گروه سیاسی - تجربه‌ی موجود در دنیای سیاست ثابت کرده، اکثر انقلابیون دنیا و نظام‌های انقلابی بعد از گذشت اندک زمانی روحیه‌ی انقلابی خود را از دست داده و کم‌کم مبتلا به تسامح و تساهل شده‌اند. به طور مثال کافی‌ست به سیر رهبران شوروی سابق توجه داشته باشید تا متوجه این قضیه شوید. داستان قلعه‌ی حیوانات که به منظور نمایش استحاله‌ی انقلاب بلشویک‌ها در شوروی نوشته شده است به خوبی نشان می‌دهد که چگونه رهبران این انقلاب، از تب انقلابی خارجی شده و به دام محافظه‌کاری افتاده‌اند.

به گزارش بولتن نیوز، از همین رو، قاعده‌ای در دنیای سیاست وجود دارد که در آن بین گذر زمان و روحیه‌ی انقلابی‌گری رابطه‌ی عکس وجود دارد. و بر اساس همین قاعده به سیاست‌مداران توصیه می‌شود که در مواجه با افراد انقلابی تنها کافی‌ست کمی صبر به خرج دهند تا آنها از تب و تاب انقلابی‌گری بیافتند و بر مدار سازش نشسته و قابلیت مذاکره پیدا کنند. اما نکته‌ی عجیبی که در زندگی حضرت امام خمینی(ره) وجود دارد آن است که ایشان هرچه از عمر گران‌مایه‌ی‌شان می‌گذشت، انقلابی‌تر می‌شدند.

آنهایی که سن‌شان اجازه می‌دهد، حتما رفتارها و گفتارهای سال‌های آخر حیات بنیان‌گذار جمهوری اسلامی را بخاطر آورده و بر این ادعا صحه می‌گذارند. آنهایی هم که آن روزها را ندیده‌اند، تنها کافی‌ست به صحیفه‌ی امام خمینی(ره) مراجعه کرده و این انقلابی‌تر شدن حضرت روح‌الله را از لابه‌لای بیانات ایشان درک کنند. برای نمونه، برید‌ه‌ای از چند گفتار آخر ایشان را برای‌تان می‌آوریم تا مشاهده کنید که چطور این مرد خدا، در آخرین ماه‌های زندگی‌اش، انقلابی باقی مانده و حتی انقلابی‌تر از پیش می‌شود:

1

آخرین متن موجود در صحیفه‌ی امام، وصیت‌نامه‌ی الهی-سیاسی ایشان است. اگر این متن را کنار بگذاریم، می‌بینیم که آخرین نامه‌ی حضرت امام در تاریخ 28 اردیبهشت 68 و خطاب به رئیس دیوان‌عالی کشور است. موضوع نامه نیز "لزوم تسریع در رسیدگی به پرونده‌های مربوط به اصل 49 قانون اساسی‌" است. واقعا عجیب است کسی که اوضاع جسمی نامطلوبی داشته و به همین دلیل، حدود بیست روز بعد به ملکوت اعلی می‌رود، تا آخرین روزهای زندگی‌اش نسبت به احقاق حقوق مردم حساس بوده و لحنی قاطع درخواست می‌کند که سریعا فلان مسئله‌ی قضایی سر و سامان پیدا کند. در حالی که طبق قاعده‌ی بیان شده در بالا، سیاست‌مداران با گذر زمان چنین حساسیت‌هایی را از دست می‌دهند.

2

یکی دیگر از آخرین نامه‌های ایشان که در تاریخ 19 اردیبهشت 1368 نوشته شده، در خصوص "لزوم تسریع در امر رسیدگی به پرونده‌ی غارت‌گران بیت‌المال" است. به عبارت دیگر، اگر در ساختمان روحیه‌ی انقلابی چندین ستون اساسی وجود داشته باشد، حتما یکی از آنها مبارزه با فسادهای اقتصادی‌ست که می‌بینیم این ویژگی، به طور کامل در شخصیت حضرت امام، آنهم در کمتر از یک ماه مانده به وفات‌شان وجود دارد.

3

یکی از حساس‌ترین فراز‌های زندگی سیاسی امام خمینی(ره) عزل آیت‌الله منتظری از قائم مقامی رهبری است. آنقدر این ماجرا آشکار است که به نظر می‌رسد نیازی به توضیح نداشته باشد. همان‌طور که رخ داده، حضرت امام در دو سه ماه مانده به رحلت‌شان دست به یک اقدام انقلابی زده و در نامه‌ای که 6 فروردین 1368 منتشر شد، با لحنی سراسر انقلابی و قاطع کسی را از قطار انقلاب پایین می‌کشد که به زعم خیلی‌ها او استوانه و ستون انقلاب بود.

4

یکی دیگر از نمونه‌های وجود و وفور روحیه‌ی انقلابی در آخرین روزهای حیات بنیان‌گذار جمهوری اسلامی را می‌توان در نامه‌ی تاریخی ایشان به رهبران شوروی دید که در اسفند 1367 نوشته و به این کشور ارسال شد. واقعا از کسی که چنان حال جسمی نامطلوبی دارد، اصلا توقع نمی‌رود که برای یکی از به اصطلاح قطب‌های دنیا نامه بنویسد و آنها را به تغییر روند و پیروی از انقلاب اسلامی دعوت کند.

5

برای آخرین مثال، می‌توان به منشور روحانیت اشاره کرد که تاریخ انتشار آن 3 اسفند 1367 است. پیامی که پر است از حرف‌های از سر دغدغه‌ی انقلاب برخاسته و کیست که آنرا خوانده باشد و نویسنده‌ی آنرا، کوه راسخ نداند.

برای اثبات تداوم روحیه‌ی انقلابی‌گری در حضرت امام خمینی(ره) دلایل دیگری هم هست که در حوصله‌ی این متن نیست. اما هرچه هست ثابت می‌کند که برخلاف نگاه رایج به انقلابیون، حضرت روح‌الله انقلابی بود و انقلابی ماند و تا آخرین لحظه این روحیه را حفظ کرد. العاقل یکفی بالاشاره...

سیدمجتبی نعیمی

پوشش و پوشاندن کار خدا است. «انزلنا علیکم لباسا یواری»، ولی برهنگی و برهنه کردن کار شیطان است.

«یَا بَنِی آدَمَ قَدْ أَنزَلْنَا عَلَیْکُمْ لِبَاسًا یُوَارِی سَوْءَاتِکُمْ وَرِیشًا وَلِبَاسُ التَّقْوَىَ ذَلِکَ خَیْرٌ ذَلِکَ مِنْ آیَاتِ اللّهِ لَعَلَّهُمْ یَذَّکَّرُونَ، اى فرزندان آدم در حقیقت ما براى شما لباسى فرو فرستادیم که عورت هاى شما را پوشیده می ‏دارد و براى شما زینتى است ولى بهترین جامه (لباس) تقوا است این از نشانه‏ هاى (قدرت) خداست، باشد که متذکر شوند.» (سوره اعراف، آیه 26)

کدام لباس نعمت الهی است؟

پوشش و پوشاندن کار خدا است. «انزلنا علیکم لباسا یواری»، ولی برهنگی و برهنه کردن کار شیطان است.

«یَا بَنِی آدَمَ قَدْ أَنزَلْنَا عَلَیْکُمْ لِبَاسًا یُوَارِی سَوْءَاتِکُمْ وَرِیشًا وَلِبَاسُ التَّقْوَىَ ذَلِکَ خَیْرٌ ذَلِکَ مِنْ آیَاتِ اللّهِ لَعَلَّهُمْ یَذَّکَّرُونَ، اى فرزندان آدم در حقیقت ما براى شما لباسى فرو فرستادیم که عورت هاى شما را پوشیده می دارد و براى شما زینتى است ولى بهترین جامه (لباس) تقوا است این از نشانه‏ هاى (قدرت) خداست، باشد که متذکر شوند.» (سوره اعراف، آیه 26)

با کمی دقت و تأمل می توان نکته ها و پیام هایی را استفاده نمود، از جمله:

1) توجه به نعمت های الهی، عامل عشق به خدا و دوری از غفلت است "قد انزلنا علیکم... لعلهم یذکرون"

2) لباس زمانی نعمت الهی است که بدن را بپوشاند. "یواری سواتکم"

3) گرچه در تهیه لباس، علاوه بر عوامل طبیعی انسان ها نیز تلاش می کنند، ولی همه این ها به دست خدا است. "انزلنا علیکم لباسا"

4) پوشش و پوشاندن کار خدا است "انزلنا علیکم لباسا یواری"، ولی برهنگی و برهنه کردن کار شیطان است "فوسوس...لیبدی لهما ماوری عنهما من سواتهما"

5) لباس، نعمت الهی است، "لباسا یواری" و برهنگی و خلع لباس، کیفر گناه. "فلما ذاقا الشجره بدت لهما سواتهما"

6) پوشش و آراستگی با پوشاک و لباس های زیبا، مطلوب و محبوب خداوند است، "قدانزلنا علیکم لباسا... و ریشا" لباس های زیبا تا آنجا که به اسراف کشیده نشود، مانعی ندارد.

7) معنویت در کنار مادیت، تقوا در کنار زینت لازم است. "ریشا و لباس التقوی"، وگرنه لباس می تواند وسیله اسراف، تکبر، ساده، خودنمایی، مدپرستی، شهوترانی، فخرفروشی و امثال آن شود.

8) آن گونه که در لباس مادی، پوشش عیب است، هم نگهدارنده از گناه و هم مایه زیبایی معنوی انسان می باشد "لباس التقوی".(همانگونه که لباس مادی، عیب ها را پوشش می دهد  وسبب زیبایی است ، لباس معنوی یعنی تقوی نیز  نگهدارنده از گناه ومایه زیبایی معنوی انسان می باشد)

9) از خاک پنبه می روید، از علف که خوراک حیوان است پشم تولید می شود و از آب دهان کرم، ابریشم. اینها همه از آیات الهی است که می تواند مایه تذکر و بیداری انسان باشد. "ذلک من آیات الله لعلهم یذکرون".

برگرفته از کتاب دقایقی با قرآن

نقل ازپایگاه قرآنی گوهرمعرفت

  درنگی بر ویژگی های شخصیتی حضرت امام خمینی(ره)

  امام چگونه در حوزه علمیه، علم زعامت برافراشت؟  

 خبرگزاری حوزه/ امام خمینی در حوزه علمیه قم و نجف، روشی متمایز از دیگران برگزید. او که در سوابق تحصیلی و تدریسی، چه بسا از برخی بزرگان معاصر خویش هم ناشناخته‏تر بود، به یکباره علَمی برافراشت که تا فتح کرسی عزّت و زعامت شیعه پیش رفت. امام چه وی‍ژگی‏هایی داشت؟ آیا علمیّت و شیوه اجتهاد وی، چنین پیامدی داشت یا فهم او از روح دین یا زمان شناسی و آگاهی عمیق وی از تحولات عصر خویش، سبب چنین موفقیتی برای وی شد؟

اعلمیّت و اجتهاد

تشکیل حکومت اسلامی پس از پیروزی انقلاب و تصدی مدیریت کلان توسط فقه شیعه، سؤالات و چالش‏های فراوانی پیش روی شیوه تفقّه کنونی نهاد و پس از آن بود که امام نیز در پیام منشور روحانیت، بر نارسایی اجتهاد رایج برای اداره اجتماع، صحه گذاشت و فرمود: «روحانیت تا در همه مسائل و مشکلات، حضور فعّال نداشته باشد، نمی‏تواند درک کند که اجتهاد مصطلح، برای اداره جامعه کافی نیست». با وجود شکل‏گیری برخی حرکت‏های علمی و نظریات نوین در قم،‌ تا تأسیس سبکی تکامل‏یافته در اجتهاد که پاسخ‏گوی نیازهای کنونی جامعه باشد، فاصله بسیاری است. بنابراین، امام را از این دیدگاه، می‏توان عامل ایجاد شرایطی دانست که به مکتبی جدید در فقاهت شیعه، ختم خواهد شد.

  ناگفته‌های خبرنگار آمریکایی از ملاقات با امام خمینی(ره) 

چه بهتر نماز بخوانیم

عصر روز پانزده خرداد که امکان یورش وحشیانه به خانه امام هر لحظه شدیدتر می شد بعضیها به فکر افتادند که در خانه بسته شود و گویا این حرف از ناحیه فرزند امام حاج آقا مصطفی نیز زده شد که غضب سنگینی امام را فرا گرفت و با فریاد گفت «در خانه باید باز باشد، مصطفی بیرون رود» پس از آن امام خطاب به حاضرین و اطرافیان دستور برپا داشتن نماز را دادند و گفتند چه بهتر برپا خیزیم و نماز بگزاریم که اگر دژخیمان حمله کردند ما در حال نماز باشیم و به فوز بزرگ نایل شویم و در حال رفتن به درگاه خداوند ما را مورد هجوم قرار دهند، این بزرگترین رسوایی برای آنها و برترین موفقیت برای ماست. ⁽⁵⁾

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

در صورتی که هر یک از عکسها باز نشد بر روی آن راست کلیک کرده و گزینه Show Picture و یا Reload Imageرا انتخاب کنید

***نسیم معرفت***

زندگـــی زیبـاســـت چشمـی بـاز کـن                    گردشـــی در کوچــه باغ راز کن.

  
هر که عشقش در تماشا نقش بست                    عینک بد بینی خود را شکسـت.

 علـت عـاشــــق زعـلتــها جــداســـت                  عشق اسطرلاب اسرار خداست

 من مـیـــان جســـمها جــان دیـــده ام                  درد را افکنـــده درمـان دیـــده ام

 دیــــده ام بــر شـــاخه احـســـاســها                 می تپــد دل در شمیــــم یاسها

 زنــدگــی موسـیـقـی گنـجشـکهاست                   زندگی باغ تماشـــای خداســت

 گـــر تـــو را نــور یـقیــــن پیــــــدا شود              می تواند زشــت هم زیبا شــود

 حال من ,در شهر احسـاسم گم است                  حال من ,عشق تمام مردم است

 زنـدگــی یــعنـی همیـــــــن پــروازهــا                صبـــح هـا , لبـخند هـا , آوازهـــا

 ای خــــطوط چهــــره ات قـــــــرآن من              ای تـو جـان جـان جـان جـان مـن

 با تـــو اشــــعارم پـر از تــو مــی شـود              مثنوی هایـم همــه نو می شـود.

 حرفـهایـم مــــرده را جــــان می دهــد                 واژه هایـم بوی بـاران می دهـــد.

                                                                                 مولانا جلال الدین رومی (مولوی)