نسیم معرفت

به نام خدا

*** پنج چیز دل عاشق را دگرگون می کند : .... ......

1- یاد معشوق

2- جمال معشوق

3- کمال معشوق

4- حال معشوق

5- نگاه معشوق

عشق سکّوی پرواز است . پرواز به سوی معشوق . جاذبه عشق برخلاف جاذبه مادی نِیوتُن ، کِشش روحی و روحانی به سمت بالا و مرکز حقیقی عشق است . اساس آفرینش بر عشق است و عشق ریشه دارترین حقیقت عالَم وجود است . در عشق نشاط و غم است که غمش هم به نشاط بر می گردد . طنین عشق زیباترین طنین در عالَم هستی است که اگر کسی در عشق صادق و یکرنگ باشد و گوش باطنی و حقیقیش شنوا باشد به خوبی آن را می شنود . سراسر هستی سرود عشق است . خدایی که هم عاشق و هم معشوق است ، آوازش پیوسته در گوش دل است ولی کو دل که دهد گوش به آواز خدا . همه عشق ها ریشه در یک معشوق دارد و بس . همه عشق ها تجلی یک عشق بی نهایت است زیرا که معشوق حقیقی بی انتهاست لذا مسیر عشق پایان ندارد . آنکه در اَزَل هم عاشق بود و هم معشوق و با خویش عشقبازی می کرد قطره ای از عشق را در دل آدمیان چکاند . ببین که چه غوغایی است از عشق در میان این موجودات بشری . قِصّه عشق واقعا عجیب و شگفت انگیز است . می توان عاشق شد و عشق را احساس کرد ولی حقیقت و چیستی عشق مُعمّایی لامَکشُوف است . عشق فراز است نه فرود ، تَعالِی است نه تنزّل ، سَیر است نه سکون ، شدن است نه بودن و چه بسا بالاتر اینکه عشق فناست که در بَطن آن بقاست . عاشق در معشوق فانی می شود و بقای عاشق در بقای معشوق است و هر معشوقی که فانی و فناپذیر است معشوق حقیقی نیست و هیج عشقی بجز عشق الهی نیست «لا عِشقَ اِلّا عِشقُ اللهِ» و هر عشقی در عالم تا به عِشقُ الله نرسد عشق نیست و اگر عشق بنامند جز مَجاز نخواهد بود . عشق ، دلدادگی صادقانه به معشوق است . عشق یک رنگی است نه دورنگی . عشق هیچگاه با دورنگی جمع نمی شود و عاشق دو رو در قاموس عشق نمی گنجد . زندگی بی عشق یعنی زندگی بدون آب و هوا . کسی که عشق ندارد حیات ندارد بلکه مُرده ساکن یا مُرده مُتحرِّکی بیش نیست . عشق به عاشق ، زندگی جدید و نگاهی مُتفاوت و مُتعالی می دهد . نگاه عاشق نگاهی خاصّ است و عاشق ، جور دیگری می بیند . عاشق اگر معشوق را نبیند عاشق نیست ، البته نه به چشم سَر بلکه به چشم سِرّ و دیده باطن . دیده باطن اگر بینا شود - صد حقیقت نزد تو پیدا شود . اگر دیده حقیقت بینِ عاشق ، بینا شود همه جا با معشوق و در حضور اوست و مَستِ جَلَوات معشوق می شود و به هر سو بنگرد جمال معشوق را به تماشا می نشیند . چه زیبا گفت باباطاهر عُریان ، عُریان از تَعَلُّقات نه بَرهنگی تَنِ ظاهری :

به صحرا بنگرم صحرا ته وینم

به دریا بنگرم دریا ته وینم

بهر جا بنگرم کوه و در و دشت

نشان از روی زیبای ته وینم

..... ..... «هر چه گویم عشق را شرح و بیان» - عشق نیست ،توصیف عشقست و نشان .

«مایه خوشدلی آنجاست که دلدار آنجاست» * بی عشق هر آنچه باشد بیجاست

خوشتر از عشق ندیدم که به دل بنشیند * عاشق آن است که معشوقِ نکو بگزیند

و چه زیبا سروده است جَلالُ الدّین مولوی یا مُلّای رومی :

عاشقی پیداست از زاری دل

نیست بیماری چو بیماری دل

علت عاشق ز عِلّتها جداست

عشق اُصطُرلاب اَسرارِ خداست