلهُ القَدرِ خِیر مِنْ ألفِ شَهر است. ریزه های این سفره، ریخت و پاش این مائده همان است که کسی نسوزد، حوائج اش برطرف بشود، بیماران شِفا پیدا کنند، دُیون تَادیه بشود، مشکلات معیشت و تورّم و مسکن و ازدواج حلّ بشود.‎ شب قدر یعنی شبی که خِیر مِنْ ألفِ شَهر. اگر وَ مَا أدراکَ مَا لِیلَهُ القَدر، اگر فهمیدن او مشکل است، پیدا کردن اش هم مشکل تر. منتها اگر کسی با مفهوم اُنس گرفت، درک این معانی برای او مشکل است. اگر کوله بار خودبینی و خودخواهی و دنیا طلبی بر دوش او بسته است، طی این راه برای او مشکل است. اینها را که بگذارد کنار، هم فهمیدنش آسان است، هم پرکشیدنش.

پاورقی:
بخشی از سخنرانی حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در مراسم احیای شب نوزدهم ماه مبارک رمضان
قم؛ حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(سلام الله علیها) ، شماره سخنرانی 591

ها عَلیٌّ بَشَرٌ کَیْفَ بَشَر – شعر و ترجمه

ها على بشر کیف بشر * ربه فیه تجلى و ظهر

بدان که على بشر است، اما چگونه بشرى است؟بشرى است که آثار قدرت پروردگارش در وجود او آشکار و نمایان شده است.

علة الکون و لولاه لما * کان للعالم عین و اثر

آن حضرت علت غائى آفرینش است که اگر او نبود براى عالم واقعیت و اثرى نبود. (خداوند بخاطر او عالم را بوجود آورده است)

و له ابدع ما تعقله * من عقول و نفوس و صور

و آنچه را که تو از عالم عقول و نفوس و صور (عوالم سه گانه خلقت که در طول هم قرار گرفته و عبارتند از عالم عقل و مثال و ماده) تعقل و اندیشه کنى براى وجود او ابداع شده‏اند.

فلک فى فلک فیه نجوم * صدف فى صدف فیه درر

فلکى است در داخل فلکى و داراى ستارگان است و صدفى است در داخل صدفى و داراى گوهرهاى درخشانى است (آن حضرت محاط در اوصاف پیغمبر اکرم است و ائمه دیگر هم از وجود او پدید آمده ‏اند)

ما رمى رمیة الا و کفى * ما غزا غزوة الا و ظفر

تیرى نینداخت جز اینکه آن تیر براى هلاک دشمن کافى شد و به جنگى وارد نشد جز اینکه از آن پیروز در آمد.

اغمد السیف متى قابله * کل من جرد سیفا و شهر

تمام شمشیر کشان زمان مقابله با او (براى اینکه عرض اندام نکنند از ترس وى) شمشیر خود را غلاف میکردند.

اسد الله اذا صال و صاح‏ * ابو الایتام اذا جاد و بر

زمانی که حمله میکرد و صیحه میزد شیر خدا بود و در موقع بخشش و احسان پدر یتیمان بود.

حبه مبدء خلد و نعم‏ * بغضه منشاء نار و سقر

محبت و دوستى آن حضرت سر چشمه بهشت و نعمتهاى بهشت است و دشمنى او منشاء آتش دوزخ و جهنم است.

هو فى الکل امام الکل‏ * من ابو بکر و من کان عمر؟

او در تمام عالم پیشواى همه پس از رسول اکرم صلى الله علیه و آله است. ابو بکر و عمر کیستند که با او لاف برابرى زنند؟

لیس من اذنب یوما بامام‏ * کیف من اشرک دهرا و کفر؟

کسى که یک روز هم مرتکب گناه شود شایسته امامت نیست پس چگونه شایسته آن مقام باشد کسى که یک عمر در شرک و کفر بوده است (امام باید معصوم و منتخب از جانب خدا باشد).

کل من مات و لم یعرفه‏ * موته موت حمار و بقر

هر کسى که مرد و او را نشناخت مرگ او مانند مرگ خر و گاو است (مانند زمان جاهلیت مرده و این سخن اشاره است ‏به حدیث من مات و لم یعرف امام زمانه....).

خصمه ابغضه الله و لو * حمد الله و اثنى و شکر

دشمن آن حضرت مبغوض خدا است اگر چه خدا را ستایش کند و ثنا گوید و سپاسگزار باشد.

خله بشره الله و لو * شرب الخمر و غنى و فجر

دوست و محب او را  خداوند مژده بهشت داده اگر چه شرب خمر کرده و آواز خوانده و مرتکب فجور باشد. (البته این مطلب احتیاج به توضیح دارد و چنین نیست که هر کسى به هواى دوستى آن حضرت هر گونه فسق و فجورى را مرتکب شود و بعد هم در انتظار بهشت‏باشد، دوستى باید دو جانبه باشد. کسى که على علیه السلام را دوست دارد باید دید آیا آنجناب هم او را دوست دارد یا نه و مسلماً على علیه السلام کسى را که بر خلاف احکام خدا رفتار کند دوست نخواهد داشت‏. بنابراین محب حقیقى آنحضرت مرتکب فسق و فجور نشود و اگر هم در اثر نادانى چنین اعمالى را انجام دهد خداوند توفیق توبه به او میدهد و در نتیجه از کرده خود نادم و تائب گردد و خداوند غفور و رحیم نیز او را مورد آمرزش قرار دهد.)

من له صاحبة کالزهراء * او سلیل کشبیر و شبر؟

جز على کیست که زوجه ‏اى چون زهرا علیها السلام یا فرزندانى مانند حسنین علیهما السلام داشته باشد؟

عنه دیوان علوم و حکم‏ * فیه طومار عظات و عبر

دیوان علوم و حکمت ها از آن حضرت است و طومار موعظه‏ها و پندها در نزد اوست.

بو تراب و کنوز العالم‏ * عنده نحو سفال و مدر

آن جناب بو تراب بود (لقب ایشان) و (اعتنائى بدنیا نداشت‏ بطوریکه) گنجهاى عالم (شمش‏هاى طلا) در نزد او به منزله سفال و کلوخ بود.

و هو النور و اما الشرکاء * کظلام و دخان و شرر

و او نور خالص است و اما شرکاى خلافت او مانند ظلمت و دود و شرر می باشند.

ایها الخصم تذکر سندا * متنه صح بنص و خبر

ای دشمن (که مخالف امامت او هستى) بیاد آر سند آن روایتى را (در غدیر خم) که متن آن بنابه روایات و اخبار شما هم صحیح است.

اذ اتى احمد فى خم غدیر * بعلى و على الرحل نبر

موقعی که در غدیر خم پیغمبر صلى الله علیه و آله على را آورد بر جهاز شتران (بجای منبر) بالا رفت.

قال من کنت انا مولاه‏ * فعلى له مولا و مفر

و فرمود من بر هر کس که از نفس او اولى بتصرف هستم، این على بر او اولى بتصرف و پناهگاه است.

قبل تعیین وصى و وزیر * هل ترى فات نبى و هجر؟

هیچ پیغمبرى را دیده‏اى که پیش از تعیین وصى و جانشین وفات یابد و یا هجرت کند؟

من اتى فیه نصوص بخصوص‏ * هل باجماع عوام ینکر؟

کسى که در شأن او نص‏ها و روایات مخصوصى آمده باشد آیا میتوان با اجماع مشتى عوام الناس، منکر او شد؟

آیة الله و هل یجحد من‏ * خصه الله بآى و سور؟

على علیه السلام آیت عظماى خدا است. آیا انکار کرده می شود کسى که خداوند براى او آیه‏ها و سوره‏هایى اختصاص داده است؟

وده اوجب ما فى القران‏ * اوجب الله علینا و امر

دوستى آن حضرت واجب‏ترین امرى است که در قرآن آمده و خداوند او را به ما واجب فرموده است.

مدعى حب على و عداه‏ * مثل من انکر حقا و اقر

کسی که ادعاى دوستى آن حضرت و مخالفین او را دارد مانند کسى است که حقى را انکار کند و هم بدان اقرار نماید.


سروده: ملا مهرعلى خویى

نقل از وبگاه موعود اُممhttp://moudeomam.com/14masum/emam-ali/4319-hazrate-ali3931.html 

******************************************

ملا مهر علی خوئی تبریزی) متخلص به (فَدَوی):
از شعرا و اُدباء متأخرین ایران در تبریز بود و زندگانی آزاد و وارسته ای داشت، ملا مهر علی در اوایل سلطنت قاجاریه در تبریز زندگی می نمود، تولد او در خوی بود سپس به تبریز آمده و در این شهر شهرت پیدا کرد. سال ولادت او را باید 182 تخمین زد، او در اشعار فارسی و ترکی خود (فدوی) تخلص می کرد. ملا مهر علی زندگی فقیرانه ای داشت و از حیث لباس و خوراک مراعات ظاهر و آداب روحانیت را نمی کرده و طبعاً مردی تند خو و تیز زبان بوده است و در اواخر عمر خود موفق به تشکیل خانواده می گردد سال 1262 ه در تبریز فوت می کند. و از او فرزندی به نام (فضل علی) باقی می ماند.

http://rasekhoon.net/article/show/189157/%D8%B4%D8%B1/  سایت راسخون

عواملی که انسان را عاقبت بخیر می کند!
مدت کوتاه زندگی انسان در دنیا را با زندگی آخرتش، که بی کرانه و بی نهایت است و پایانی برای آن نیست، نمی توان مقایسه نمود. از این رو، تحمل سختی ها و مشکلات در دوره کوتاه زندگی دنیا اگر فرجامی نیکو داشته و همراه با سعادت اخروی باشد، از آن تعبیر به عاقبت به خیری می شود.
به بیان دیگر: عاقبت به معنای فرجام، پایان و نتیجه کارکردها است،و عاقبت به خیری یعنی مجموعه فعالیت ها و کارکردهایی که پایان آن خیر و خوشبختی را برای انسان به دنبال داردعاقبت
عاقبت به خیر شدن چیست؟
عاقبت به خیری یعنی اتصال به فیض و رحمت مطلق و بی نهایت و نیل به نقطه ای از قرب الهی که رضایت و خشنودی خدا از انسان و انسان از خدا را به دنبال داشته باشد، و طبیعت مطلق گرای انسان با رسیدن به مقصدو مطلق حقیقی، اشباع شود و به آرامش مطلق، دست پیدا کند.
آنچه عامل عاقبت به خیری می شود
بزرگترین عامل عاقبت به خیری این است که انسان ضعف های خود را جبران کند و جلو گناهان را در زندگی خویش بگیرد چرا که اصلی ترین عامل بدبختی و عاقبت به شرّی گناهان است. قرآن کریم می فرماید: «ثمّ کان عاقبة الّذین اسائوا السؤای ان کذبوا بآیات اللّه؛ سپس سرانجام کسانی که اعمال بد مرتکب شدند به جایی رسید که آیات خدا را تکذیب کردند (و آن را مسخره گرفتند).»
به این جهت در قرآن کریم اصلی ترین عامل عاقبت به خیری را تقوا می داند.
1ـ تقوا
«و العاقبة للتقوی؛ عاقبت(نیک) از آن (اهل) تقواست» «و العاقبة للمتقین؛ عاقبت و پایان کار از آن پروا پیشگان است.»
2ـ تحکیم و تثبیت عقاید
تلقین و تکرار عقاید و پایبندی به آن می تواند در عاقبت به خیری نقش تعیین کننده داشته باشد، به این جهت در زمان غیبت امام زمان(عج) سفارش شده که این دعاها را که مجموعه عقائد در آن آمده جهت عاقبت به خیری بخوانید.
دعایی برای حفاظت از دین
امام صادق(علیه السلام) به زراره فرمود: در عصر غیبت که عصر امتحان شیعیان و دوران سختی است برای محافظت دین، پیوسته این دعا خوانده شود:
«اللّهم عرّفنی نفسک فانّک ان لم تعرّفنی نفسک لم اعرف نبیّک اللّهم عرّفنی رسولک فانّک ان لم تعرّفنی رسولک لم اعرف حجتک اللّهم عرّفنی حجّتک فانّک ان لم تعرّفنی حجتک ظللت عن دینی، اللّهم لاتمتنی میتة جاهلیّةً و لا تزغ قلبی بعد اذ هدیتنی؛ خدایا خود را به من بشناسان، پس براستی اگر خود را نشناساندی رسولت را نشناخته ام، خدایا رسولت را به من بشناسان، زیرا اگر رسولت را معرّفی نکردی، حجتت را نخواهم شناخت. خدایا حجّتت را به من بشناسان زیرا اگر حجّتت را نشناسانی از دینم گمراه شده ام، خدایا به مرگ جاهلیّت ما را ممیران و دلم را بعد از هدایت گمراه مکن» این دعا هم درخواست عاقبت به خیری و هم در عاقبت به خیری مؤثر است.
2ـ سفارش شده این دعا را هر صبح و شام بخوانید: «اللهمّ مقلّب القلوب و الابصار، ثبّت قلبی علی دینک ولاتزغ قلبی بعد اذ هدیتنی وهب لی من لدنک رحمة...؛ ای خدایی که دلها و دیده ها را زیر و رو می کنی، قلب مرا بر دینت ثابت و استوار بدار و دلم را بعد از هدایت منحرف مگردان.
بزرگترین عامل عاقبت به خیری این است که انسان ضعف های خود را جبران کند و جلو گناهان را در زندگی خویش بگیرد چرا که اصلی ترین عامل بدبختی و عاقبت به شرّی گناهان است. قرآن کریم می فرماید: ثمّ کان عاقبة الّذین اسائوا السؤای ان کذبوا بآیات اللّه؛ سپس سرانجام کسانی که اعمال بد مرتکب شدند به جایی رسید که آیات خدا را تکذیب کردند (و آن را مسخره گرفتند)
3ـ دعای «رضیت باللّه ربّا و بالاسلام دینا و بمحمّدٍ صلّی اللّه علیه و آله نبیّا و بعلیٍّ اماماً و بالحسن و الحسین... و الخلف الصالح علیهم السّلام ائمّةً و سادةً و قادةً...؛ رضایت دادم که خداوند پروردگار من است و اسلام به عنوان دین من، و محمد نبی من، و علی و حسن و حسین (ونه فرزندش) از جمله خلف صالح امام من، سلام بر آنها باد به عنوان پیشوایان و بزرگان و رهبران.»
به جهت همین تثبیت عقاید است که در دعاها مرتب اقرار به وحدانیّت خدا، و رسالت و امامت و معاد تکرار می شود از این جا می توان به یک قائده بسیار مهمّی از دعا پی برد، و آن این است که دعاها اگر مستجاب هم نشود، علاوه بر ثواب و یاد خدا و آرامش یافتن، در تثبیت عقائد و تلقین و تحکیم آن نقش تعیین کننده ای دارد.
4ـ مداومت بر تسبیحات فاطمه زهرا(سلام الله علیها) به عنوان مهمترین ذکر الهی.
5 ـ شیخ عباس قمی از امام صادق(علیه السلام) نقل نموده که آن حضرت نوشت برای فردی که اگر خواسته باشی که عاقبت به خیر شوی و قبض روح گردی در حالی که در حال انجام برترین عمل باشی:(به چند چیز توجه کن)- حق خدا را بزرگ شماری از این که نعمتهای او را در معصیت او صرف کنی و یا به حلم او مغرور شوی.
- گرامی دار کسانی را که ما (اهل بیت(علیه السلام)) را یاد می کنند و یا ادّعای دوستی و محبت ما را دارند، باز آنان را گرامی دار خواه راست بگویند یا دروغ زیرا نیّت (خیر) تو به تو سود می رساند، و دروغ آنان باعث زیان آنهامی شود...»
و هم چنین، مداومت بر دعای یازدهم صحیفه سجادیّه کامله «یا من ذکره شرف للذّاکرین...» خواندن آیه «ربّنا لاتزع قلوبنا..» تا آخر، سوره قد افلح المؤمنون را در هر جمعه خواندن، و خواندن هفت مرتبه «بسم اللّه الرحمن الرحیم لاحول ولاقوّة الّا باللّه العظیم.» عامل عاقبت به خیری می شود البته به یقین مراد صرف خواندن نیست بلکه توجه به مضامین و عمل نمودن به معانی آن عامل عاقبت به خیری می شود.
نیکی به والدین
6ـ خدمت به دیگران مخصوصاً والدین
شخصی نزد خاتم الانبیاء آمد و عرض کرد من گناه بزرگی را مرتکب شده ام و آن این بود که دخترم را زنده به گور کردم. از شما می خواهم عملی را یادم بدهید تا خدای متعال گناه مرا ببخشد(و عاقبت به خیر شوم) پیامبر فرمود:مادر داری؟ عرض کرد: مادر ندارم فرمود: خاله داری؟ گفت: آری. فرمود برو به خاله ات نیکی کن. بعد فرمود: اگر مادرش بود بهتر بود چون نیکی به مادر اثرش در پاک شدن از چنین گناهی یقیناً بیشتر است.
ای کاش مادر داشت
از امام سجاد(علیه السلام) نقل شده است که مردی نزد رسول خدا(صلی الله علیه وآله) آمد، عرض کرد: عمل زشتی نیست که انجام نداده باشم آیا راه توبه برای من باز است؟ پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) فرمود: «فهل من والدیک احدٌ حیٌّ قال: ابی قال: فاذهب فبرّه قال: فلمّا ولّی قال رسول اللّه(صلی الله علیه وآله) لو کانت امّه: آیا از والدینت کسی زنده است؟ عرض کرد: پدرم (زنده است) فرمود: برو به پدرت نیکی کن (تا خداوند تو را ببخشد و عاقبت به خیر گردی) راوی می گوید، وقتی آن مرد رفت، پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) فرمود: «ای کاش مادر داشت».
بوسیدن پای پدر سبب سعادت دنیا و آخرت
مرحوم آیة اللّه مرعشی نجفی می گوید: زمانی که در نجف بودیم، روزی هنگام ظهر، مادرم به من گفت: برو پدرت را صدا بزن تا برای صرف نهار بیاید، من به طبقه بالا رفتم و دیدم پدر در حال مطالعه خوابش برده است. نمی دانستم چه کنم؟ از طرفی باید امر مادر را اطاعت می کردم و از طرفی می ترسیدم با بیدار کردن پدر، باعث رنجش خاطر او گردم. خم شدم و لبهایم را کف پای پدر گذاشتم و چندین بوسه بر آن زدم، تا این که بر اثر قلقلک پا، پدرم از خواب بیدار شد و دید من هستم، وقتی این ادب و احترام را از من دید، گفت: شهاب الدین تو هستی؟ عرض کردم: بلی آقا، دو دستش را به سوی آسمان بلند کرد و گفت: «پسرم خداوند عزّتت را بالا ببرد و تو را از خادمین اهل بیت(علیه السلام) قرار دهد» و من هرچه دارم از برکت همان دعای پدرم است که در حق من نمود و به مرحله اجابت رسید.
علی(علیه السلام) می فرماید: مکروه تحمد عاقبته خیرٌ من محبوب تذمّ معبّته؛ ناپسندیده ای که سرانجامش پسندیده باشد، بهتر از پسندیده ای است که پایانش ناپسند باشد
خیر و برکت بر اثر خدمت به والدین
استاد مرتضی مطهری می گوید: «گهگاه که به اسرار وجودی خود و کارهایم می اندیشم، احساس می کنم، یکی از مسائلی که باعث خیر و برکت در زندگی ام شده و همواره عنایت و لطف الهی را شامل حال من کرده است، احترام و نیکی فراوانی بوده است که به والدین خود به ویژه در دوران پیری و هنگام بیماری کرده ام. علاوه بر توجّه معنوی و عاطفی، تا آنجا که توانایی ام اجازه داد...از نظر هزینه زندگی به آنان کمک و مساعدت کرده ام...»
نتیجه:
عوامل و ابزاری که فرجام امور را به خیر و سعادت ختم می کند، عبارتند از:
ایمان پاک و خالص، رعایت تقوا و انجام عمل صالح؛ همة کارها رنگ خدایی داشته باشد و جهت جلب رضایت او و با توکل و استعانت جستن از او انجام گیرد؛ صبر و استقامت ورزیدن در برابر سختی ها و مشکلات (فعلیکم بالصبر فهو محمود العاقبه؛ صبوری پیشه کنید که سرانجام نیک پسندیده در صبوری است؛ لازمة عاقبت به خیری، عاقبت اندیشی است.
پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) فرمود: هر زمان مصمم شدی کاری انجام دهی، در عاقبت و نتیجة آن اندیشه کن. پس اگر پایان کار خیر و خوبی بود یا مقدمة لازم و راه درستی برای رسیدن به خیر بود، دنبال کن و اگر شرّ و گمراهی بود، از آن اجتناب ورز.
امیرالمؤمنین(علیه السلام) فرمود: دور اندیش ترین مردم کسی است که صبر کردن و اندیشیدن به پایان امور و نتایج کارکردها، شعار و برنامه او باشد.
تذکر: از نگاه انسانُ طاهر بین، ممکن است فرد بدبخت و سیه روزی که چند صباحی از مسیر معصیت و بی تقوایی، به نوایی رسیده، خوشبخت نامیده شود و به انسان عادل و با تقوا و غیرتمند و شجاع، محروم و بدبخت گفته شود ولی نتیجه نهایی را از کلام حضرت علی علیه السلام می شنویم :
علی(علیه السلام) می فرماید: مکروه تحمد عاقبته خیرٌ من محبوب تُذمّ مغبّته؛(تصنیف غررالحکم ص283) ناپسندیده ای که سرانجامش پسندیده باشد، بهتر از پسندیده ای است که پایانش ناپسند باشد.
سایت حوزه